Του Γιώργου Σταματόπουλου

Ηταν, λέει, επιθυμία του ιδίου του υπουργού Δικαιοσύνης Χαράλαμπου Αθανασίου να καταστεί υπόλογη και πειθαρχικά η έτσι κι αλλιώς πρώην διευθύντρια των φυλακών Κορυδαλλού για την υπόθεση Χριστόδουλου Ξηρού (που πήρε άδεια και δεν επέστρεψε στις φυλακές).

Οσοι είχαν αποφασίσει τη χορήγηση αδειών στον Χ. Ξηρό διώκονται· όλοι! Πόρισμα του εισαγγελέα Εφετών Πειραιώς καταλογίζει και στους πέντε εμπλεκομένους βαριά αμέλεια για τη χορήγηση των αδειών. Κατηγορούνται οι άνθρωποι επειδή έκαναν σωστά τη δουλειά τους, επειδή, σύμφωνα με τον νόμο, χορήγησαν άδεια την οποία δικαιούνται όλοι οι κρατούμενοι. Στερείται σοβαρότητα η επιχειρηματολογία του εισαγγελέα όταν λέει ότι οι εν λόγω αλλά και οι δύο εισαγγελείς των φυλακών «δεν εκτίμησαν σωστά τα γεγονότα αλλά και την… προσωπικότητα του Χριστόδουλου Ξηρού». Μ’ αυτό το σκεπτικό ουδείς εκ των κρατουμένων έπρεπε να παίρνει άδειες, διότι, υποψιαζόμαστε ότι σκέφτεται ο εισαγγελικός εγκέφαλος, όλοι τους είναι δυνάμει δραπέτες.

Ετσι, όμως, καταργείται όλη η «φιλοσοφία» του σωφρονιστικού συστήματος, ο άκρως παιδαγωγικός και επίκουρος της κοινωνικής επανένταξης θεσμός των αδειών στους φυλακισμένους. Πρόκειται για εξοργιστικό προς τη δημοκρατία και τους θεσμούς σκεπτικό και είναι απορίας άξιο πώς δεν ξεσηκώνονται όλοι του νομικού πολιτισμού γι’ αυτές τις διώξεις. Δηλαδή ένα πρόβατο τρελάθηκε, θα σκοτώσουμε όλο το κοπάδι; Τι σόι δικαιοσύνη είναι αυτή; Πώς ακριβώς την εννοούν ο υπουργός (της!), ο εισαγγελέας Εφετών και όσοι ουρλιάζουν για το τάχα ολίσθημα των υπαλλήλων που ορθώς ενέκριναν τις άδειες του Χ. Ξηρού;

Επειδή κάποιος παραβίασε την άδειά του πρέπει να διωχτούν άνθρωποι γι’ αυτό ή πρέπει να κοπούν οι άδειες; Είναι αυτό παιδαγωγική, είναι σωφρονισμός, είναι επανένταξη; Εχει σχέση με τον ουμανιστικό κώδικα δικαιοσύνης; Οχι. Είναι εκδικητικότητα, φαρισαϊσμός, σύγχυση των δημοκρατικών θεσμών και της λειτουργίας τους· είναι ταραχή ευαισθησίας. Είναι πανωλεθρία της δικαιοσύνης, της Παιδείας και του πνεύματος μαζί.

Είναι τοις πάσι γνωστό ότι κάθε κρατούμενος ενοράται να δραπετεύσει, αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι πρέπει να ανασκολοπίσουμε ολόκληρο σωφρονιστικό σύστημα για να αποτρέψουμε την απόδραση. Δεν φαίνεται να αγγίζουν τη σοβαρότητα τέτοιες βιαιογόνες σκέψεις (πώς αλλιώς να τις αποκαλέσεις;). Φαίνεται εντούτοις να γίνεται αποδεκτή η εκδικητική στάση της απολυτότητας του υπουργείου Δικαιοσύνης εκ μέρους του νομικού κόσμου· γιατί;

Και οι σοφιστές και ο Σωκράτης έλεγαν ότι η δικαιοσύνη δεν εκδικείται παρά σωφρονεί. «Βρε τον Μπαμπακάρα», λέγαμε για έναν εξάδελφο όταν εκστόμιζε ένα σπαραχτικά αδέξιο αστείο. Μακάρι να μπορούσαμε να λέγαμε το ίδιο και για τον υπουργό Δικαιοσύνης, θεωρώντας ότι είναι, όλα, ένα απλό, κακόγουστο αστείο. Οι διώξεις για τις άδειες είναι άδειες (κενές) από σωφροσύνη.

[email protected]