Δεν κατάφεραν να κερδίσουν τη μάχη ενώπιον του Αρείου Πάγου οι Έλληνες Εβραίοι της Θεσσαλονίκης και συγγενείς τους οι οποίοι στην κατοχή είχαν υποχρεωθεί σε καταναγκαστικά έργα και διεκδικούσαν αποζημιώσεις από το Γερμανικό Δημόσιο.

Το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας μας έκρινε ότι σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, αλλά και τη νομολογία του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου (υπόθεση θυμάτων Διστόμου), το Γερμανικό Δημόσιο απολαμβάνει το προνόμιο της ετεροδικίας, με συνέπεια να μην μπορούν τα ελληνικά δικαστήρια να εκδικάσουν την αίτηση της Κοινότητας -και μόνα αρμόδια να είναι τα γερμανικά.

Τα θύματα της γερμανικής ναζιστικής θηριωδίας διεκδικούσαν, μέσω της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, από το Γερμανικό Δημόσιο 150.000 χρυσά γαλλικά φράγκα, 38.000.000 γερμανικά μάρκα και 50.000.000 δραχμές, για χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστησαν.

Σύμφωνα με το ιστορικό της υπόθεσης, 2.000 Θεσσαλονικείς Εβραίοι εργάστηκαν, παρά της θέληση τους, με απάνθρωπες συνθήκες, σε οχυρωματικά και οδικά έργα όπως και έργα κατασκευής σιδηροδρομικών γραμμών. Μετά από παρέμβαση της Ισραηλιτικής Κοινότητας, ο τότε αρχηγός του Γερμανικού Επιτελείου της Θεσσαλονίκης-Αιγαίου, Max Merten, τους επέτρεψε να εξαγοράσουν την καταναγκαστική εργασία έναντι 150 χρυσών γαλλικών φράγκων για κάθε Εβραίο. Κατεβλήθησαν 150.000 χρυσά γαλλικά φράγκα για την εξαγορά της καταναγκαστικής εργασίας 1.000 φτωχών Εβραίων, ενώ η θνησιμότητα είχε ανέλθει στους δυόμισι πρώτους μήνες στο 12%. Αυτό οδήγησε σε νέα συμφωνία για την καταβολή 50.000.000 γερμανικών μάρκων προκειμένου να απαλλαγούν οι Εβραίοι από τα καταναγκαστικά έργα. Τελικά καταβλήθηκαν 38.000.000 γερμανικά μάρκα και το υπόλοιπο ποσό δεν δόθηκε καθώς ήδη οι Ισραηλίτες είχαν μεταφερθεί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης της Πολωνίας στα οποία εξοντώθηκαν.

Μαρία Δήμα

efsyn.gr