Του Τάσου Παππά

Το τελευταίο διάστημα με έκπληξη παρατηρούμε ότι ισχυροί πυλώνες του διεθνούς καπιταλισμού έχουν διαβρωθεί από την κομμουνιστική ιδεολογία σε βαθμό επικίνδυνο. Το σύστημα δέχεται πυρά εκ των έσω. Φαίνεται ότι η Αριστερά, διά της γνωστής μεθόδου του εισοδισμού, όχι μόνο έχει καταφέρει να αποκτήσει προσβάσεις στα κέντρα εξουσίας, αλλά είναι σε θέση πια να επηρεάζει την παγκόσμια πολιτική. Θεσμοί και μηχανισμοί που έχουν κατασκευαστεί για να υπηρετήσουν τα συμφέροντα της ολιγαρχίας μιλάνε μια γλώσσα που θυμίζει ολοένα και περισσότερο τους μπολσεβίκους και καταθέτουν προτάσεις για τη διάσωση των προβληματικών χωρών που παραπέμπουν σε επαναστατικές εποχές, τότε που οι «ξεβράκωτοι» είχαν σηκώσει κεφάλι και αμφισβητούσαν το καθεστώς.

Πώς αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η γερμανική κεντρική τράπεζα Bundesbank, σε διαφορετικές χρονικές φάσεις, έφτασαν στο σημείο να προτείνουν να επιβληθεί έκτακτος φόρος επί των μεγάλων περιουσιών, κληρονομιών και καταθέσεων; Τα ύστερα του κόσμου! Αναντίρρητα, πρόκειται για τον διαβόητο κομμουνιστικό δάκτυλο, ο οποίος, υποτίθεται, είχε κοπεί σύρριζα. Προφανώς η προσθετική ιατρική που εφαρμόζει η Αριστερά κάνει θαύματα στις μέρες μας. Ξαναφύτρωσε. Το κείμενο της γερμανικής τράπεζας αναφέρει μάλιστα ότι η συγκεκριμένη πρόταση «αντιστοιχεί στην αρχή της ιδίας ευθύνης, σύμφωνα με την οποία την εξυπηρέτηση των χρεών ενός κράτους πρέπει να αναλάβουν κατ’ αρχάς οι φορολογούμενοί του και μόνο κατόπιν να ζητηθεί η αλληλεγγύη άλλων κρατών» (από το «Βήμα» 2-2-2014).

Αν δεν με απατά η μνήμη μου (και δεν με απατά), όταν κάτι ανάλογο (βαρύς έκτακτος φόρος στις μεγάλες περιουσίες) εισηγήθηκαν στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης και οικονομολόγοι ξεσηκώθηκε σάλος. Τι δεν ακούσαμε τότε. Μας είπαν για σχέδια που αποσκοπούν στη δήμευση περιουσιών και καταθέσεων, για πολιτικές που θέλουν να πλήξουν την ατομική ιδιοκτησία -το θεμέλιο του καπιταλισμού-, για σκέψεις που έλκουν την καταγωγή τους από το ενταφιασμένο σώμα των ιδεών του μαρξισμού και άλλα τέτοια τρομοκρατικά.

Ας σοβαρευτούμε. Δεν έγιναν ξαφνικά κομμουνιστές εκεί στο ΔΝΤ και στο Βερολίνο. Απλώς οι εταίροι μας δεν θέλουν να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να ενισχύσουν την Ελλάδα και ζητούν από το εγχώριο πολιτικό προσωπικό να βάλει αυτό χέρι στους έχοντες. Οι δικοί μας όμως αντιστέκονται σθεναρά και δείχνουν αποφασισμένοι να μην υποκύψουν στις εύκολες λύσεις και στη γοητεία που ασκούν τα λαϊκιστικά κρυπτοκομμουνιστικά παραληρήματα. Συνεχίζουν ακάθεκτοι το ψάξιμο στις ελβετικές τράπεζες και αλλού για να εντοπίσουν το βρόμικο χρήμα, τα ύποπτα εμβάσματα, τις μίζες, τις εικονικές εταιρείες και οργανώνουν την τελική επίθεση στους φορολογικούς παραδείσους.

Υπομονή, σε πέντε αιώνες (με τον ρυθμό που ακολουθούν) όλα θα έρθουν στο φως και τα λεφτά θα επιστρέψουν στην οικονομία. Τότε θα καμαρώνουμε για τα πρωτογενή πλεονάσματα, τους θετικούς προϋπολογισμούς, τη δημοσιονομική σταθερότητα, τη μηδενική ανεργία, το πλήθος των επενδύσεων και θα έχουμε ένα κοινωνικό κράτος να γλείφουμε τα δάχτυλά μας. Τα κανονικά. Οχι τα κομμουνιστικά.