Κάτοχος εξ απαλών ονύχων του σαβουάρ βιβρ ο Ασιμος Ρεντίκογλου, είναι αδύνατον να αγνοεί πως «δεν υπάρχει χειρότερο δείγμα κακής ανατροφής από το δυνατό γέλιο». Μολαταύτα έσπευσε χθες να σχολιάσει συνέντευξη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τα παρακάτω λόγια: «Δεν ξέρουμε πια εάν το παραλήρημα του κυρίου Τσίπρα είναι για γέλια ή για κλάματα». Οι λαϊκές παροιμίες, ως γνωστόν, συμπυκνώνουν σοφία αιώνων, σε αντίθεση με τα πολιτικά κόμματα που πελαγοδρομούν αενάως στο ρηχό ποτάμι της κοινοτοπίας.

Λογοπαίγνια μετέρχονται συνήθως οι επιτελείς τους προκειμένου να κατακεραυνώσουν τους αντιπάλους. Η ειρωνεία συνάδει με την οίηση των σχηματισμών εξουσίας αλλά κι εκείνων που 'χουν καβαλήσει το καλάμι, θεωρώντας ότι καλπάζουν προς αυτήν. Οι παιγνιώδεις φράσεις, ωστόσο, απαιτούν ευφυΐα, παιδεία, ευρηματικότητα, χαρίσματα που δεν αποκτώνται με τα υψηλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις. Εσπαζαν το κεφάλι τους, κατά Κουμουνδούρου μεριά, για να αποστομώσουν τον Ρεντίκογλου με μια έξυπνη ατάκα. «Το γέλιο είναι ο οργασμός που προκαλείται από τη συνεύρεση του λογικού με το παράλογο» είπε κάποιος, αναδεινκύοντας την ερωτική διάσταση του ΣΥΡΙΖΑ.

Απερρίφθη η πρόταση ως χαώδης, αλλά δεν έβρισκαν τίποτε καλύτερο και ηττημένοι κατέφυγαν στην πεπατημένη. Τηλεφώνησαν στις γιαγιάδες τους μπας και αλιεύσουν κάτι πρωτότυπο. «Ο άρρωστος θέλει γιατρό κι ο πεθαμένος κλάμα» υπενθύμισε μία. Ο νεκρός παραπέμπει στη Ν.Δ., σκέφτηκαν, κι εμείς στον θεραπευτή, αλλά μήπως προκληθεί σύγχυση με τον ασθενή; Δεν τους άρεσε. «Πουτάνα με τα κλάματα και κλέφτης με τους όρκους» τόνισε άλλη αθυρόστομη. Ξίνισαν τα μούτρα διότι, εκτός από σόκιν, η ρήση υποκρύπτει επικίνδυνα σημαινόμενα. Ασε καλύτερα.

Μπελάς κι αυτός κυριακάτικα! Οταν δεν αποδίδει το έτυμο, υπάρχει το έτοιμο. Εριξαν έτσι στα νερά του Διαδικτύου ένα κείμενο απ' το συρτάρι και βγήκαν να λιαστούν: «Δυστυχώς για την κυβέρνηση οι αφελείς μάς τελείωσαν, το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω». Βούτηξαν, όμως, στη βιασύνη τους στα χωρικά ύδατα του Σταύρου Θεοδωράκη, όστις παρέβλεψε το ρητό «Ουδείς προφήτης στον τόπο του» και επεσκέφθη τη λεβεντογέννα γενέτειρά του για να διαδώσει τις απόψεις του νεοπαγούς του κόμματος. Οι Κρητικοί τον αντιμετώπισαν παρά ταύτα κριτικά.

Ακόμα κι εγώ έχω συλλάβει τον εαυτό μου να συμφωνεί με τον κυρ Σταύρο. «Μήπως ξεκούτιανα στα καλά καθούμενα;» ανησύχησα. Το συζήτησα με φίλους και διαπιστώσαμε ότι είναι αδύνατον να διαφωνήσεις μαζί του, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν λέει απολύτως τίποτα. Το κατάλαβε κι ένας ακροατής του στα Χανιά. «Για το ενάμισι εκατομμύριο ανέργους είπατε τίποτα; Για την παγκόσμια οικονομική κρίση είπατε τίποτα; Δεν είπατε τίποτα, και που κάθισα να σας ανεχτώ χάρη σάς έκανα. Αντε γεια». Ο ιδρυτής του Ποταμιού βρέθηκε σε δεινή θέση και αντέτεινε στωικά ένα ξερό «ευχαριστώ». Τελικά, η πολιτική ζωή κάνει κύκλους γύρω από το σαβουάρ βιβρ. Λιακάδα προμηνύεται σήμερα με κλαμένους ουρανούς στις νότιες Κυκλάδες, τα Δωδεκάνησα και, έπειτα απ' όλα τούτα, στην Κρήτη.

Μετέωρος [email protected]