^[1]Ένα από τα διασημότερα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας σε ευσύνοπτη διασκευή και πρωτότυπη εικονογράφηση, από τον Χέρμπερτ Τζορτζ Ουέλλς (H. G. Wells) που θεωρείται –καθόλου άδικα– ο πατέρας της μοντέρνας Επιστημονικής Φαντασίας, μαζί με τον Ιούλιο Βερν.

Ένας ευφυής επιστήμονας έχει επινοήσει μια μηχανή με δυνατότητες ασύλληπτες για τον ανθρώπινο νου. Σε ένα μακρινό μέλλον βρίσκεται ανάμεσα στα πανέμορφα πλάσματα της φυλής των Ελόι, που ζουν σε ένα παραδεισένιο περιβάλλον. Γιατί όμως τρέμουν το σκοτάδι; 

Θα καταφέρει άραγε ο ταξιδευτής του χρόνου να ξεκλειδώσει τα φοβερά μυστικά του μέλλοντος; Και θα μπορέσει να ξεφύγει από το κακό που τον περιτριγυρίζει, να ξαναβρεί τη χαμένη του μηχανή και να επιστρέψει στην ασφάλεια του σήμερα, απ' όπου ξεκίνησε; 

Τι μας επιφυλάσσει το αύριο; Και ποια θα είναι τελικά η τύχη του ανθρώπινου γένους;

Χέρμπερτ Τζορτζ Ουέλλς – Βιογραφικό

Ο Χέμπερτ Τζώρτζ Ουέλλς, μυθιστοριογράφος και κοινωνιολόγος, γεννήθηκε στο Μπρόμλυ του Κέντ το 1866. Σε μικρή ηλικία είχε την ατυχία να σπάσει το πόδι του. Στη διάρκεια της ίασης, καθώς δεν μπορούσε να κουνηθεί, ανακάλυψε το διάβασμα και σύντομα διάβαζε οποιοδήποτε βιβλίο περνούσε από τα χέρια του. Αρχικά, οι φτωχοί γονείς του τον προόριζαν να γίνει τεχνίτης κουρτινών. Τελείωσε το σχολείο στο Μίντχερστ, έκανε ένα διάστημα παραγιός σε ταπετσέρη κι έπειτα σε κάποιο φαρμακείο, κέρδισε μια υποτροφία για το Βασιλικό Κολέγιο Θετικών Επιστημών, κι αργότερα δίδαξε σε κολέγιο του Κέιμπριτζ. Πέθανε το 1946.
Ενώ ανέπτυξε, όμως, μεγάλη αγάπη για τις επιστήμες, γρήγορα η συντηρητική προσέγγιση των Άγγλων ακαδημαϊκών τον κούρασε τόσο που παράτησε τις σπουδές του και αφιερώθηκε στη συγγραφή φανταστικών ιστοριών. Αντίθετα με τον Ιούλιο Βερν, δεν έδινε τόσο μεγάλη προσοχή στο αν οι ιδέες του ήταν σύμφωνες με την επιστημονική γνώση της εποχής του, γιατί πίστευε ότι η εξέλιξη της τεχνολογίας σύντομα θα ξεπερνούσε κάθε φυσικό περιορισμό και θα έσπαγε ακόμη και τα φράγματα του χώρου και του χρόνου. Το μέλλον της ανθρωπότητας τον ενδιέφερε τόσο πολύ που κυριολεκτικά εφηύρε μια μηχανή για να ταξιδέψει εκεί. Έτσι, το 1895, πολύ πριν ο Αϊνστάιν αποκαλύψει τις ιδέες του περί χωροχρόνου, ο Γουέλς δημοσίευσε το κλασικό διήγημα «Η Μηχανή του Χρόνου» (The Time Machine, 1895). Με το διήγημα αυτό, όχι μόνο όρισε εκ νέου ένα ανθρώπινο όνειρο (τα ταξίδια στο χρόνο) αλλά ταυτόχρονα έδειξε ότι το μέλλον κρύβει δυσάρεστες εκπλήξεις και η εξέλιξη δεν θα λύσει τα προβλήματα της ανθρωπότητας.
^[2]Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, ο Γουέλς είχε δημοσιεύσει μια σειρά από μυθιστορήματα στα οποία έδειχνε σχεδόν όλες τις πιθανές εξελίξεις της επιστημονικής γνώσης, ταυτόχρονα από την καλή αλλά και την κακή τους πλευρά. Το 1895 δημοσίευσε το «Νησί του Δρ. Μορώ» (έχει γυριστεί και κινηματογραφική ταινία με τον Μάρλο Μπράντο), όπου σχολιάζει (πολύ πριν από την εποχή της) την επικίνδυνη χρήση της επιστήμης της Γενετικής. Δύο χρόνια αργότερα, ακολούθησε «Ο αόρατος άνθρωπος», όπου δείχνει ότι η τεχνολογική εξέλιξη είναι ένα φονικό εργαλείο αν συνδυαστεί με το ανθρώπινο πάθος.

