Δεν αποτελεί κίνδυνο για τις τράπεζες το επιβεβλημένο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, αλλά η γεμάτη προβλήματα τραπεζική ενοποίηση, υποστηρίζει η Γκάμπι Τσίμερ, μιλώντας στην «Εφ.Συν.». Η Γερμανίδα πρόεδρος της Ευρωομάδας της Αριστεράς (GUE/NGL) σημειώνει ότι η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει σε λογιστικό έλεγχο του χρέους, αντί να ζητά μόνο νέα δάνεια, και εμφανίζεται πεπεισμένη ότι η Αριστερά θα ενισχυθεί στις επικείμενες ευρωεκλογές.

«Η υποψηφιότητα Τσίπρα για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έχει λειτουργήσει πολύ θετικά. Πρώτη φορά αποφασίσαμε να κάνουμε ως Αριστερά μια κοινή εκλογική καμπάνια και συνειδητοποιήσαμε ότι με το να παλέψουμε όλοι μαζί έχει σημαντικά πολιτικά οφέλη και προσθέτουμε πολύτιμες εμπειρίες για τις πολιτικές μάχες στην Ευρώπη»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Νίκο Σβέρκο

• Η ελληνική και η γερμανική αντιτίθενται σθεναρά στη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του ελληνικού χρέους. Ποια είναι η δική σας γνώμη;

Το κούρεμα του χρέους της Ελλάδας είναι απαραίτητο, γιατί μόνο έτσι η Ελλάδα θα μπορέσει να βγει πολύ πιο εύκολα από την κρίση. Στην Ελλάδα βλέπει κανείς ότι ένα μεγάλο μέρος του λαού ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση πολιτική λύση το να απαιτείς από ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα, να πληρώσουν για την κρίση. Και υπάρχει και μια ακόμα πτυχή: Αν θέλουμε να μιλάμε για κούρεμα, θα πρέπει να μιλάμε και για την ανάπτυξη, για τη δημιουργία θέσεων εργασίας και καλών συνθηκών απασχόλησης. Ετσι μόνο μπορεί να νοηθεί η αποπληρωμή του χρέους. Είναι μάλιστα αναγκαίο να δούμε το πώς οι φορολογούμενοι δεν θα επωμιστούν το βάρος ενός κουρέματος. Ακούμε διαρκώς ότι «οι Γερμανοί και άλλοι φορολογούμενοι θα πληρώσουν το κούρεμα». Είναι μια συζήτηση σε εντελώς εσφαλμένη βάση. Δεν ευθύνονται οι απλοί φορολογούμενοι για την κρίση και δεν κερδίζουν από αυτήν. Γιατί λοιπόν να πληρώσουν; Στην Ελλάδα και αλλού πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη οι τράπεζες, όσοι κερδοσκοπούν από αυτήν. Και σε τελική ανάλυση πρέπει να αναρωτηθούμε τι προκάλεσε η κρίση στην πλειοψηφία των πολιτών.

• Αξιωματούχοι της Ε.Ε. και Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν δηλώσει κατά καιρούς ότι δεν επελέγη το κούρεμα, επειδή θα είχε επιπτώσεις στο τραπεζικό σύστημα. Είναι καλύτερες τώρα οι συνθήκες για μια τέτοια επιλογή;

