Ο χθεσινός διορισμός από την κυβέρνηση ενός 77χρονου πρώην βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας στη θέση του προέδρου του Οργανισμού Περίθαλψης Ασφαλισμένων του Δημοσίου (ΟΠΑΔ) φέρνει στην επικαιρότητα μια πραγματικά θλιβερή πρακτική των δύο κομμάτων που έχουν κυβερνήσει τη χώρα τα τελευταία σαράντα χρόνια. Να διορίζουν δηλαδή στο «καταφύγιο» του Δημοσίου, με παχυλούς μισθούς και απολαβές, αναρίθμητους πρώην βουλευτές, ευρωβουλευτές, πολιτευτές της κακιάς ώρας, κομματάρχες στρατηγούς και λοιπούς άσχετους με το αντικείμενο του οργανισμού, στον οποίο τοποθετούνται.

Πρόκειται για όνειδος της πολιτικής ζωής του τόπου και επιτέλους πρέπει να μπει ένας φραγμός ή να πάψουν εντελώς αυτοί οι διορισμοί. Αφού τα δύο συγκυβερνώντα κόμματα εξακολουθούν να τηρούν αυτή την πρακτική, που θυμίζει εξόφληση συναλλαγματικών, οφείλουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης να απαιτήσουν να πάψουν πια αυτοί οι διορισμοί.

Ειδικά στη σημερινή συγκυρία των εκατομμυρίων ανέργων στη χώρα, τη σφαγιαστική περικοπή του εισοδήματος των Ελλήνων και στην ερήμωση του κοινωνικού κράτους, τέτοιες ενέργειες είναι άκρως προκλητικές, κυρίως για τους νέους επιστήμονες και τους πτυχιούχους που σκορπίζονται στα πέρατα της οικουμένης αναζητώντας εργασία. Είναι εξωφρενικά απαράδεκτο να εξαργυρώνεται η υποταγή σε ένα κόμμα με μια σίγουρη θέση, στο Δημόσιο που «φωνάζει» για την πληθώρα των υπαλλήλων του και στέλνει στην ανεργία χιλιάδες απ΄ αυτούς. Η εφημερίδα δημοσιεύει σήμερα ένα μικρό μόνο δείγμα αυτών των διορισμών.

Εάν εξεταστούν σε βάθος δεκαετιών προκαλούν φρίκη οι αριθμοί, και οι «πράσινοι» και οι «γαλάζιοι». Αλλά έτσι φέρονται όσοι νέμονται την εξουσία, ανάλογα με το πόσες ψήφους μπορεί να φέρνει στο κόμμα τους ο πρώην πολιτευτής, βουλευτής κ.λπ. Οι διορισμοί αυτοί γίνονται με έγκριση επιτροπών της Βουλής, στις οποίες συμμετέχουν και βουλευτές της αντιπολίτευσης, άρα και αυτά τα κόμματα συμμετέχουν στον παραλογισμό.

Εχουν βρει τη δικαιολογία ότι όλα τα επιβάλλει η τρόικα, ενώ είναι δική τους επιλογή. Οι περισσότεροι βουλευτές υπερασπίζονται το πολιτικό σύστημα που φροντίζει για το μέλλον τους είτε επιτύχουν στην πολιτική τους καριέρα είτε αποτύχουν. Το πολιτικό σύστημα ξέρει, όντως, να προφυλάσσεται αλλά και να προφυλάσσει τους πιστούς υποτακτικούς του, και αδιαφορεί για το τι κοινωνικές αναταραχές μπορούν να προκαλέσουν αυτοί οι διορισμοί, οι οποίοι πραγματοποιούνται με μια κομματική, σιωπηρή συμφωνία. Προέχει η διασφάλιση του επαγγέλματος του πολιτικού, γιατί οι άλλες, οι πραγματικές σπουδές τους, έχουν λησμονηθεί ή έχουν πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων. Η ασφυκτική οικονομική κατάσταση των περισσοτέρων Ελλήνων απαιτεί να σταματήσει εδώ και τώρα αυτή η πολιτική αθλιότητα.