Το ρεσιτάλ βίας, στο οποίο επιδόθηκαν χθες οι κατασταλτικές δυνάμεις, είναι αδικαιολόγητο. Τέτοια μανία, τέτοια ωμή βία και λύσσα εναντίον μερικών νεαρών που διαδήλωσαν ειρηνικά έξω από το γραφείο του υπουργού Ναυτιλίας, δεν έχουν επιδειχθεί από τα ΜΑΤ και τις ομάδες ΔΕΛΤΑ ούτε στις πιο μεγάλες διαδηλώσεις. Ούτε οι περίοικοι και περαστικοί κατόρθωσαν να γλιτώσουν από τη μανία των αστυνομικών οργάνων.

Η κυβέρνηση δεν έχει λόγους πλέον να κρύβει το αληθινό της πρόσωπο, της βίας και του αυταρχισμού: Η πολιτική ευθύνη της είναι τεράστια και η στάση των δυνάμεων της καταστολής οφείλει να διερευνηθεί σε βάθος, είτε ενεργούν από μόνες τους είτε κατόπιν εντολών των πολιτικών τους προϊσταμένων. Προβληματίζει εντούτοις η «συμπεριφορά» των οργάνων της τάξης. Από τη μια χτυπούν ανελέητα ανυπεράσπιστα παιδιά και από την άλλη «φροντίζουν» να μη δημοσιευτεί αυτή η «συμπεριφορά», σπάζοντας φωτογραφικές μηχανές και ξυλοκοπώντας φωτορεπόρτερ. Φοβούνται πιθανώς ότι θα γίνει αντιληπτός ο τρόπος με τον οποίο σκίζουν τα πανό και προβαίνουν σε συλλήψεις. Πλέον, όμως, είναι γνωστό ότι στους κόλπους των δυνάμεων αυτών παρεισφρέουν με την άνεσή τους διάφοροι παρακρατικοί.

Οι τραυματισμοί νεαρών, οι σαράντα επτά προσαγωγές, η μία σύλληψη και η προκλητική δήλωση του υπουργού Ναυτιλίας δείχνουν ασφαλώς τον πανικό της κυβέρνησης και ταυτόχρονα την αδυναμία της να συνομιλήσει με την κοινωνία. Η μόνη διέξοδος στα αδιέξοδά της είναι η χρήση τυφλής βίας και η μέθοδος της καταγγελίας με αστήρικτα επιχειρήματα κατά των «αντιπάλων» της. Μιλούν για Δημοκρατία αυτοί που την έχουν καταπατήσει, που παραβιάζουν κατάφωρα τα συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών. Επί τρεις ώρες, οι προσαχθέντες δεν είχαν τη δυνατότητα, τους απαγορεύτηκε δηλαδή, να επικοινωνήσουν με δικηγόρους ή βουλευτές.

Το μεταναστευτικό είναι τεράστιο θέμα και απαιτεί συναίνεση και σωφροσύνη που, όμως, η κυβέρνηση δεν διαθέτει, εξ ου και οι ακροδεξιές πράξεις καταστολής. Οποιοσδήποτε δείχνει έμπρακτα την αλληλεγγύη του στους μετανάστες μπαίνει πλέον αυτομάτως στο στόχαστρο των αστυνομικών δυνάμεων, που σαφώς έχουν εντολή να βιαιοπραγούν.

Ετσι, όμως, κηρύσσουν τον πόλεμο κατά των κοινωνικών ομάδων, ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Φταίνε ίσως και τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων, που δείχνουν καθίζηση της κυβέρνησης, με αποτέλεσμα τα στελέχη της να χάνουν την ψυχραιμία τους και να ξεσπάνε την οργή τους, μέσω των πραιτοριανών του Δένδια, σε όλους όσοι διαμαρτύρονται για την αυταρχική πολιτική μιας κυβέρνησης έτοιμης να καταρρεύσει.