Το πολιτικό σύστημα επί δεκαετίες παρουσιάζει τεράστια ελλείμματα· έλλειμμα φερεγγυότητας, έλλειμμα ηθικής, έλλειμμα πολιτισμού, έλλειμμα μέριμνας για τον κοσμάκη, έλλειμμα στις τρέχουσες συναλλαγές, έλλειμμα στις σταθερές αξίες, έλλειμμα, έλλειμμα, έλλειμμα… Από το 2010 με τα μνημόνια τα ελλείμματα πολλαπλασιάστηκαν. Γράφονται πια με τρία «ταυ», πέντε «μι» και επτά «λάμδα». Λειψοί μισθοί, πενιχρές συντάξεις, μηδέν προσλήψεις, κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων, ισοπέδωση των εργασιακών σχέσεων, άτακτη υποχώρηση του κόσμου της δουλειάς προς όφελος του αντίκοσμου -συχνά υπόκοσμου- του κεφαλαίου.

Συνδιαλέγεται με τους δανειστές της χώρας ένας εσμός μαθητευόμενων μάγων, υποκύπτοντας πρόθυμα στην παραμικρή τους απαίτηση για να παραμείνει στην εξουσία. Παριστάνει τον ταχυδακτυλουργό κι αντί να βγάλει λαγούς, απ' το ημίψηλο καπέλο εμφανίζονται κάτι ξεπουπουλιασμένα κοτόπουλα όπως ο Παπαμιμίκος. «Η διαπραγμάτευση τραβάει σε μάκρος· κάτι δίνεις, κάτι παίρνεις» κομπορρημονούσε χθες στα ραδιόφωνα.

Οταν όμως προσφέρεις την ίδια τη χώρα, ξέφραγο αμπέλι στις ορέξεις ημεδαπών και αλλοεθνών μεγιστάνων, οδηγώντας τον λαό σου στην άβυσσο, όταν λες πάντοτε και σ' όλα «ναι», τα αφεντικά σου αποθρασύνονται και δεν σου πετούν ούτε τα ψίχουλα μιας ουδέτερης δήλωσης στήριξης που περιμένεις ως μάννα εξ ουρανού εν όψει εκλογών, για να ξεγελάσεις και πάλι το πόπολο, να του υφαρπάξεις την ψήφο, με φτηνές παροχές και ακριβές υποσχέσεις για ένα καλύτερο αύριο.

Νάιλον ντέφια και ψόφια κέφια, που λένε οι αδελφοί Σπυρόπουλοι, παρουσιάζονται ως εμποροπανήγυρις της ανάπτυξης. Προσφιλής πράξη της κυβέρνησης είναι η αφαίρεση. Με «πλην» και με «μείον» πολιτεύεται· με σκουριασμένο ψαλίδι που περικόπτει τα πάντα. Και βγάλε από δω, πετσόκοψε από κει, χώσε φόρους, τσοντάρισε χαράτσια μένει στο δημόσιο ταμείο το συντομότερο ανέκδοτο: πρωτογενές πλεόνασμα. Για χοντρά γέλια είναι και το μέγεθός του. 1,3 δισ. το προσδιορίζει ο ένας, 2 ο άλλος, 2,6 ο τρίτος, 3,9 ο τέταρτος. Οσον αφορά δε τη διανομή του στους αναξιοπαθούντες, πρόκειται για αστειότητα.

Τους στόλους των ενστόλων επιθυμεί να αποκαταστήσει ο Αντωνάκης, πετώντας τους καλογλειμμένα κοκαλάκια. Τρεις κι εξήντα παίρνετε και τον κόσμο δέρνετε, κατά το αθάνατο σύνθημα. Κι αν περισσέψει κάνα ξεροκόμματο, να το πλασάρει σε άνεργους και συνταξιούχους. Λογαριάζει ωστόσο δίχως τους αφιλόξενους ξενοδόχους εκ Βρυξελλών, που τον εκθέτουν ανεπανόρθωτα απαγορεύοντάς του να μοιράσει κι αυτά ακόμα τα ολίγιστα ψιχία.

Αφού η εθνοσωτήριος πολιτική τους δεν προβλέπεται να αλλάξει, το ψευδεπίγραφο πλεόνασμα του ’13 πρέπει να καλύψει τα επερχόμενα ελλείμματα του ’14, αξιώνουν. Ο Αντουάν πά' να βγει στο κλαρί αρνούμενος, τάχα μου, να υπακούσει chickenhawk που λένε τα Αμερικανάκια, γεράκι δηλαδή με ψυχή Παπαμιμίκου. Λιακάδα με πρόσκαιρες νεφώσεις και λίγα νερά στα ανατολικά και τα νότια προοιωνίζονται τα μετέωρα.

Μετέωρος [email protected]