Διαπραγματεύσεις για απρόσκοπτη παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στην πολιορκημένη «πρωτεύουσα της επανάστασης»

Του Νικόλα Ζηργάνου

Την περασμένη Τρίτη έκλεισαν 600 ημέρες από την απαρχή της πολιορκίας της τρίτης μεγαλύτερης πόλης της Συρίας, της Χομς, όπου εξακολουθούν να βρίσκονται υπό κλοιό περί τις 250 οικογένειες και άγνωστος αριθμός ενόπλων. Οι πολιορκημένοι ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες στο ιστορικό κέντρο της πόλης, περικυκλωμένοι από τις κυβερνητικές δυνάμεις, σε μια πόλη-φάντασμα, που άλλοτε φιλοξενούσε 300.000 κατοίκους.

Εγκλωβισμένοι

Η αντιπολίτευση ζήτησε στις διαπραγματεύσεις της Γενεύης την άρση του αποκλεισμού στη Χομς, την Ντούμα, το Μπάρζε και το παλαιστινιακό στρατόπεδο Γιαρμούκ, έξω από τη Δαμασκό, καθώς οι εγκλωβισμένοι άμαχοι έχουν φτάσει στα όρια του λιμού και απειλείται άμεσα η ζωή τους από την πείνα, τις κακουχίες και την παντελή έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

Οι συζητήσεις επικεντρώθηκαν αρχικά στην περίπτωση της Χομς, που είναι για ανθρωπιστικούς λόγους και η πλέον επείγουσα, με το καθεστώς της Δαμασκού να επιτρέπει την ασφαλή έξοδο των γυναικόπαιδων (εκτιμώνται ανάλογα με την πηγή από 500 σε 2.500) και να απαγορεύει τη διανομή ανθρωπιστικής βοήθειας μέσα στην πόλη, με το επιχείρημα ότι η βοήθεια θα καταλήξει στα χέρια των ανταρτών και δεν θα φτάσει στον άμαχο πληθυσμό. Οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονταν μέχρι αργά χθες το βράδυ, με τον ΟΗΕ να έχει έτοιμα και φορτωμένα με τρόφιμα και φάρμακα τα καμιόνια του, που περιμένουν το πράσινο φως για να εισέλθουν στη Συρία από τουρκικό έδαφος.

Η Χομς, «πρωτεύουσα της επανάστασης», όπως την ονομάζουν οι αντικαθεστωτικοί, έπεσε στο μεγαλύτερο μέρος της στα χέρια των ανταρτών πριν από δύο χρόνια, αλλά αργά αργά, ο κυβερνητικός στρατός ανακατέλαβε το μεγαλύτερο μέρος της πόλης, μετά από ανηλεείς βομβαρδισμούς που προκάλεσαν εκατόμβες θυμάτων και κατέστρεψαν το μεγαλύτερο μέρος του αστικού ιστού. Στη Χομς ζούσαν και σχεδόν 100.000 χριστιανοί, οι περισσότεροι από τους οποίους την εγκατέλειψαν.

Οχι όμως όλοι. Περί τα 100 άτομα, οι περισσότεροι υπερήλικες, εξακολουθούν να παραμένουν μέσα στα συντρίμμια, χάρη σε έναν ιησουίτη Ολλανδό παπά με ιταλική καταγωγή, τον Πάολο νταλ’ Ολιο. Ο 60χρονος ιησουίτης έχει κάνει το σπίτι του καταφύγιο (στην παλιά πόλη, στην άλλοτε χριστιανική συνοικία Μπουστάν ελ Ντιουάν), περιθάλπει τους ανήμπορους και στηρίζει ψυχολογικά και πνευματικά τα θύματα του πολέμου.

Ακτιβιστής

Ο Νταλ’ Ολιο έχει δύο διδακτορικά, έχει επικεντρωθεί στον διάλογο των θρησκειών και τη συνύπαρξη, είναι ψυχοθεραπευτής και ακτιβιστής της ειρήνης. Ερωτεύτηκε τη Μέση Ανατολή όταν πρωτοπήγε στον Λίβανο το 1966 για να σπουδάσει αραβική φιλολογία και σύντομα βρέθηκε στη Συρία. Σε μια περιήγησή του στην έρημο ανακάλυψε τα ερείπια του αρχαίου μοναστηριού του Αγίου Μωυσή του εξ Αβησσυνίας. Το μοναστήρι είναι του 4ου αιώνα, οι τοιχογραφίες του από τον 11ο αιώνα και ο τελευταίος μοναχός το εγκατέλειψε τον 18ο αιώνα.

