Του Τάσου Παππά

Το πώς υπερασπίζεται κάποιος τον εαυτό του όταν βρεθεί ενώπιον της Δικαιοσύνης είναι δικό του θέμα και των συνηγόρων του. Μπορεί να πει ό,τι θέλει για να ελαφρύνει τη θέση του, να θολώσει τα νερά, να διασπείρει υποψίες δεξιά και αριστερά, να υποδυθεί το θύμα. Οσο η υπόθεσή του εξετάζεται, καλύπτεται από το τεκμήριο της αθωότητας και αυτό πρέπει να γίνει σεβαστό. Το ίδιο ισχύει για τα πρόσωπα που κατείχαν θέσεις ευθύνης και τους πολιτικούς που έχουν ασκήσει εξουσία. Βεβαίως, οι προβολείς της δημοσιότητας δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση στους πρώην αξιωματούχους που έχουν εμπλακεί σε δυσώδεις ιστορίες και κατηγορούνται για συμμετοχή σε σκάνδαλα.

Συνήθως, η κοινωνία είναι πιο αυστηρή μ’ αυτούς. Και σωστά. Είχαν δώσει όρκο να προστατεύσουν το λεγόμενο δημόσιο συμφέρον και πιάστηκαν με τη γίδα στην πλάτη. Μερικοί, μάλιστα, κι αυτό είναι το πιο εξοργιστικό, το έπαιζαν τιμητές της ηθικής των άλλων και κρατούσαν μεζούρα αριστεροσύνης. Οι πολίτες θα μπορούσαν να συγχωρήσουν -ουδείς, άλλωστε, αναμάρτητος- εφόσον οι πέραν πάσης αμφιβολίας και με απόφαση του δικαστηρίου ένοχοι αναγνώριζαν τα εγκλήματά τους και ζητούσαν συγγνώμη. Ακόμη καλύτερα γι’ αυτούς, αλλά και για το πολιτικό σύστημα, αν άνοιγαν το στόμα τους και αποκάλυπταν τα πολυπλόκαμα δίκτυα της διαφθοράς. Αντιθέτως, ισχυρίζονται ότι είναι καθαροί, ότι δεν έχουν διαπράξει κάποιο αδίκημα και ότι είναι θύματα σκευωριών τις οποίες οργάνωσαν οι ραδιούργοι αντίπαλοί τους είτε για να τους βγάλουν από τη μέση, είτε για να κρύψουν τις δικές τους πομπές, είτε για να διασκεδάσουν τον λαό που διψάει για αίμα πολιτικών.

Στην Ιταλία, είδαμε το έργο παλιότερα με τον σοσιαλιστή Κράξι, το βλέπουμε σήμερα με τον δεξιό Μπερλουσκόνι. Στην Ελλάδα, για κάποιους, το 1989 ήταν μια τεράστια συνωμοσία της Δεξιάς και της Αριστεράς για να πλήξουν τον Α. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ. Λες και το σκάνδαλο Κοσκωτά δεν υπήρξε, λες και κορυφαίοι υπουργοί της εποχής δεν έβαλαν το χέρι στο μέλι. Σήμερα, ο Α. Τσοχατζόπουλος διαρρηγνύει τα ιμάτιά του ότι είναι αθώος και φωνάζει ότι το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. συνεργάστηκαν για να τον εξοντώσουν. Ο Β. Παπαγεωργόπουλος εμφανίζεται κι αυτός ως θύμα σκοτεινών κύκλων. Ο Α. Φιλιππίδης, ύποπτος για την ώρα, ισχυρίστηκε ότι διώκεται για πολιτικούς λόγους, επειδή είναι φίλος του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή. Το επόμενο βήμα που οφείλουν να κάνουν είναι να δημιουργήσουν ένα κίνημα συμπαράστασης με συγκεντρώσεις έξω από τις φυλακές και κεντρικό σύνθημα-αίτημα: «Λευτεριά στους πολιτικούς κρατούμενους».