Του Φάνη Λυσιφάνη

 

Κάτι πολύ περίεργο τριγύρω μου συμβαίνει

 

που το φτωχό μου το μυαλό δεν το καταλαβαίνει:

 

Ρωτάω φίλους και γνωστούς τι θέλουν να ψηφίσουν

 

κι αυτοί λεν με την ψήφο τους τι θέλουν να ξορκίσουν!

 

Ενας ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ αν και πολύ φοβάται

 

πως ούτ’ οι ίδιοι, Αλέξη μου, δεν ξέρετε πού πάτε…

 

Τους άλλους τους σιχάθηκε, δεν θέλει να τους βλέπει

 

γι’ αυτό θαρρεί πως αλλαγή, καλή–κακή, μας πρέπει

 

Αλλος ψηφίζει τη Ν.Δ. αν και πολλά τής σέρνει

 

γιατί φοβάτ’ ο ΣΥΡΙΖΑ καταστροφή πως φέρνει!

 

Κι έτσι διά της εις άτοπον οδεύουν προς την ψήφο

 

και προσπαθούν να λύσουνε των εκλογών τον γρίφο…

 

Τι ΣΥΡΙΖΑ και τι Ν.Δ., κανείς δεν χάφτει λέξη,

 

μα το μη χείρον βέλτιστον παλεύει να διαλέξει

 

Του δήμου τάχα το καλό άραγε λογαριάζει;

 

Για δήμαρχο κι Ευρωβουλή μήπως ποσώς τον νοιάζει;

 

Τα μάτια τα δυο κόμματα δεξιά–ζερβά γυρίζουν

 

ψάχνοντας νέους οπαδούς μα, φευ, αλληθωρίζουν!

 

Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη

 

σωστές κινήσεις ψύχραιμες κανένας τους δεν κάνει

 

Κι η «Εφιαλτική Αυγή» καραδοκεί να φάει

 

την ψήφο όσων, σαν τυφλοί, δεν βλέπουν πού το πάει

 

ενώ όλοι οι υπόλοιποι τρέχουν για να μαζέψουν

 

όσες απ’ το παιχνίδι αυτό ψήφους θα περισσέψουν

 

Ολοι φοβούνται τελικά η κάλπη τι θα βγάλει

 

και τι λαχτάρα θα μας βρει τον Μάιο μεγάλη…

 

Για μετανάστες συζητούν, για ετεροδημότες…

 

Από τις δύο εκλογές ποιες να φροντίσουν πρώτες;

 

Κι εμείς που παραλύσαμε στου φόβου την παγίδα

 

ολημερίς γκρινιάζουμε: «πού πήγε η ελπίδα;»

 

Να τη, κρυμμένη στη γωνιά, γλυκά χαμογελάει

 

σαν Σίρλεϊ Τεμπλ άλλων καιρών που έσβησε και πάει…