Ο Νταλ’ Ολιο αφιερώθηκε στην αναστήλωσή του και όταν τα κατάφερε, άρχισε να λειτουργεί εκεί ένα κέντρο διαθρησκειακού διαλόγου. Οταν ξέσπασαν οι πρώτες διαδηλώσεις κατά του Ασαντ, άρχισε να κατακρίνει το καθεστώς και το 2012, η αστυνομία τον ανάγκασε να εγκαταλείψει τη χώρα. Εζησε για λίγο σε μια χριστιανική κοινότητα στο Ιρακινό Κουρδιστάν και στη συνέχεια πήρε την απόφαση να περάσει παράνομα στη Συρία, για να βρεθεί κοντά στους εγκλωβισμένους κατοίκους της Χομς. Καθώς διέσχιζε τη συριακή έρημο, τον Ιούλιο του 2013, τον συνέλαβαν ακραίοι ισλαμιστές και τον κράτησαν για μεγάλο διάστημα. Απελευθερώθηκε χάρη στη φιλία του με τους σουνίτες της Χομς και κατόρθωσε να ολοκληρώσει τον Γολγοθά του.

Πρόσφατα κατέθεσε μέσα από το διαδίκτυο μια δραματική μαρτυρία για τις εξοντωτικές συνθήκες της πολιορκίας: «Μουσουλμάνοι και χριστιανοί ζούμε δίπλα δίπλα μέσα σε τεράστιες δυσκολίες και πόνο. Υποφέρουμε από πολλά, αλλά πιο πολύ από την πείνα. Οκτώ πέθαναν από ασιτία, 250 οικογένειες κινδυνεύουν επίσης να πεθάνουν και πάνω από 100 άνθρωποι είναι τραυματίες και δεν έχουν την παραμικρή περίθαλψη. Βρίσκονται εγκλωβισμένοι πάνω από ενάμιση χρόνο. Τα τελευταία τρόφιμα που μπήκαν στην πόλη ήταν πριν από πολλούς μήνες. Δεν έχουμε ηλεκτρικό, τρεχούμενο νερό, καύσιμα. Ο χειμώνας είναι σκληρός. Ο κόσμος καίει τα ξύλα από τα βομβαρδισμένα σπίτια, τις κάσες από τις πόρτες, τα έπιπλα. Ομως κι αυτά τελειώνουν. Νερό παίρνουμε από τα πηγάδια, άντρες γυναίκες και παιδιά ψάχνουν μέσα στα ερείπια για κάποια τροφή, ό,τι απέμεινε από όσους εγκατέλειψαν την πόλη. Είμαστε περικυκλωμένοι. Μόνοι και αβοήθητοι. Στηρίζουμε ο ένας τον άλλο, ζούμε μαζί, μέσα σε ατμόσφαιρα αγάπης, σύμπνοιας, αλληλεγγύης. Είμαστε μια ομάδα. Οι συνθήκες δεν μας επιτρέπουν αισιοδοξία, αλλά γνωρίζουμε ότι ολόκληρος ο συριακός λαός υποφέρει και εμείς είμαστε μέρος του. Ας βοηθήσουμε αλλήλους να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες, ας ζήσουμε μέσα από την αλληλεγγύη και την αλληλεξάρτηση σε αυτή την αναζήτησή μας για νέους ορίζοντες».

………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Οπλα από ΗΠΑ

Το Αμερικανικό Κογκρέσο έδωσε το πράσινο φως να επαναληφθούν οι αποστολές ελαφρών όπλων στη φιλοδυτική αντιπολίτευση και τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό (FSA), την ώρα που διεξάγονται οι ειρηνευτικές συνομιλίες της Γενεύης. Σήμερα αναμένεται να τεθεί και πάλι θέμα απομάκρυνσης του προέδρου Ασαντ από την εξουσία, χωρίς ωστόσο να υπάρχει η παραμικρή υποχώρηση από την κυβερνητική αντιπροσωπεία. Χθες επίσης, απέπλευσε από τις Ηνωμένες Πολιτείες με προορισμό τη Μεσόγειο Θάλασσα το αμερικανικό σκάφος-πλωτό εργαστήριο πάνω στο οποίο θα απενεργοποιηθούν τα πλέον επικίνδυνα χημικά όπλα. Το σκάφος αναμένεται να φτάσει σε ιταλικό λιμάνι σε δύο με τρεις εβδομάδες.