Το πρόβλημα στις τράπεζες ξεκάθαρα υπάρχει ακόμα, γιατί υπήρξε μια ανεξέλεγκτη χαλάρωση των κανόνων κυκλοφορίας των κεφαλαίων, μια άνευ ορίων διευκόλυνση της κερδοσκοπίας και περαιτέρω εισχώρηση των χρηματοπιστωτικών προϊόντων στην οικονομία. Τα τελευταία χρόνια δεν έχει υπάρξει ούτε μια ουσιαστική αλλαγή στο τραπεζικό σύστημα και η ηγεσία της Ε.Ε. έχασε πολύτιμο χρόνο στο να ρυθμίσει τη λειτουργία του. Οσον αφορά δε το ζήτημα της τραπεζικής ενοποίησης και των μηχανισμών διαχείρισης των τραπεζών που χρεοκοπούν, βλέπουμε ότι δεν υπάρχει καμιά διάκριση ανάμεσα στα ιδρύματα που παρέχουν πιστώσεις και των υπόλοιπων ιδρυμάτων που κερδοσκοπούν. Το πρόβλημα για τις τράπεζες δεν είναι λοιπόν το κούρεμα, αλλά η δομή της τραπεζικής ενοποίησης. Εγινε μια ατελείωτη συζήτηση για να υπάρξουν τελικά πενιχρά αποτελέσματα. Αν είχαμε συμπαγείς ρυθμίσεις κατά τη διάρκεια του πρώτου «κουρέματος», οι επιπτώσεις στις τράπεζες της Κύπρου δεν θα ήταν τόσο δριμείες, όπως τις είδαμε πρόσφατα.

• Η ελληνική κυβέρνηση κατηγορεί τη γερμανική Αριστερά επειδή καταψηφίζει τα πακέτα δανειοδότησης. Τώρα που προετοιμάζεται νέο πακέτο 20 δισ., θα επιμείνετε σε αυτή τη στάση;

Πριν από λίγες ημέρες είχαμε το προγραμματικό μας συνέδριο του Die Linke, όπου αναζητήσαμε μια ευρωπαϊκή λύση αλληλεγγύης. Υποστηρίζουμε όλες τις πρωτοβουλίες, που έχουν σκοπό να περισώσουν το κοινωνικό κράτος, ενώ στηρίζουμε αμέριστα τις προσπάθειες για να αποκτήσει η Ελλάδα μια αναπτυξιακή και βιώσιμη οικονομία με απευθείας επενδύσεις, κοινωνικές δομές, υποδομές. Εντός της Αριστεράς υπάρχει μια διαρκής συζήτηση για το τι ρόλο μπορούν να παίξουν οι τράπεζες σε αυτή την κατεύθυνση. Η δική μας κριτική λέει το εξής: Αν δίνεις χρήματα για να σωθούν οι τράπεζες, χωρίς να υπάρχει καμία επίπτωση σε αυτές, τότε η κάθε κυβέρνηση ανατροφοδοτεί το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και καλείται να λειτουργήσει στο περιβάλλον που αυτό οικοδομεί. Και τα χρήματα δεν κατευθύνονται τελικά προς τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας. Εμείς είμαστε αντίθετοι σε αυτή τη λογική.

• Επαχθές χρέος υπάρχει; Είναι μια ζωντανή συζήτηση εντός της Αριστεράς, που αφορά και το μέγεθός του και αν μπορεί να διαγραφεί…

Πολλοί οικονομολόγοι, όχι μόνο αριστεροί, υποστηρίζουν την ύπαρξη επαχθούς χρέους. Εχουμε ζητήσει εδώ και ενάμιση χρόνο να υπάρξει λογιστικός έλεγχος στο χρέος, ώστε να διαπιστωθεί αν είναι -και σε τι ποσοστό- νόμιμο, παράνομο ή ανήθικο. Ξέρετε, είναι κι αυτό μια μορφή κουρέματος. Αν λες ότι ένα μέρος του χρέους είναι παράνομο και επαχθές, μπορείς να πεις ότι δεν ευθύνεσαι, γι΄ αυτό και δεν το πληρώνεις. Αυτή η διαδικασία είναι και μια βάση για τη νέα ανάπτυξη, για μια διαφορετική λογική επενδύσεων στην πραγματική οικονομία, όχι στις τράπεζες. Αυτή η συζήτηση πρέπει να γίνει και όταν βρέθηκα στην Ελλάδα πριν από λίγους μήνες ζήτησα από την ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει σε αυτό το πεδίο και να μη ζητά μόνο νέα χρηματοδότηση κι άλλα δάνεια πάνω στα παλιά.

