Της Αρτέμιδος Σπηλιώτη

Η διαφωνία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για το ύψος των κεφαλαιακών αναγκών των ελληνικών τραπεζών με Ε.Ε. και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ήταν ένα ακόμα επεισόδιο στο εσωτερικό της τρόικας. Κορυφαίος Ελληνας αξιωματούχος δήλωνε πεπεισμένος ότι το Ταμείο διεκδικεί ρόλο στην επόμενη μέρα –τη μεταμνημονιακή– της Ευρώπης και Ευρωπαίος συνάδελφός του διεμήνυε ότι δεν είναι δουλειά του ΔΝΤ να καθορίζει τις κεφαλαιακές ανάγκες των ευρωπαϊκών τραπεζών.

Τελικά τα βρήκαν και τα συμφωνήσαν μεταξύ τους και με την ελληνική κυβέρνηση, ωστόσο στο παρά ένα της αναχώρησης της τρόικας από την Αθήνα, το Ταμείο έριξε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης τις, ξεχασμένες από τα τέλη του 2012, προτάσεις–απαιτήσεις του για τη… μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας. Προφανώς, η υποχώρηση του ΔΝΤ στο φλέγον και άμεσο θέμα των τραπεζών έχει και το τίμημά της και η Ε.Ε. το γνωρίζει καλά, σημειώνουν οι παροικούντες τις Βρυξέλλες.

Εχει λάβει άλλωστε πολλά μηνύματα.

Το πιο χαρακτηριστικό δόθηκε πριν από λίγες ημέρες μέσω του αφιερώματος του ΔΝΤ με θέμα «Europe’s Union Step by Step – Europe’s Road to Integration», στο οποίο διαπιστώνεται ότι η Ε.Ε. ήταν ανέτοιμη να διαχειριστή την κρίση αλλά και πολιτική ανεπάρκεια.

Το διά ταύτα του αφιερώματος είναι οι δύο λύσεις που προκρίνει: μετεξέλιξη της Ευρώπης σε ομοσπονδιακό κράτος ή διατήρηση της Ευρωπαϊκης Ενωσης, χωρίς ευρώ.

Το ΔΝΤ κάνει εξάλλου μια σειρά δραματικών διαπιστώσεων για την ανεργία στην Ευρώπη και ειδικότερα στις χώρες που έχουν υποστεί τα δεινά των μνημονίων, στον οποίων την κατασκευή και εφαρμογή μετέχει το ίδιο.

Το Ταμείο λοιπόν δεν αισιοδοξεί για το μέλλον παρά τις ενδείξεις ανάκαμψης της ευρωζώνης διότι, όπως… διαπιστώνει, η υψηλή ανεργία μαστίζει και αποτελεί σκιά για το μέλλον.

Μάλιστα δεν εστιάζει μόνο στα υψηλά ποσοστά ανεργίας (27% στην Ελλάδα, 16% στην Πορτογαλία και 17% στην Κύπρο) αλλά και στα ποιοτικά χαρακτηριστικά της.

Η ανεργία των νέων

Η υψηλή ανεργία των νέων, ο εξοβελισμός από την αγορά εργασίας ανθρώπων με γνώσεις και δεξιότητες και η μακροχρόνια ανεργία δεν αφήνουν μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας αν δεν ληφθεί άμεσα δράση.

Το Ταμείο επισημαίνει ότι η κινητικότητα στην εργασία εντός της ευρωζώνης είναι ανύπαρκτη (αναφέρει το παράδειγμα των Ιρλανδών ανέργων που κατέφυγαν σε Βραζιλία και Αυστραλία) και μόνο στο ποδόσφαιρο έχει επιτευχθεί με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι αμοιβές των ποδοσφαιριστών.

Οι απαιτήσεις Τόμσεν λοιπόν για την ελληνική αγορά εργασίας κινούνται στην κατεύθυνση της μείωσης της ανεργίας: περισσότερες θέσεις εργασίας με μισθούς–χαρτζιλίκι, καθώς τα επιδόματα πετσοκόβονται, οι απεργίες σχεδόν… απαγορεύονται. Εναλλακτικά μπορούν να γίνουμε «ποδοσφαιρομάνα», η Βραζιλία της Ευρώπης.