«Είμαι παλιά κινηματογραφίστρια και νέα καλλιτέχνις των οπτικών τεχνών». Ετσι αρέσει στην Ανιές Βαρντά να περιγράφει τον εαυτό της και τη διαδρομή της στον χώρο των τεχνών. Kαι οι Παριζιάνοι έχουν ακόμα μια ευκαιρία να δουν έργα της καθώς πριν από λίγες μέρες εγκαινιάστηκε στην γκαλερί «Nathalie Obadia» μια έκθεσή της με τίτλο «Triptyques atypiques» (θα διαρκέσει ώς τις αρχές Απριλίου). Είναι φανερό από τον τίτλο πως η εμβληματική φυσιογνωμία τής νουβέλ βαγκ βρήκε την έμπνευση επιστρατεύοντας φωτογραφίες αλλά και βίντεο, στιγμές από το σήμερα και το χθες, πρόσωπα οικεία και τυχαία.

Τα περισσότερα έργα που εκτίθενται είναι φτιαγμένα με τον ίδιο τρόπο. Στο κέντρο τοποθετεί ένα πορτρέτο. Αριστερά και δεξιά το περιβάλλει από βίντεο, που κατά μία έννοια σχετίζονται ή αφορούν τον εικονιζόμενο. Ετσι αντιπαραθέτει τη γοητεία που μπορεί να αποπνέει ένα ακίνητο πρόσωπο ή ένα «παγωμένο στιγμιότυπο» με την ενέργεια που γεννούν οι κινούμενες εικόνες.

«Εργα που σχετίζονται με παλιές ζωγραφικές μου δημιουργίες, αλλά και η αδυναμία που έχω στον αριθμό 3 αποτελούν την αφετηρία της έκθεσης στην γκαλερί Nathalie Obadia. Διάφορα τρίπτυχα: φωτογραφίες σε 3 μέρη, πορτρέτα βγαλμένα από βίντεο… Συμβατικά ή άτυπα, θα δούμε» έγραψε η ίδια περιγράφοντας τη δουλειά της. Αλλωστε η ιδέα του τρίπτυχου είναι κάτι που την έχει απασχολήσει ήδη από το 2004, όταν έφτιαξε το «Le triptyque de Noirmoutier».

Το σίγουρο είναι πως κάποια από τα πρόσωπα που λαμβάνουν μέρος στην έκθεση είναι αναγνωρίσιμα. Βλέπετε η Βαρντά, εκτός από άγνωστα πιτσιρίκια-μέλη τσίρκου, τον χιπ χόπερ Kalmi, τη μικρή Αλίκη που ποζάρει ανάμεσα σε δύο αγελάδες και μερικά ακόμα τυχαία πρόσωπα, έχει συμπεριλάβει στα έργα της μερικά αγαπημένα της πρόσωπα, όπως τον διάσημο Ισπανό εικαστικό Μικέλ Μπαρσελό αλλά και την κόρη της Ροζαλί Βαρντά-Ντεμί. Στο δικό της τρίπτυχο στο κέντρο δεσπόζει μια φωτογραφία της σε ηλικία 4 ετών πλαισιωμένη από δύο σημερινές της εικόνες.

Γεννημένη στις 30 Μαΐου 1928 στις Βρυξέλλες, η Γαλλίδα σκηνοθέτης Ανιές Βαρντά -με την ελληνική καταγωγή από την πλευρά του πατέρα της- υπήρξε σύντροφος του Ζακ Ντεμί και μία από τις πιο δυναμικές φιγούρες του νέου κύματος. Στο παρελθόν διακρίθηκε μέσα από ντοκιμαντέρ, μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες («Pointe-Courte», «Δυο ώρες στη ζωή μιας γυναίκας», «Οι παραλίες της ζωής μου»), τη φωτογραφία αλλά και τα εικαστικά. Παραμένει ενεργή και δημιουργική παρά τα 83 της χρόνια. Ισως γι’ αυτό και το πιο συγκινητικό κομμάτι της έκθεσης είναι εκείνο που ξεφεύγει από τα τρίπτυχα και παρουσιάζει εφτά χαρακτηριστικές εικόνες από την περίφημη ταινία της «Δίχως στέγη, δίχως νόμο» (Sans toit ni loi, 1985) με τη Σαντρίν Μπονέρ.

Μ.Κ.