Πάθος της ζωής του Γουέλς και κίνητρο για τη δημιουργική γραφή του ήταν να δημιουργεί ουτοπίες. Στην τελευταία φάση της ζωής του, ο Γουέλς ξαναγύρισε στα κοινωνικοπολιτικά βιβλία, με το «Ενα ιστορικό σχεδιάγραμμα» και το «Σχήμα των πραγμάτων που θα 'ρθουν». Η «Αυτοβιογραφία» του δημοσιεύτηκε το 1934.

Στα έργα του, ο Ουέλλς προέβλεψε τη μορφή του 20ού αιώνα με τόσες λεπτομέρειες που προκαλεί ερωτηματικά. Μίλησε για αυτοκινητόδρομους, τεράστιες πολιτείες με υπερπληθυσμό, κομπιούτερ, τηλεοράσεις, τανκς, στρατιωτικά αεροσκάφη, βομβαρδισμούς πόλεων. Το 1911 προέβλεψε την ατομική βόμβα και δήλωσε ότι κάποια στιγμή ο έλεγχος αυτών των όπλων θα χαθεί –και τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά. Παρ’ όλα αυτά, μέχρι την αρχή του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, υποστήριζε με θέρμη πως η επιστήμη θα λύσει πολλά από τα προβλήματα της ανθρωπότητας. Όταν, όμως, συνειδητοποίησε ότι η τεχνολογική πρόοδος χρησιμοποιούταν σαν όπλο καταστροφής, ξεσηκώθηκε και άρχισε με θέρμη να προειδοποιεί ότι, αν η ανθρωπότητα δεν αλλάξει, θα αυτοκαταστραφεί, εκτός κι αν «εκπαιδευόταν» και κέρδιζε έτσι τη σωτηρία της.

Στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί σχεδόν όλα του τα βιβλία από πολλούς σημαντικούς εκδότικούς οίκους.

ΕΓΡΑΨΕ:
«Κανείς δεν πίστευε τα τελευταία χρόνια του 19ου αιώνα ότι οι ανθρώπινες υποθέσεις παρακολουθούνταν προσεκτικά από νοημοσύνες μεγαλύτερες του ανθρώπου, αλλά ταυτόχρονα τόσο θνητές όσο η δική του –ότι καθώς οι άνθρωποι ασχολούνταν με τις δουλειές τους, μελετούνταν και εξετάζονταν προσεκτικά, τόσο στενά όπως ένας άνθρωπος με ένα μικροσκόπιο μπορεί να παρακολουθήσει τα εφήμερα πλάσματα που μαζεύονται και πολλαπλασιάζονται σε μια σταγόνα νερού…»
War of the Worlds, 1898
«Τίποτε δεν θα μπορούσε να είναι πιο φανερό στους ανθρώπους των αρχών του 20ού αιώνα, πέρα από την ταχύτητα με την οποία ο πόλεμος γινόταν απαράδεκτος. Αλλά δεν το είδαν. Δεν το είδαν, μέχρι που οι ατομικές βόμβες έσκασαν στα αδέξιά τους χέρια…»
The World Set Free, 1914

Επιμέλεια: Νόρα Ράλλη – [email protected]