Τι κι αν είσαι διάσημος, καταξιωμένος και διανύεις παράλληλα την ένατη δεκαετία της ζωής σου; Τα προβλήματα για τον άνθρωπο τελικά δεν σταματούν ποτέ. Απόδειξη ο Τζον Λε Καρέ, που στα 84α του, προειδοποιεί για απειλή της δημοκρατίας από τις μυστικές υπηρεσίες, καθώς δέχεται επίθεση από παλιούς συναδέλφους του. Και, δεν μπορεί, ο γνωστός συγγραφέας (κατά κόσμον Ντέιβιντ Τζον Μουρ Κόρνουελ), από τους σημαντικότερους σύγχρονους Αγγλους μυθιστοριογράφους κατασκοπείας, κάτι παραπάνω θα ξέρει για τις μυστικές υπηρεσίες, καθώς ήταν πρώην συνεργάτης των MI-5, MI-6 (μυστικών υπηρεσιών κατασκοπίας και αντικατασκοπίας αντίστοιχα της Αγγλίας) και ανακριτής των φυγάδων από το ανατολικό μπλοκ την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου.

Πρόσφατα κατηγορήθηκε πως «κακολογεί» τις μυστικές υπηρεσίες και κυρίως τον πρώην συνάδελφό του, που πέθανε το 1988, Τζον Μπίνγκχαμ, πάνω στον οποίο βάσισε τον κεντρικό ήρωά του, κατάσκοπο Τζορτζ Σμάιλι. «Δεν του έχει φερθεί με τον σεβασμό που του αξίζει και ο Τζον είχε πληγωθεί γι΄ αυτό, αλλά και για τον τρόπο που ο Λε Καρέ απεικονίζει τον κόσμο των μυστικών υπηρεσιών» έγραφε στην προχθεσινή «Τέλεγκραφ» ο λόρδος Λέξντεν, πρώην σύμβουλος της κυβέρνησης των Συντηρητικών. Συγκεκριμένα ανέφερε πως «ο Μπίνγκχαμ ήταν φίλος του, αλλά στο τέλος με τα όσα έγραφε τον μισούσε και τον λυπόταν ταυτόχρονα».

Ως απάντηση, ο Λε Καρέ δημοσίευσε χθες μια επιστολή στην ίδια εφημερίδα, όπου αναφέρει πως πάντα θα θαυμάζει τον Μπίνγκχαμ, ωστόσο επισημαίνει πως οι μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών «αποτελούν τόσο κίνδυνο για τη δημοκρατία όσο και οι υποθετικοί εχθροί της, από τους οποίους λένε πως μας προστατεύουν!». Και ότι «θα πρέπει άμεσα να περάσουν από διεξοδικές διαδικασίες εξέτασης και ελέγχου». Και συνεχίζει: «Μπορεί ο πρώην συνάδελφός μου να πίστευε πως το να υπακούς τυφλά την υπηρεσία σου ταυτίζεται με την αγάπη προς την πατρίδα. Αλλά εγώ πιστεύω πως μια τέτοια αγάπη χρειάζεται έλεγχο. Και πως χωρίς αυτόν, οι μυστικές μας υπηρεσίες μπορούν να κάνουν μεγάλο κακό. Ισως ο Μπίνγκχαμ να μη συμφωνούσε με αυτή την άποψη. Αλλά και εγώ αρνούμαι να δεχτώ πως οι κατάσκοποί μας είναι αγνοί και αλάνθαστοι, παντογνώστες και πέραν κάθε κριτικής από αυτούς που όχι μόνο πληρώνουν για να υπάρχουν οι κατάσκοποι, αλλά έχουν ενίοτε κατηγορηθεί από λανθασμένες δικές τους πληροφορίες».

Ισως τίποτε από όλα αυτά να μη γραφόταν αν δεν ήταν ο Μπίνγκχαμ στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων την περασμένη εβδομάδα, καθώς τώρα αποκαλύφθηκε ότι κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, κατόρθωσε να ξεγελάσει τους φιλικά προσκείμενους στους ναζί Βρετανούς ότι δούλευε για την Γκεστάπο, προκειμένου να τους εκμαιεύσει πληροφορίες.

Επιμ.: Νόρα Ράλλη