Του Νίκου Καλτσά

Στις ταινίες του Τζορτζ Ρομέρο, ζόμπι τρώνε ανθρώπους, άνθρωποι τα σκοτώνουν, άλλοι άνθρωποι σκοτώνονται μεταξύ τους, πριν τα ζόμπι τούς φάνε. Ο ίδιος διαφωνεί. «Ποτέ δεν τα ονόμασα “ζόμπι”. Αυτό που ήθελα ήταν να συμβαίνει κάτι απίθανο, κοσμογονικό, και οι ήρωες, αντί να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα, όπως θα ήταν φυσικό, να ασχολούνται με τις μικροϋποθέσεις τους. Θα μπορούσαν να γλιτώσουν, όμως εξασφαλίζουν την ίδια την καταστροφή τους με το να είναι αγκιστρωμένοι μόνο σε ό,τι τους απασχολεί».

Πέρα από την αναφορά σε ζόμπι, τα υπόλοιπα σας θυμίζουν κάτι από όσα συμβαίνουν γύρω μας; Πάντως, το Sight and Sound, η μηνιαία έκδοση του Βρετανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου, έκρινε πως οι απόψεις του Αμερικανού σκηνοθέτη παραμένουν επίκαιρες. Στο τεύχος Φεβρουαρίου τον συναντά για μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη.

Ο Ρομέρο δεν λέει κάτι καινούργιο. Αλλωστε, είχε ανοίξει τα χαρτιά του από νωρίς. Το ΄68, η «Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών» τελειώνει με εικόνες που θυμίζουν φωτογραφίες από στρατόπεδα συγκέντρωσης, άλλοτε διακόπτει την αφήγηση με «σφήνες» από τηλεοπτικά ρεπορτάζ που μοιάζουν με πολεμικές ανταποκρίσεις, ενώ η μανιώδης προσήλωσή του στην καταγραφή μιας παράλογης βίας, χωρίς ερμηνείες ή επεξηγήσεις, χαρίζει στις ταινίες του ένα μοναδικό προνόμιο: Το ίδιο θέμα που, στα τέλη της δεκαετίας του ΄60 είναι μια παραβολή για την Αμερική του Νίξον και τις αγριότητες στο Βιετνάμ, το 2005, στο Land of the Dead, μεταμορφώνεται σε ένα λιτό -και αιματηρό- χρονογράφημα για τις κοινωνικές εκρήξεις.

Ο Τόνι Γουίλιαμς στο βιβλίο του «The Cinema of George A. Romero – Knight of the Living Dead» λέει ότι στο έργο του ο προφορικός κανιβαλισμός μετατρέπεται σε φυσικό και η σάρκα αντικαθιστά τις λέξεις.

Τα γκουλάγκ, οι εκτελέσεις αντιφρονούντων, τα όσα έγραφε την περασμένη εβδομάδα ο Νικόλας Ζηργάνος σχετικά με την Εκθεση του ΟΗΕ για τη Βόρεια Κορέα, φαίνονται μακρινά στην καθημερινότητά μας, όμως η βία στα όσα λέμε ή ακούμε είναι εδώ. Τα ζόμπι του Ρομέρο χάνονται μόλις ανάψουν τα φώτα στην κινηματογραφική αίθουσα, όμως, καλού-κακού, οι πιο γενναίοι από εμάς ας ρίξουν και μια ματιά στον καθρέφτη του σπιτιού τους.

[email protected]