ΙΤΑΛΙΑ – Η υπομονή, η επινοητικότητα και το υγιές επιχειρηματικό πνεύμα ενός 42χρονου έγιναν το αντίδοτο στη… γραφειοκρατία και στην ανεργία

Της Βίκυς Καπετανοπούλου

Αυτοαποκαλείται «ένας υπομονετικός άνθρωπος» και όχι άδικα. Στην εποχή της κρίσης η υπομονή, η επιμονή και το γερό… στομάχι αποτελούν βασικά «συστατικά» επιβίωσης. Αν συνδυαστούν με επινοητικότητα και υγιές επιχειρηματικό πνεύμα, μπορούν να ανοίξουν νέους ορίζοντες στο όλο και πιο γκρίζο τοπίο των καιρών μας. Μια τέτοια περίπτωση είναι ο Τζιοβάνι Κάφαρο, κάτοικος Μιλάνου τα τελευταία 12 χρόνια.

Το περασμένο καλοκαίρι έκλεισε η εταιρεία ρούχων στην οποία εργαζόταν ως διευθυντής μάρκετινγκ κι ο 42χρονος εργένης βρέθηκε ξαφνικά άνεργος κι ανήμπορος να πληρώνει τους λογαριασμούς, το νοίκι του και τους φόρους του, όπως κι εκατομμύρια συμπολίτες του. Πτυχιούχος επικοινωνίας, έμπειρος, καπάτσος, με όρεξη για δουλειά, δεν θέλησε να επιστρέψει στη γενέτειρά του το Σαλέρνο και να ζητήσει από την οικογένειά του να τον συντηρεί. Στα πεντακόσια βιογραφικά που έστειλε προς αναζήτηση εργασίας έλαβε μόλις δέκα απαντήσεις και πήγε σε πέντε συνεντεύξεις. Τζίφος!

Ο εύστροφος Ιταλός δεν πτοήθηκε κι αποφάσισε να εκμεταλλευτεί επαγγελματικά μια από τις μεγάλες πληγές του ιταλικού κράτους, τη γραφειοκρατία, συνδυάζοντας το τερπνόν μετά του ωφελίμου: αναλαμβάνει κατά παραγγελία τη διεκπεραίωση παντός είδους εκκρεμοτήτων σε δημόσιες υπηρεσίες και πιστωτικά ιδρύματα, με όπλο του την υπομονή. «Είμαι αυτός που στέκεται στην ουρά, στη θέση όσων δεν έχουν τον χρόνο ή την επιθυμία να το κάνουν. Τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, ταχυδρομεία… Τίποτα δεν μου ξεφεύγει. Οι ουρές για την πληρωμή του φόρου ακίνητης περιουσίας έχουν γίνει το ψωμί μου» δηλώνει ο Κάφαρο στην εφημερίδα «La Stampa».

Με 10 ευρώ την ώρα

«Ζητώ δέκα ευρώ την ώρα, δίνω και νόμιμη απόδειξη. Οι δουλειές μου αυξάνονται». Και όχι μόνο στο Μιλάνο. Από τα χιλιάδες φυλλάδια που τύπωσε και μοίρασε μόνος του, από το Facebook, από στόμα σε στόμα, οι παραγγελίες άρχισαν να πέφτουν βροχή από πολλές πόλεις της Ιταλίας κι ο 42χρονος σκέφτεται τώρα να ανοίξει δική του εταιρεία.

Ενα μεμονωμένο success story δεν φέρνει, όμως, την άνοιξη. Η ανεργία καλπάζει στη γείτονα, αλλά και ευρύτερα στην ευρωζώνη. Η Eurostat ανακοινώνει αύριο τη νέα… λυπητερή για τα ποσοστά ανεργίας του Δεκεμβρίου, που αναμένεται να κινούνται στα επίπεδα ρεκόρ του 12,1%, αριθμός που μεταφράζεται σχεδόν σε 19 εκατομμύρια ανέργους. Οπως εκτιμά, όμως, το πρακτορείο Bloomberg, από τα νούμερα αυτά εξαιρούνται στρατιές Ευρωπαίων όλων των ηλικιών που θα δούλευαν αν μπορούσαν, αλλά έχουν πλέον παραιτηθεί από την αναζήτηση απασχόλησης. Μαζί με τους «επίσημους» ανέργους, το Bloomberg τούς υπολογίζει συνολικά σε 31,2 εκατομμύρια ανθρώπους.

Μόνο στην Ιταλία περίπου 4,2 εκατομμύρια πολίτες δεν προσμετρώνται στο ποσοστό ανεργίας της Istat, που έφτασε για πρώτη φορά τον Νοέμβριο στο 12,7%. Οι περισσότεροι εξ αυτών διαθέτουν αναξιοποίητα προσόντα, πτυχία ή προϋπηρεσία, τα οποία αποδεικνύονται άχρηστα. Ακόμα κι αν βρουν δουλειά εκτός του αντικειμένου τους, οι αμοιβές είναι τόσο χαμηλές που δεν αξίζουν τον κόπο. «Οσοι φίλοι μου εργάζονται, χρειάζονται και την οικονομική στήριξη των γονιών τους, άλλοι συχνά δεν πληρώνονται καθόλου» λέει ένας 30χρονος άνεργος, πτυχιούχος ηλεκτρονικός μηχανικός.

Προτιμούν να μένουν σπίτι

Ανάμεσα στις χώρες της ευρωζώνης, η Ιταλία διαθέτει τους περισσότερους εν δυνάμει εργαζόμενους, που ούτε δουλεύουν ούτε εμφανίζονται στα επίσημα στοιχεία. Σύμφωνα δε με πρόσφατη έκθεση της Ε.Ε., πάνω από το 12% των Ιταλών απασχολούμενων αδυνατούν να επιβιώσουν μόνο με τον μισθό τους. Είναι το υψηλότερο ποσοστό μετά τη Ρουμανία και την Ελλάδα. Ιδιαίτερα οι νέοι και οι γυναίκες συχνά επιλέγουν να μένουν στο σπίτι και να συντηρούνται από τις οικογένειές τους, επειδή θεωρούν ότι η κακοπληρωμένη ή απλήρωτη εργασία τελικά δεν είναι βιώσιμη λύση.