Η μεγάλη και πολυβραβευμένη φωνή της τζαζ, για πολλούς η συνέχεια της Μπίλι Χολιντέι, τραγουδά σήμερα στο Cazarte τις μεγάλες της επιτυχίες. Οι περισσότερες ερωτικές, είναι άλλωστε και του Αγίου Βαλεντίνου

Της Νόρας Ράλλη

Η σχέση της με το ελληνικό κοινό κρατάει χρόνια. Το ίδιο ισχύει και για τη σχέση της με τη μουσική. Η Ντι Ντι Μπριτζγουότερ μεγάλωσε σε ένα σπίτι όπου η τζαζ ήταν καθημερινό βίωμα. Με πατέρα τρομπετίστα και δάσκαλο της τζαζ και με μία μητέρα που είχε αδυναμία στην Ελα Φιτζέραλντ, η ίδια δεν θα μπορούσε παρά να δηλώνει «μουσικός» και όχι απλά «τραγουδίστρια». Μέσα από μια πολύπλευρη καριέρα που μετρά ήδη σαράντα χρόνια, η πολλές φορές νικήτρια των βραβείων Γκράμι και Τόνι, η λαμπερή ντίβα της τζαζ τελειώνει με τις παραστάσεις της στο Μπρόντγουεϊ όπου υποδύεται την Μπίλι Χόλιντέι και επιστρέφει στην Ελλάδα, μετά από τις δύο εμφανίσεις που μάγεψαν το κοινό του Gazarte τη χρονιά που μας πέρασε, για να δώσει στον Αγ. Βαλεντίνο το χρώμα που μόνο εκείνη ξέρει. Ενα χρώμα που συγκινεί και μαγεύει.

Σήμερα το βράδυ, θα παρουσιάσει στον ίδιο χώρο, τα πιο αισθαντικά στιγμιότυπα από δύο διαφορετικά άλμπουμ: αφενός το «Midnight Sun» (2011) που περιλαμβάνει ερωτικές μπαλάντες, αλλά και το «Eleanora Fagan (1915-1959): To Billie with Love from Dee Dee Bridgewater», που κυκλοφόρησε το 2009 ως αφιέρωμα στη θρυλική Μπίλι Χόλιντέι και απέσπασε βραβείο Γκράμι το 2011. Η Ντι Ντι Μπριτζγουότερ επιδιώκοντας την καλλιτεχνική της ελευθερία, κινείται μουσικά σε ένα ευρύ φάσμα, ωστόσο στις πολιτικές της απόψεις αλλά και στα προσωπικά της ζητήματα είναι πολύ συγκεκριμένη. Εχει ασκήσει δημόσια κριτική στον πρόεδρο Ομπάμα, του οποίου στήριζε την προεκλογική καμπάνια στην αρχή, έχει δηλώσει πως αν δεν γινόταν μουσικός θα ήταν δικηγόρος για να υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και ταυτόχρονα είναι σχεδόν απόλυτα επικεντρωμένη στο τι θέλει και τι πρέπει να κάνει, στα πράγματα που έχουν σημασία για εκείνη: την οικογένεια, τη μητέρα της (η οποία πάσχει από Αλτσχάιμερ και η ίδια είναι πολύ κοντά της) και τα παιδιά της. «Ζούμε σε έναν ναρκισσιστικό κόσμο» δηλώνει. Kαι με τα τραγούδια της ξορκίζει το κακό.

• Εχετε συνδέσει την πορεία σας με την εμβληματική μορφή της Μπίλι Χολιντέι. Θεωρείστε η συνέχειά της.

«Υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες τους οποίους αγάπησα και έχουν αποτελέσει έμπνευση και πρότυπο για μένα. Η Μπίλι Χολιντέι συγκεκριμένα υπήρξε σταθμός στην πορεία μου. Στην πράξη, όχι μόνο στα λόγια. Μου πρόσφερε την ευκαιρία να κάνω καριέρα και μόνο ευγνωμοσύνη μπορώ να αισθάνομαι. Οι παραστάσεις στο Μπρόντγουεϊ για την αφιερωματική συναυλία σε κείνη ήταν κάτι που συνδύαζε απόλυτα την αγάπη μου για ένα καλλιτέχνη και το άμεσο αντίκτυπό του στη δική μου πορεία και προσωπικότητα».

• Aν η Μπίλι Χολιντέι θεωρείται η «αγία» της τζαζ, εσείς τι είστε;

«Η Μπίλι Χολιντέι δικαιούται τον χαρακτηρισμό αυτό. Τον έχει κερδίσει και έχει καταφέρει να εμπνεύσει καλλιτέχνες και ακροατές με τη μουσική της. Οσον αφορά εμένα μάλλον δεν είμαι το κατάλληλο άτομο για να μιλήσω για τον εαυτό μου. Θα είμαι υποκειμενική σε ό,τι και αν πω. Οταν όμως συμβαδίζεις με «αγίους» μόνο καλά μπορείς να είσαι, όπως και αν σε χαρακτηρίζουν!»

• Eχετε έρθει πολλές φορές στην Ελλάδα. Αυτή τη φορά εμφανίζεστε στη σκηνή του Gazarte για να γιορτάσετε τον έρωτα.

«Εχω τις καλύτερες αναμνήσεις από τις δύο περσινές μου εμφανίσεις στο Gazarte και από τη στιγμή που έφυγα περίμενα να ξανάρθει η στιγμή που θα εμφανιστώ και πάλι στο κοινό της Αθήνας. Αυτή τη φορά, επιλέξαμε την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο. Για να συνδυαστεί η μουσική με τον έρωτα και την αγάπη. Να είναι αυτή η συναυλία κάτι σαν γιορτή του έρωτα, μέσα από τη μουσική που αγαπώ. Τα κομμάτια που θα ακουστούν δεν έχουν επιλεχθεί τυχαία. Μέσω της μουσικής… ίσως αυτός να είναι και ένας από τους πιο όμορφους τρόπους για να γιορτάσεις τον έρωτα. Και την ίδια τη ζωή!».

