Ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ («Πριν το Ηλιοβασίλεμα) και ο Ιθαν Χοκ διηγούνται σε 164 λεπτά την ιστορία μιας οικογένειας, δυο χωρισμένων γονιών και των παιδιών τους. Συναντιούνταν κάθε χρόνο για 39 μέρες. Αυτό το μοναδικό και πρωτότυπο εγχείρημα καταγράφει το πέρασμα του χρόνου με απλότητα, χιούμορ και ευαισθησία. Και είναι φαβορί ακόμα και για τη Χρυσή Αρκτο

Αποστολή: Βερολίνο Της Λήδας Γαλανού

Η νέα και ταυτόχρονα παλιά ταινία του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, το «Boyhood» που γυρίζει, μαζί με τον Ιθαν Χοκ, εδώ και δώδεκα χρόνια, έκανε την πανευρωπαϊκή πρεμιέρα του στο Διαγωνιστικό Τμήμα της Berlinale. Κι αυτό που ξεκίνησε ως κινηματογραφικό πείραμα αποδείχτηκε μια συγκινητική γνωριμία με μια οικογένεια κι ένα αγόρι που θα θέλαμε να μείνουν στη ζωή μας – ή είναι ήδη.

Look at the stars, look how they shine for you… Ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ ξεκίνησε να γυρίζει την ταινία πριν από 12 χρόνια, λίγο μετά το «Waking Life» και το «Tape» και πριν ακόμα από το «Πριν το Ηλιοβασίλεμα». Το «Boyhood» είναι η ιστορία μιας οικογένειας στη διάρκεια των χρόνων, δυο γονιών χωρισμένων και των δυο παιδιών τους. Οι γονείς είναι ο Ιθαν Χοκ και η Πατρίσια Αρκέτ, η κόρη, η Σαμάνθα, είναι η Λόρελαϊ Λινκλέιτερ, η πραγματική κόρη του σκηνοθέτη κι ο γιος, ο Μέισον, είναι ο Ελαρ Κολτρέιν -τον βλέπουμε για πρώτη φορά όταν είναι επτά χρόνων και μεγαλώνει μπροστά στα μάτια μας, στην οθόνη, μέχρι τα 19.

Η ταινία παρακολουθεί την ιστορία τους, απ’ όταν ο Μέισον είναι παιδάκι, μέχρι τη στιγμή που πηγαίνει στο κολέγιο. Ολόκληρη η ομάδα, με εμπνευστές τον Λινκλέιτερ και τον Ιθαν Χοκ, γύριζε την ταινία από λίγο κάθε χρόνο, συνολικά για 39 μέρες, καθώς οι πρωταγωνιστές άλλαζαν, μεγάλωναν, άφηναν τα σημάδια του παρόντος να περνούν από πάνω τους.

Το εύρημα του Λινκλέιτερ είναι συναρπαστικό, παρ’ όλα αυτά πολύ γρήγορα, βλέποντας το «Boyhood», το ξεχνάς ως κινηματογραφική πρωτοτυπία γιατί η ίδια η ιστορία σε απορροφά απόλυτα. Σε μια διάρκεια 164 λεπτών, που λαχταράς να μην περάσουν ποτέ, εκτυλίσσεται μια πολύ απλή κανονική οικογενειακή ιστορία, χωρίς ανατροπές ή κλιμακώσεις, τόσο οικεία όσο η ζωή του κάθε θεατή, με τη μοναδική διαφορά ότι οι ήρωες είναι τόσο καλή παρέα που δεν θέλεις να τους αποχωριστείς.

Ταυτόχρονα, το φιλμ μιλά για σχέσεις αγάπης, για τον δεσμό των παιδιών με τους γονείς τους, για λάθος επιλογές, για πρώτους έρωτες ή έρωτες διαρκείας, και μαζί για την επεκτατική πολιτική του Μπους, την εκλογή του Ομπάμα, πατρικές συμβουλές, τη χρήση του προφυλακτικού, τον αλκοολισμό, τις μικρές και τις μεγάλες απώλειες, την τέχνη, την υπέροχη μοναξιά του κάμπινγκ στη φύση. Μια από καρδιάς περιγραφή ενός κομματιού της αμερικανικής, Τεξανής για την ακρίβεια, ζωής, με την καλή πλευρά της αθωότητάς της. Με πολύ χιούμορ, πολλή ευαισθησία και μια γλυκιά κανονικότητα που σπάει κόκαλα με την ευστοχία της. Το σάουντρακ, που ακολουθεί τα χρόνια της ταινίας, ξεκινά με το «Yellow» των Coldplay και τελειώνει με το «Get Lucky» των Daft Punk κι είναι εξίσου βιωματικό κι υπέροχο με την ίδια την ιστορία.

«Ηθελα να γράψω κάτι για την παιδική ηλικία», εξήγησε ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, «και δεν μπορούσα να διαλέξω μία στιγμή. Κι έτσι σκέφτηκα να την καταγράφω, λίγο λίγο, απ’ όταν ξεκινά μέχρι που γίνεται κάτι διαφορετικό. Γνώρισα τον Ελαρ όταν ήταν 6 χρόνων κι αναρωτήθηκα: τι είδους έφηβος θα γίνει σε λίγα χρόνια; Και ξεκίνησα να το καταγράφω. Ταυτόχρονα, και ήταν εκπληκτικό, κάθε φορά που ξανασυναντιόμασταν όλοι μαζί για γύρισμα, ηθοποιοί και συνεργείο, είχε εξελιχθεί και η δική μας ζωή, ανταλλάσσαμε νέα, παιδιά γεννιούνταν, άνθρωποι έσμιγαν ή χώριζαν, όπως και στην ταινία».

Κι ο Ιθαν Χοκ πρόσθεσε: «Πολλά πράγματα έχουν αποτυπωθεί στο σινεμά μέσα σε μια μεγάλη διάρκεια χρόνου, πάντα όμως όταν πρόκειται για κάποιου είδους ντοκιμαντέρ. Το να αφηγηθούμε μια ιστορία μυθοπλασίας καθώς ο χρόνος περνά, μας φάνηκε υπέροχη ευκαιρία». Ο πρωταγωνιστής, ωστόσο, της ταινίας, Ελαρ Κολτρέιν, είπε αφοπλιστικά, «δεν έχω πολλές εικόνες απ’ όταν ήμουν μικρός, φωτογραφίες, οικογενειακά βίντεο και τα σχετικά, οπότε δεν είχα αίσθηση του εαυτού μου από παλιά, μέχρι που είδα τελειωμένη την ταινία».

Και καθώς το φιλμ κατασταλάζει, οι συζητήσεις ήδη το φέρνουν στο προσκήνιο των φαβορί για τα βραβεία της φετινής Berlinale, ίσως ακόμη και για τη Χρυσή Αρκτο.