• Πάμε στις ευρωεκλογές: Οι έρευνες δείχνουν ότι η Ευρωομάδα της Αριστεράς θα αυξήσει δυνάμεις. Είστε αισιόδοξη;

Εχω μια αρχή: περιμένω πάντα την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων το βράδυ των εκλογών. Αλλά φυσικά ευελπιστώ ότι την επομένη των ευρωεκλογών θα είμαστε πολύ πιο δυνατοί στο Ευρωκοινοβούλιο. Υπάρχει όμως μια βασική αποστολή που πρέπει να φέρουμε εις πέρας: Να κινητοποιήσουμε τους πολίτες να συμμετάσχουν στην εκλογική διαδικασία, να εξηγήσουμε γιατί είναι τόσο σημαντικό να είναι δυνατή η Αριστερά σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε στον κόσμο ότι το Ευρωκοινοβούλιο πρέπει να ισχυροποιηθεί, ώστε μαζί με τα εθνικά κοινοβούλια να ασκεί μεγαλύτερη πίεση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Αναμένουμε περισσότερους αριστερούς ευρωβουλευτές από την Ελλάδα, την Ισπανία, αλλά και από τις Βόρειες Χώρες. Ερώτημα παραμένει το τι θα γίνει στην Ιταλία, καθώς ελπίζουμε ότι η λίστα Τσίπρα θα συγκεντρώσει τον απαραίτητο αριθμό υπογραφών για να κατέλθει στις ευρωεκλογές. Οσο για την Ανατολική Ευρώπη, τώρα έχουμε μόνο τρεις ευρωβουλευτές από εκεί και ελπίζουμε ότι θα υποδεχτούμε περισσότερους.

• Στις αναλύσεις φαίνεται ότι τα αντιευρωπαϊκά κόμματα κάθε είδους θα στείλουν στις Βρυξέλλες πολύ περισσότερους ευρωβουλευτές…

Συμμερίζομαι αυτή την εκτίμηση, αλλά πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η αύξηση αυτών των δυνάμεων είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της Ε.Ε., των εθνικών κυβερνήσεων και της έλλειψης μεταξύ τους αλληλεγγύης. Σε πολλές χώρες εθνικιστικά ή εθνικοσυντηρητικά κόμματα «μεγαλώνουν», όπως τα κόμματα της Λεπέν στη Γαλλία και του Βίλντερς στην Ολλανδία, ελκύοντας πολίτες που αντιτίθενται στις ευρωπαϊκές πολιτικές. Αφενός η ευρωπαϊκή Ενωση πρέπει να πάψει να είναι απλώς ένα άθροισμα εθνικοτήτων και εθνικών κυβερνήσεων, αλλά η θεσμική έκφραση της αλληλεγγύης. Πηγαίνοντας πίσω στα έθνη-κράτη απλώς απατώμεθα, νομίζοντας ότι βρήκαμε τη λύση για καλύτερο κοινωνικό, δημοκρατικό και οικολογικό επίπεδο. Δεν πρέπει να χτίσουμε νέα τείχη ανάμεσα στα κράτη μέλη, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να επικρατήσουν οπισθοδρομικές απόψεις σε κάθε χώρα, είτε αφορά την οικονομία είτε τα δικαιώματα των φύλων ή του σεξουαλικού προσανατολισμού. Δεν πρέπει δηλαδή να επιτρέψουμε να κυβερνήσει την ήπειρο ένα ευρωπαϊκό Tea Party.

• Η υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής πώς έχει λειτουργήσει μέχρι τώρα;

Πολύ θετικά. Και ειλικρινά όταν προτείναμε στον Αλέξη να ηγηθεί της προσπάθειας αυτής, ήμασταν σίγουροι όχι μόνο για την επιτυχία της προεκλογικής τακτικής, αλλά επειδή σηματοδοτείται το «άνοιγμα» του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Για πρώτη φορά αποφασίσαμε να κάνουμε ως Αριστερά μια κοινή εκλογική καμπάνια και συνειδητοποιήσαμε ότι με το να παλέψουμε όλοι μαζί σε ευρωπαϊκό επίπεδο έχει σημαντικά πολιτικά οφέλη και προσθέτουμε πολύτιμες εμπειρίες για τις πολιτικές μάχες στην Ευρώπη και τις χώρες μας.