• Λένε πως χωρίς μουσική, η ζωή θα ήταν ένα σφάλμα. Συμφωνείτε; Ισχύει το ίδιο και για τον έρωτα;

«Νομίζω πως η μουσική συνδέεται πλέον άρρηκτα με τη ζωή. Δρα σχεδόν θεραπευτικά επάνω της. Δεν είναι για κανέναν εύκολο να πει ότι θα μπορούσε να ζήσει χωρίς αυτή. Οπως ακριβώς συμβαίνει με τον έρωτα. Δεν ξέρω αν είναι λάθος ή σωστό, πάντως είναι σίγουρα αδύνατο! Κλείνεις τα μάτια και αφήνεσαι στη μαγεία της μουσικής σαν να μην υπάρχει αύριο. Γιορτάζεις, ακούς και ζεις για το τώρα. Ωστόσο, αντίθετα ίσως με τον έρωτα, η μουσική δεν χάνει ποτέ τη μαγεία της. Το ζω κάθε μέρα. Είδατε πόσο τυχερή είμαι;»

• Υπάρχει κάποιος στόχος που ακόμη δεν έχετε εκπληρώσει;

«Υπάρχουν πάντα νέοι στόχοι. Και ευτυχώς δηλαδή, γιατί αυτό είναι που δίνει νόημα στη δουλειά μας και στη μουσική μας. Χωρίς αυτούς, αδρανείς. Μένεις νωθρός… Η επιτυχία του κάθε επόμενου live είναι ένας στόχος που θέτω πάντα στον εαυτό μου. Οπως και το να είμαι πάντα ενεργή, κάνοντας πράγματα που γεμίζουν πρώτα εμένα. Αυτό είναι απαραίτητο αν θέλεις να έχει συνέχεια και ροή αυτό που κάνεις: αν δεν νιώθεις ασφαλής στην ολότητά του, τότε το κοινό θα το καταλάβει».

• Σας έχει δοθεί το χάρισμα μιας υπέροχης και μοναδικής φωνής, έχετε μία αναμφισβήτητα επιτυχημένη πορεία. Είστε ευτυχισμένη; Θα θέλατε ίσως να αλλάξετε κάτι με τη «δύναμη» της φωνής σας;

«Σας ευχαριστώ για τα λόγια σας. Και ναι, νιώθω υπέροχα που κάνω αυτό που είχα συνηθίσει να ζω και ως παιδί: στο σπίτι μας η τζαζ ήταν η καθημερινότητά μας. Ξέρετε, όσο περισσότερο αγαπάς αυτό που κάνεις, τόσο περισσότερο θέλεις να είναι και οι γύρω σου καλά, καθώς είσαι και εσύ ευτυχισμένος. Αυτό, λοιπόν, το οποίο θέλω να αλλάξω στον κόσμο, είναι η γενικότερη δυστυχία που υπάρχει. Θέλω μέσα από τη μουσική μου να τους κάνω να γελούν. Να τους βλέπω χαρούμενους. Να τους φέρω μέσα από τη μουσική μου σε ένα σημείο που να μπορούν να ξεχάσουν έστω για λίγο τα προβλήματά τους. Να αποτελεί όλο αυτό έμπνευση και να μας πάει ένα βήμα μπροστά. Οταν το καταφέρνω αυτό, είμαι χαρούμενη. Και αν όλοι μας λέγαμε μία προσευχή την ίδια στιγμή, αυτό θα ήταν το ιδανικό: ένα τραγούδι που θα διώξει τη δυστυχία».

• Πριν από λίγες ημέρες, σε συνέντευξη στην εφημερίδα μας, η κόρη σας Τσάινα Μόζες παραδέχθηκε πως «Είμαι της μαμάς μου, τι να κάνω!». Τι εύχεστε για εκείνη;

«Πριν αρκετά χρόνια είπα στην Τσάινα, ότι έχει μέσα της κάτι το οποίο πρέπει να κυνηγήσει. Εχει πολύ ταλέντο και νιώθω πως δικαιώθηκα για ο.τι πίστευα. Αν κάτι εύχομαι, είναι να συνεχίσει να ζει το όνειρό της μέσα από τη μουσική, να το παλεύει όπως τώρα και να καταφέρει να ζήσει ευτυχισμένη μέσα από όλο αυτό. Γιατί μόνο αυτό έχει σημασία».

• Τελικά, πόσο δύσκολο είναι για έναν καλλιτέχνη να καταξιωθεί, συνδυάζοντας πολλά και διαφορετικά μουσικά είδη; Κάτι, που εσείς το κάνετε με επιτυχία.

«Δεν πιστεύω ότι είναι δύσκολο. Ο κάθε καλλιτέχνης δρα με το ένστικτο του και με ό,τι τον γεμίζει και τον ολοκληρώνει. Ολοι μας έχουμε διάφορες προσλαμβάνουσες από πολλά διαφορετικά είδη μουσικής και αυτό είναι που ορίζει τον καθένα και ταυτόχρονα τον διαφοροποιεί. Πολλές φορές αυτό γίνεται πιο ενσυνείδητα, όπως στη δική μου περίπτωση, ενώ άλλες γίνεται απλά λόγω ακουσμάτων και επιρροών».

* INFO: 22.00, στη μουσική σκηνή του Gazarte (Βουτάδων 32-34, Γκάζι, 2103460347 ). Οι πόρτες ανοίγουν στις 21.00.

[email protected]