Ποιος φτιάχνει όλους αυτούς τους χαρταετούς που αύριο-μεθαύριο θα πωλούνται στο πλάι των δρόμων; Ποιος σκηνοθετεί κάθε χρονιά για χάρη μας την παράσταση «αμόλα καλούμπα»;

Του Βαγγέλη Κύρκου

Εννοείται πως υπάρχει το Internet και οι εικονογραφημένες οδηγίες για το «πώς να φτιάξετε τον δικό σας χαρταετό» – αν και, για να είμαστε ειλικρινείς, κανείς δεν σου δείχνει πώς να βάλεις ξυραφάκια στην ουρά του για να σωριάζεις από τον ουρανό «τους άλλους», όπως τακτικά συνέβαινε στις γειτονιές μέχρι και τη δεκαετία του ’60 τουλάχιστον. Εννοείται πως υπάρχουν εκείνοι που έχουν τον χρόνο και χέρια που πιάνουν –συν μία έντονη διάθεση νοσταλγίας– και το προσπαθούν, δείχνοντας στα παιδιά τους πώς φτιάχνονται τα ζύγια και οι ουρές – αν τα καταφέρουν να σηκώσουν το κεφάλι από το Playstation…

Οι περισσότεροι παρ’ όλα αυτά είτε δεν έχουν τον χρόνο είτε το μεράκι να ασχοληθούν με κάτι τέτοιο. Και καταλήγουν τις πρωινές ώρες κάθε Καθαράς Δευτέρας –ή την αμέσως προηγούμενη μέρα– να προμηθευτούν τον δικό τους αετό από τον στημένο στην άκρη του δρόμου πλανόδιο ή από το μαγαζί με τα εποχικά που ζει την τελευταία ημέρα της εφήμερης ζωής του.

«Ευτυχώς στην Ελλάδα… όλοι πετούν χαρταετό κι εμείς καταφέρνουμε και κρατιόμαστε ώς σήμερα» θα πει χαμογελαστά και ελαφρώς διφορούμενα ο Κωστής Καρανικόλας, που μαζί με τον γιο του, Νίκο, «τρέχουν» τη βιοτεχνία «hartaetos.gr» στις Συκιές Θεσσαλονίκης. «Η βιοτεχνία μας υφίσταται για πάνω από 30 χρόνια. Τροφοδοτεί όλη την Ελλάδα και τις μεγάλες αλυσίδες παράγοντας όλον το χρόνο τους αετούς που χρειάζεται για να ικανοποιήσει την αγορά». Κι η κρίση πώς και πόσο επηρέασε αυτή την τόσο χαρακτηριστικά εποχιακή δουλειά; «Επιβιώσαμε. Χωρίς μάλιστα μεγάλες απώλειες. Πριν από την κρίση πουλούσαμε ώς και 80.000 κομμάτια ετησίως. Τώρα έχουμε πέσει περίπου 20% πιο κάτω».

Συγκρατημένα αισιόδοξος δηλώνει και ο Χρήστος Κατσιβέλης, της βιοτεχνίας «Πετάξτε Ψηλά» που εδρεύει στην Ανω Αλισσό της Πάτρας. «Ο χαρταετός φέρνει το παιδί με τους γονείς πιο κοντά. Είναι ένα έθιμο που μας βγάζει από το σπίτι και μας συνδέει ως οικογένεια. Και για τον λόγο αυτό θα συνεχίσει να υπάρχει στην Ελλάδα. Βέβαια, προ κρίσης, ο γονιός που έχει τρία παιδιά θα αγόραζε κατά πάσα πιθανότητα τρεις αετούς, έναν για το καθένα. Τώρα πια μάλλον θα περιοριστεί στον έναν, για όλα τους».

Τι είδους χαρταετούς προτιμάει κυρίως ο κόσμος; ρωτάμε, με την υποψία πως μετά το 2-0 της Τρίτης εκείνοι ειδικά με το σήμα του Ολυμπιακού θα… ξεπουλήσουν. «Οχι, αυτοί με σήματα ομάδων δεν έχουν τη μεγαλύτερη απήχηση» θα πει ο Κωστής Καρανικόλας. «Κατά κύριο λόγο είναι οι πιο «παιδικοί» χαρταετοί αυτοί που προτιμώνται. Επίσης, πουλάνε πολύ και οι χαρταετοί με απλά χρώματα. Αυτό το διαπίστωσα τα τελευταία χρόνια, παρακολουθώντας τους κωδικούς. Ξέρετε, εμείς πρέπει να ανανεωνόμαστε κάθε χρόνο. Να προσθέτουμε πάντα νέα σχέδια στα ήδη υπάρχοντα και να πιάνουμε το πνεύμα της εποχής». Ο Χρήστος Κατσιβέλης συμφωνεί μαζί του: «Ο κόσμος κατά κύριο λόγο προτιμά παιδικά σχέδια. Κάτι λογικό, αν το σκεφτείς, όταν την επιλογή την κάνουν τα παιδιά. Αντίθετα, όταν διαλέξει ο γονιός, τότε υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να είναι κάποια ομάδα ή κάτι πιο κλασικό».

Δεν σας αγχώνει να εργάζεστε σχεδόν όλο τον χρόνο ουσιαστικά για μία ημέρα; «Είναι σαν να προετοιμάζεις ένα ωραίο τραπέζι για μία εβδομάδα. Σου δίνεται η ευκαιρία να είσαι τέλειος όταν φτάσουν οι καλεσμένοι», εξηγεί ο βιοτέχνης από τη Θεσσαλονίκη, με τον Πατρινό συνάδελφό του να συμπληρώνει πως «για να διανεμηθούν σε όλη την Ελλάδα οι χαρταετοί, αρχίζουμε να πουλάμε περίπου έναν – ενάμιση μήνα πριν». Ευχόμενοι από μέσα τους, συμπληρώνουμε εμείς, την D-day της υπόθεσης να μη βρέχει και να φυσάει… λίγο, όσο χρειάζεται για να σηκωθούν οι αετοί από το έδαφος και να αρχίσουν τα εμψυχωτικά «αμόλα καλούμπα» από τη χορωδία των απανταχού μπαμπάδων.

Αντί άλλου επιλόγου, ζητάμε από τους δύο βιοτέχνες να μας περιγράψουν, με βάση την πολυετή εμπειρία και ενασχόλησή τους με το… εθνικό σπορ, τον «καλύτερο αετό». «Ο παραδοσιακότερος είναι φτιαγμένος με καλάμι και χαρτί» αναλαμβάνει να απαντήσει ο Χρήστος Κατσιβέλης. «Αν μάλιστα το καλάμι έχει σωστή επεξεργασία, είναι και ο καλύτερος, όντας πιο ευέλικτος».