→Σήμερα, πάνω από 670.000 άνθρωποι κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους γιατί πολύ απλά δεν έχουν να πληρώσουν

Λονδίνο Tου Ισαάκ Α. Καριπίδη

Ενας από τους ακριβότερους φόρους, εδώ στη Βρετανία, είναι τα δημοτικά τέλη. Κατά μέσον όρο κάθε σπίτι πληρώνει 1.800 ευρώ ετησίως. Το ύψος του φόρου εξαρτάται από τον δήμο, την περιοχή του σπιτιού, το εμβαδόν του και από τον αριθμό των ατόμων που μένουν μέσα σε αυτό. Στην τιμή δεν συμπεριλαμβάνεται η παροχή νερού ούτε και η αποχέτευση, καθώς και τις δύο αυτές υπηρεσίες τις εκμεταλλεύονται ιδιωτικές εταιρείες. Οι οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα απαλλάσσονται ή πληρώνουν μέρος του.

Ιστορικά, ο φόρος αυτός έχει προκαλέσει τις περισσότερες αντιδράσεις στη βρετανική κοινωνία. Είναι χαρακτηριστικό ότι αντικατέστησε τον Poll Tax, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την πτώση της Σιδηράς Κυρίας. Η Μάργκαρετ Θάτσερ επέβαλε τον περιβόητο Κεφαλικό Φόρο το 1987. Μέχρι τότε, κυρίως μόνο οι επιχειρήσεις και οι πλούσιες οικογένειες της χώρας πλήρωναν δημοτικά τέλη. Με το σκεπτικό ότι οι φτωχοί επωφελούνται περισσότερο τις δημοτικές υπηρεσίες από τους πλούσιους, ο φόρος επιβάλλεται σε όλους. Ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης, επαγγέλματος, δυνατότητας πληρωμής. Ανεργοι, ανάπηροι, φοιτητές κ.ά. καλούνται να πληρώσουν. Με δυο λόγια, οι πιο ασθενείς οικονομικά πολίτες της χώρας γίνονται ξαφνικά ακόμη πιο αδύναμοι. Οι άστεγοι της εποχής ξεπερνούν κάθε προηγούμενο.

Ετσι, ξεκινά ένα κίνημα πολιτών με κύριο σύνθημα τη «μη πληρωμή του φόρου». Κίνημα που σιγά σιγά επεκτείνεται σ’ όλη τη χώρα και διαρκεί τρία χρόνια. Μια μεγάλη διαδήλωση στο κέντρο του Λονδίνου τον Μάρτη του ΄90, η άρνηση 18 εκατομμυρίων φορολογουμένων να πληρώσουν και οι συνεχείς απεργιακές κινητοποιήσεις της εποχής, αναγκάζουν τελικά τη Θάτσερ σε παραίτηση. Ο διάδοχός της, Τζον Μέιτζορ, παραδέχεται ότι ο φόρος δεν μπορεί να εφαρμοστεί και τον αντικαθιστά με τα δημοτικά τέλη, τα οποία όμως απαλλάσσουν πολλούς Βρετανούς που έμπρακτα αδυνατούν να τα πληρώσουν. Αυτά το 1990.

Η σημερινή συντηρητική κυβέρνηση του Ντέιβιντ Κάμερον εφαρμόζοντας πολιτικές τύπου Θάτσερ κόβει από τον ετήσιο προϋπολογισμό 500 εκατ. λίρες που έπαιρναν οι δήμοι. Ετσι, αυτοί με τη σειρά τους από τη μια αναγκάστηκαν να αυστηροποιήσουν τις απαλλαγές των δημοτικών τελών και από την άλλη να τα αυξήσουν. Αποτέλεσμα: Σήμερα πάνω από 670.000 άνθρωποι κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους γιατί πολύ απλά δεν έχουν να πληρώσουν.

Αυτοί που κυρίως επηρεάζονται από τις περικοπές είναι οι ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού που ενώ από τη μια δεν έχουν χρήματα, από την άλλη τούς επιβάλλουν επιπλέον φόρους. Με αυτά και με τα άλλα, οι αναλυτές πλέον κάνουν λόγο για ένα κύμα νέο-αστέγων που σύντομα θα κάνει την εμφάνισή του όχι μόνο στους δρόμους του Λονδίνου αλλά και άλλων μεγάλων πόλεων της Βρετανίας. Και ας παίρνει άριστα η βρετανική οικονομία από τους διεθνούς οίκους αξιολόγησης.

[email protected]