→Ανοδος α λα… ελβετικά της αντιμεταναστευτικής Δεξιάς σε πολλές χώρες της Ευρώπης

Της Ελλης Πάνου

Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον επέλεξε να επιθεωρήσει με ελικόπτερο τις κατεστραμμένες από τις πλημμύρες περιοχές της νοτιοδυτικής Βρετανίας. Ο κυβερνητικός εταίρος του, Νικ Κλεγκ, δεν πήγε καθόλου. Ούτε ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Εντ Μίλιμπαντ. Και ο αρμόδιος υπουργός, Οουεν Πάτερσον, έφτασε… φορώντας σκαρπίνια και βεβαίως είδε τις ζημιές από μακριά.

Ο ηγέτης, όμως, του λαϊκίστικου, δεξιού, ξενοφοβικού, αντιευρωπαϊκού βρετανικού Κόμματος της Ανεξαρτησίας (UKip), Νάιτζελ Φάρατζ, φρόντισε να αδράξει την ευκαιρία και βούτηξε μέσα στα νερά και τις λάσπες του πλημμυρισμένου Σόμερσετ -μια από τις περιοχές που έχει πληγεί ιδιαίτερα από την κακοκαιρία- φορώντας πλήρη ειδική εξάρτυση, γαλότσες και αδιάβροχη φόρμα.

Κάνοντας την ανάγκη φιλότιμο και με λαϊκίστικη, ως συνήθως ατζέντα, ο Φάρατζ θέλησε να συντηρήσει τη δυναμική που καταγράφει στις δημοσκοπήσεις, που σύμφωνα με τον Guardian μπορεί να αναδείξει το κόμμα του τρίτο στις ευρωεκλογές.

Η μέτρηση της ICM δείχνει μεν ότι πρώτοι έρχονται οι Εργατικοί με 35%, δεύτεροι οι Συντηρητικοί με 25% και ακολουθεί το UKip με 20%, ποσοστό αυξημένο κατά τρεις μονάδες από τις εκλογές του 2009.

Οι απώλειες που αναμένεται να καταγράψουν ακροδεξιά και θρησκευτικά κόμματα του περιθωρίου -όπως το Βρετανικό Εθνικό Κόμμα που συγκέντρωσε 6% στην προηγούμενη αναμέτρηση, ή οι Εγγλέζοι Δημοκράτες και η Χριστιανική συμμαχία με 2% αντίστοιχα- αλλά και η τάση φυγής που έχει μερίδα των ψηφοφόρων από το κυβερνών κόμμα των Τόρις, μπορεί να τονώσουν κι άλλο τα ποσοστά του UKip.

Ο ίδιος ο Φάρατζ, αφού παραδέχτηκε μεν ότι το στερεότυπο του οπαδού του κόμματος είναι «ο απόστρατος αξιωματικός που ζει στην εξοχή», υποστήριξε με θέρμη ότι κερδίζει πλέον έδαφος ακόμα και μεταξύ «των πατριωτών, σκληρά εργαζόμενων οπαδών των Εργατικών» στα οχυρά τους στον Βορρά κι ετοιμάζεται να δώσει την πρώτη μάχη αύριο, στις εκλογές που θα γίνουν στην περιφέρεια Wythenshawe και Sale East του Μάντσεστερ, για την αναπλήρωση μιας έδρας στο Κοινοβούλιο. Η αναμέτρηση αυτή είναι σίγουρα χαμένη απέναντι στους Εργατικούς -που αναμένεται να σαρώσουν με 61%- αλλά μπορεί να αναδείξει το UKip δεύτερη δύναμη μπροστά από τους Τόρις του Κάμερον.

Παρότι αρκετοί αμφισβητούν την πραγματική δύναμη των ξενόφοβων ευρωσκεπτικιστών στις κάλπες, η δυναμική του UKip δείχνει να συμβαδίζει με τις αντίστοιχες ανοδικές τάσεις των «αδελφών» κομμάτων στις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε., που έχουν κοινό παρονομαστή την παθιασμένη ρητορική κατά των μεταναστών.

Ξενοφοβική ατζέντα

Η πλατφόρμα τους, όμως, έχει εισβάλει πλέον και στην ατζέντα των συστημικών κομμάτων, όπως των Χριστιανοδημοκρατών της Ανγκελα Μέρκελ, που βλέποντας τη δυσφορία των Γερμανών να μεγαλώνει και το αντιευρωπαϊκό, φιλελεύθερο κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» να αυξάνει τα ποσοστά του, φρόντισε στην ομιλία της στη Βουλή τον περασμένο μήνα να τους καθησυχάσει ότι θα πολεμήσει τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών και ότι εξετάζει την επιστροφή αρμοδιοτήτων από την Ε.Ε. πίσω στην κυβέρνησή της, αφήνοντας το αδελφό κόμμα των συντηρητικών της Βαυαρίας, των Χριστιανοκοινωνιστών (CSU), να σηκώσουν τους λαϊκίστικους τόνους κατά των μεταναστών.

Σε κάθε περίπτωση, στον απόηχο του δημοψηφίσματος στην Ελβετία για την επιβολή ορίων στη μετανάστευση των Ευρωπαίων, τα δεξιά κόμματα αρχίζουν να χαϊδεύουν τα αυτιά των ψηφοφόρων.

Στη Γαλλία, το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λε Πεν έχει ζητήσει μεταρρύθμιση της νομοθεσίας για τη μετανάστευση, ενώ ενδεικτική είναι η ψηφοφορία που έκανε στην ιστοσελίδα της η εφημερίδα Figaro, που φιλοξένησε και πληθώρα άρθρων, τα οποία απένειμαν τα εύσημα στους Ελβετούς.

Στο ερώτημα, λοιπόν, εάν οι αναγνώστες της βρίσκουν καλή την ιδέα να γίνει ένα παρόμοιο δημοψήφισμα και εκεί για τον περιορισμό της μετανάστευσης, από τους 40.000 που ψήφισαν, το 92% απάντησε ΝΑΙ και μόλις το 8% ΟΧΙ. Το πόσο εκμεταλλεύσιμη είναι η ιδέα προεκλογικά φάνηκε και από την πρόταση που έσπευσε να κάνει ένα από τα δύο κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού στη Νορβηγία – το ξενοφοβικό, συντηρητικό Κόμμα της Προόδου, που ζήτησε η χώρα να ακολουθήσει το παράδειγμα των Ελβετών και να θέσει το θέμα στην κρίση του λαού.