Παραδέχεται ότι δύσκολα βρίσκει πια ρόλους που να την κάνουν καλύτερη ηθοποιό. Να, όμως, που το πιο όμορφο χαμόγελο του Χόλιγουντ ωριμάζει ερμηνευτικά και δεν φοβάται τα δύσκολα. Οπως τον δραματικό της ρόλο στον «Αύγουστο», που της χάρισε και υποψηφιότητα για Οσκαρ

Της Ερσης Δάνου

Η Τζούλια Ρόμπερτς φαίνεται ότι αλλάζει προσωπικότητα ανά δεκαετία. Το 1990 μεταμορφώνεται σε Pretty Woman. Το 2000 η Εριν Μπρόκοβιτς του Στίβεν Σόντερμπεργκ κρύβει δύναμη πίσω από τη χάρη και την τσαχπινιά. Το 2013, στον «Αύγουστο» (August: Osage County) του Τζον Γουέλς, ένα σκληρό οικογενειακό δράμα βασισμένο στο βραβευμένο με Πούλιτζερ ομώνυμο θεατρικό έργο του Τρέισι Λετς, η Τζούλια Ρόμπερτς δεν είναι pretty ούτε τσαχπίνα και καταφερτζού: απλά γυναίκα. Η ερμηνεία της τής χάρισε και μια υποψηφιότητα β΄ γυναικείου ρόλου στα Οσκαρ. Και αναμενόμενο, ακόμη μια στη δύσκολη, εξουσιαστική (κινηματογραφική) μαμά της, τη Μέριλ Στριπ.

• Ο διάλογος είναι βασικό στοιχείο της ταινίας. Κάνατε πολλές πρόβες στη διάρκεια της προετοιμασίας;

«Ναι, και ο Τζον (Γουέλς) ερχόταν πάντα καλά προετοιμασμένος με πολλές ενδιαφέρουσες ιδέες… Στο γύρισμα συχνά συναντιόμασταν όλοι μαζί για να δουλέψουμε τις επόμενες δύο ημέρες».

• Υπάρχει κάτι πολύ κινηματογραφικό στις σκηνές γύρω από το τραπέζι, είναι ένας εύφορος χώρος για οικογενειακά δράματα. Αισθάνεστε το ίδιο και για την προσωπική σας ζωή;

«Ναι, είναι σαν μια βόμβα που πρόκειται να εκραγεί. Η ημέρα της κηδείας του πατέρα, η ζέστη, το αναγκαστικό δείπνο και η μητέρα, η Μέριλ Στριπ, που περιμένει την ευκαιρία να τσακωθεί. Δεν υπάρχει περίπτωση μια τέτοια σκηνή να μη σε κάνει να εκτιμήσεις αυτά που έχεις στην προσωπική σου ζωή. Μ’ αρέσει να μαγειρεύω και οπωσδήποτε θέλω η οικογένειά μου να κάθεται στο τραπέζι την ώρα του φαγητού. Αλλά, αντίθετα με την ταινία, η ώρα του φαγητού στο σπίτι μου είναι χαρούμενη και αρμονική».

• Ενώ η ηρωίδα που ερμηνεύετε, η Μπάρμπαρα, αρχίζει με πεσμένο το ηθικό, κάπου στη μέση του έργου μοιάζει να γίνεται μια στροφή του χαρακτήρα της.

«Στην αρχή η Μπάρμπαρα είναι αφημένη σε αυτά που της συμβαίνουν –κοιμάται στο κρεβάτι με τα ρούχα- αλλά από ένα σημείο κι ύστερα αποφασίζει να πάρει την τύχη στα χέρια της. Αυτή είναι η διαφορά».

• Το να παίζετε δίπλα στη Μέριλ Στριπ φαντάζομαι είναι ένας παραπάνω λόγος για να δώσετε όλο τον εαυτό σας στον ρόλο.

«Είναι ευχή και κατάρα μαζί. Γιατί θέλεις να δείξεις τον καλύτερό σου εαυτό, αλλά τρέμεις γιατί μπροστά σου έχεις την καλύτερη των καλών. Από την άλλη, η Μέριλ είναι τόσο ωραίος και προσγειωμένος άνθρωπος που σε κάνει να αισθάνεσαι αμέσως άνετα. Παραδέχεται ότι κι εκείνη δουλεύει σκληρά όπως όλοι και αυτό είναι παρηγοριά για όλους μας. Είναι καταπληκτική».

• Σε τι βασίζετε την επιλογή των ρόλων σας;

«Αισθάνομαι ότι έχω πετύχει στη ζωή μου. Οπότε η ανακάλυψη ταινιών, που να μου δίνουν την ευκαιρία να εξελιχθώ σαν ηθοποιός έχει γίνει όλο και πιο σπάνια, ειδικά επειδή η προσωπική μου ζωή με γεμίζει τόσο πολύ. Αυτή η δουλειά, ο “Αύγουστος”, ήταν σαν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Παρ’ όλα αυτά η απόφαση δεν ήταν εύκολη».

• Είστε μια δυνατή γυναίκα και παίζετε δυνατή γυναίκα. Ποια όμως είναι η ουσία της δύναμής σας;

«Ναι, πιστεύω ότι είμαι δυνατός χαρακτήρας, άσχετα με το φύλο μου. Εχω δυνατή προσωπικότητα και άποψη για τα πράγματα. Νομίζω ότι δύναμη είναι να ξέρεις ποιος είσαι και ποια η θέση σου στον κόσμο».

• Η ταινία φανερώνει και την άλλη μεριά της δύναμης, που είναι η σκληρότητα. Νομίζετε ότι μπορεί κανείς να είναι δυνατός χαρακτήρας και ταυτόχρονα ευαίσθητος;

«Δεν πιστεύω ότι το ένα απαγορεύει το άλλο. Αντίθετα, το ένα βοηθά το άλλο».

• Ενα από τα μεγάλα θέματα της ταινίας είναι η σχέση μάνας και κόρης. Πιστεύετε ότι η δυσκολία της σχέσης έχει να κάνει με το πόσο κοντινή είναι;

«Πιστεύω ότι το κλειδί σ’ αυτήν την περίπτωση, και γενικά όπου υπάρχει σύγκρουση, είναι η έλλειψη επικοινωνίας. Οσο συζητάς και εκφράζεσαι, τα πράγματα δεν μπερδεύονται με παρεξηγήσεις και ανταγωνισμούς».

* INFO: Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους Odeon Kosmopolis Μαρούσι και Οdeon Starcity Λ. Συγγρού.