Τι προκύπτει από τα συμφραζόμενα των δηλώσεων του Ευάγγ. Βενιζελου μετά την κατ’ ιδίαν συζήτησή του με τον Αντ. Σαμαρά εν όψει της έλευσης της τρόικας

Της Αλίκης Μάτση

Η στρόφιγγα της ενημέρωσης μέσω των γνωστών διαρροών συνεργατών του πρωθυπουργού αυτή τη φορά δεν άνοιξε.

Η χθεσινή συνάντηση Σαμαρά–Βενιζέλου στο μέγαρο Μαξίμου καλύπτεται ουσιαστικά από πέπλο σιωπής, καθώς μόνον ο κ. Βενιζέλος, μετά το τέλος της, έκανε δηλώσεις που ουσιαστικά παραπέμπουν στο τι η κυβέρνηση εύχεται να συμβεί, εν όψει της έλευσης της τρόικας, δίχως ουσιαστική πληροφόρηση για το τι διημείφθη μεταξύ των δύο ανδρών.

Από τα συμφραζόμενα των λεγομένων του αντιπροέδρου πάντως βγαίνουν ορισμένα συμπεράσματα.

Η ικανοποίηση, την οποία εξέφρασε ο κ. Βενιζέλος για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης αλλά και η εκτίμησή του ότι «θα πρέπει να οδηγήσουν σε μια αναγνώριση των θυσιών του ελληνικού λαού και στη δρομολόγηση της οριστικής εξόδου από αυτή τη φάση στην οποία βρίσκεται η χώρα» επιβεβαιώνουν ουσιαστικά αυτό που αφήνεται να διαρρεύσει τις τελευταίες μέρες: ότι δηλαδή η κυβέρνηση θα δεχόταν και νέα βοήθεια από τους εταίρους, αλλά θέτοντας το ορόσημο των ευρωεκλογών, όπου θα καταμετρήσει τις δυνάμεις της, αρνείται να συζητήσει τη λήψη και νέων διαρθρωτικών μέτρων, τουλάχιστον έως τότε.

Προσδοκούσε δε έως χθες το πρωί, βάσει και του δημοσιεύματος του Spiegel, σε νέα χρηματοδοτική βοήθεια από τους εταίρους ύψους μεταξύ 10 και 20 δισ. ευρώ, αλλά και σε άνοιγμα της συζήτησης για νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους. Προσδοκίες που διαψεύστηκαν όμως από τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών χθες, πριν αλέκτορα φωνήσαι.

Ο αντιπρόεδρος στο ερώτημα αν μικραίνει η απόσταση με την τρόικα, την έλευση της οποίας χαρακτήρισε «τεχνικό θέμα», ενώ δεν προσδιόρισε και την ακριβή ημερομηνία που θα έρθουν οι δανειστές, απάντησε ότι κατά τη γνώμη του «δεν θα έπρεπε να υπάρχει καμιά απόσταση». Που σημαίνει ότι οι αποστάσεις εξακολουθούν να ισχύουν τόσο σε ό,τι αφορά το ύψος του χρηματοδοτικού κενού όσο όμως και ως προς τις άλλες απαιτήσεις των εταίρων, όπως η πλήρης απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, οι φόροι υπέρ τρίτων, η μείωση των εργοδοτικών εισφορών και βεβαίως οι εκκρεμείς απολύσεις ακόμη 11.000 δημοσίων υπαλλήλων καθώς και η κατάργηση δημοσίων οργανισμών (βλ. ρεπ. σελ. 50).

Θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι όλες αυτές οι «εκκρεμότητες» έναντι των δανειστών συζητήθηκαν μεταξύ των κ. Σαμαρά και Βενιζέλου.

Φαίνεται όμως πως η κυβέρνηση επιλέγει να αναμείνει την εκταμίευση της επόμενης δόσης του δανείου, περί τις 10 Μαρτίου, οπότε και η συνεδρίαση του Eurogroup που θα την αποφασίσει.

Ακινησία ώς τις κάλπες

Ως τις ευρωεκλογές δε, θα τηρήσει στάση αναμονής αποφεύγοντας τη λήψη των όποιων νέων μέτρων. Στη συνέχεια και αναλόγως των αποτελεσμάτων, θα πάρει τις όποιες αποφάσεις της.

Πάντως και μέσα στο Σαββατοκύριακο οι διαρροές από το μέγαρο Μαξίμου έφεραν τον Αντ. Σαμαρά αποφασισμένο να μην προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές και αισιόδοξο ότι θα καταφέρει να ξεπεράσει ακόμη και τον σκόπελο της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από τη Βουλή το 2015.

………………………………………………………………………………………..

Ανάγωγα

Προβληματίζονται οι καραμανλικοί για τις επιλογές Σαμαρά. Προβληματίζονται και οι παπανδρεϊκοί για την πορεία του Βενιζέλου. Και εμείς με τη σειρά μας προβληματιζόμαστε, αλλά για άλλο λόγο. Οι δύο αχθοφόροι μεγάλων ονομάτων και πολιτικών παραδόσεων θα μιλήσουν οι ίδιοι ή θα κρύβονται πίσω από κύκλους; Και υπάρχουν πολλά για τα οποία πρέπει να απολογηθούν. Στην περίπτωσή τους δεν ισχύει «το σιγάν κρείττον εστί του λαλείν».

Τάσος Παππάς