Του Φώτη Παπούλια

Οταν ο πρωθυπουργός της χώρας εμφανίζεται ως πρόεδρος φιλόπτωχου ενοριακού ταμείου, τότε η λέξη ύβρις χάνει το νόημά της. Ο Α. Σαμαράς, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να εμφανιστεί ως «σωτήρας» του τόπου, επέλεξε τη λογική του «φιλοδωρήματος» απέναντι στους φτωχούς πολίτες-επαίτες της χώρας.

Χωρίς αιδώ προκάλεσε τα αισθήματα όσων εδώ και τέσσερα χρόνια βιώνουν την εξαθλίωση και την έλλειψη σεβασμού από τη συγκυβέρνηση και σαν άλλος φύλαρχος μοίρασε «καθρεφτάκια και πολύχρωμες χάντρες» βαφτίζοντας τα «δώρα» του κοινωνικό μέρισμα.

Μόνο που ο πρωθυπουργός, για μια ακόμα φορά, κοροϊδεύει ακόμα και εκείνους που καλή τη πίστη εξακολουθούν να εμπιστεύονται μια αποτυχημένη κυβέρνηση. Ο Α. Σαμαράς μοιράζει «ψιχία» έναντι εκείνων που στα χρόνια της κυβέρνησής του υφάρπαξε από τους εργαζόμενους αυτής της χώρας. Είναι λυπηρό ότι βαφτίζει «μέρισμα» μέρος των «κλοπιμαίων», χωρίς να αισθανθεί την ανάγκη να απολογηθεί για την καταστροφική πολιτική του, για τους χιλιάδες απολυμένους, για τις εκατοντάδες χιλιάδες που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, για εκείνους που είδαν κόπους χρόνων να εξανεμίζονται, να χάνουν τα σπίτια τους, να «κρύβονται» από τα παιδιά τους γιατί δεν «κατάφεραν να βρουν γάλα και ψωμί».

Με μια κυνική επίδειξη θράσους ανακοίνωσε την επιτυχία της κυβέρνησής του, ευλόγησε τα γένια του και απέδειξε στον τηλεοπτικό φακό ότι τηρεί τις υποσχέσεις του. Μόνο που έκανε ένα σοβαρό λάθος. Αυτή τη χώρα δεν την κατοικούν «άγριοι ιθαγενείς», αλλά πολίτες που γνωρίζουν καλά πότε τους δουλεύουν άγρια και πότε τους χρυσώνουν το χάπι. Ακόμα και εκείνοι που θα ήθελαν να το καταπιούν δυσκολεύονται, αφού τους κάθεται στον λαιμό και δύσκολα καταπίνεται.

Ομως το ζητούμενο δεν είναι τι «προσφέρει» ο πρωθυπουργός, είναι τι εισπράττουν οι πολίτες. Και δυστυχώς εισέπραξαν μια κακοστημένη παράσταση, με την οποία ο Α. Σαμαράς προσπάθησε να εμφανιστεί ως ηγέτης. Μόνο που ξέχασε ότι κανείς δεν εξαπατάται αν ο ίδιος δεν το θέλει – και η κοινωνία δεν το θέλει πια. Εξάλλου, πόσο πιο αληθινός θα ήταν ο πρωθυπουργός αν έλεγε ευθέως «την ελεημοσύνη σας και στις κάλπες, ψηφίστε με», όπως ο Κ. Καραμανλής το 2007, όταν μοίραζε απλόχερα το «χιλιάρικο» στους πυρόπληκτους της Ηλείας και κέρδισε τις εκλογές. Ή όπως ο Γ. Παπανδρέου με το «λεφτά υπάρχουν», για να μην ξεχνάμε…