Του Πέτρου Μανταίου

Το ζήτημα δεν είναι, νομίζω, αν ο υπουργός Πολιτισμού (και Αθλητισμού…) Πάνος Παναγιωτόπουλος επέλεξε για πρόεδρο του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού (ΕΙΠ) τον πανεπιστημιακό Χριστόδουλο Γιαλλουρίδη, που («Εφ. Συν. 16/1) «ανήκει στους κόλπους των συντηρητικών δεξιών με εθνικιστικές τάσεις»∙ δεν περίμενε κανείς, φαντάζομαι, να τοποθετήσει πρόεδρο στο ΕΙΠ τον, επίσης, Χριστόδουλο… Ξηρό (πού να τον βρει άλλωστε τέτοιες ώρες…). Το ζήτημα είναι ότι στο ΕΙΠ μεταφέρονται και οι αρμοδιότητες του (κλεισμένου από τον προκάτοχο υπουργό –ποιος θυμάται…– Κώστα Τζαβάρα) Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ).

Οπότε ο κ. Γιαλλουρίδης θα προΐσταται, συγχρόνως, («αναβαθμισμένου», έτσι είπαν!) ΕΙΠ και ΕΚΕΒΙ. Αρα θα είναι υπεύθυνος, ομού, για την προαγωγή του ελληνικού πολιτισμού και την προβολή του ελληνικού βιβλίου. Οπερ θεωρώ… πρωταρχική αντίφαση για… αρχαρίους των αντιφάσεων (ούτε θέμα σε εξετάσεις δεν το δίνουν!). Διότι, όπως και να ’ναι, ένα ίδρυμα που προάγει τον ελληνικό πολιτισμό δικαιούται (δεν είναι σωστό, αλλά δικαιούται…) και μερτικό… εθνοκεντρισμού (η Ελλάδα της ένδοξης Ιστορίας… κ.λπ.). Αλλά ένα κέντρο, που (έχει σκοπό να) προβάλλει το ελληνικό βιβλίο στην Ελλάδα και στον κόσμο, έχει, εξ ορισμού, πιο οικουμενικές και πιο φυγόκεντρες φιλοδοξίες, τις οποίες είναι βέβαιο (αν βεβαίως ο νέος πρόεδρος αποφασίσει να ενδιαφερθεί για το βιβλίο) ότι ο… κυρίαρχος ελληνικός πολιτισμός θα το υποτάξει σε… κυρίαρχες σκοπιμότητες.

Καθ’ όσον –είναι λογικό– για τις απόψεις του, όχι για τα… ωραία του τα μάτια επελέγη, στη θέση που επελέγη, ο κ. Γιαλλουρίδης. Απόψεις –όπως σημειώνει το ρεπορτάζ, αλλά και παλαιόθεν γνωστές– που τον φέρουν να ανήκει στην ακροδεξιά ομάδα του Μαξίμου, ελάχιστη σχέση έχοντα με ανθρώπους του βιβλίου, αλλά και κεντρικό πρόσωπο του πάλαι ποτέ «Δικτύου 21», με πρόεδρο τον «μαϊδανό» εναντίον πάσης… εθνικής βλασφημίας Φαήλο (πάντα μπερδεύω όνομα με επώνυμο…) Κρανιδιώτη. Εν ολίγοις, βιβλίο και ελληνικός πολιτισμός μπλέξανε άσχημα…