Του Πέτρου Μανταίου

Το πρώτο, λέει, από τα 70 ακίνητα που θα διαθέσει το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων Περιουσίας Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) μέσα από τη διαδικτυακή πλατφόρμα ηλεκτρονικών δημοπρασιών, πουλήθηκε την περασμένη βδομάδα («Εφ.Συν.» 21/3). Πρόκειται για ακίνητο στο Μαρούσι, συνολικής επιφάνειας 5.088,66 τετραγωνικών, που πουλήθηκε 1,8 εκατ. ευρώ∙ πιο λιανά: 354 ευρώ το τετραγωνικό∙ περίπου όσο μία… μέτρια βουχάρα. Αυτό δεν είναι τιμή τετραγωνικού, και μάλιστα στο Μαρούσι, έστω και αυτή την εποχή. Αυτό είναι… τετραγωνισμός του κύκλου.

Αλλά, εν πάση περιπτώσει, μια και το ’φερε η κουβέντα, οι λεβέντες στο ΤΑΙΠΕΔ –και όποιοι άλλοι λεβέντες οπουδήποτε διαχειρίζονται περιουσίες του Δημοσίου– πριν βάλουν την υπογραφή, κάνουν διαπραγματεύσεις, παζάρια για την καλύτερη τιμή; Ή κοιτάνε πώς να τις ξεφορτωθούν όσο όσο (σου λέει: «Σάματις δικά μας είναι;»), ώστε να δώσουν την εντύπωση ότι… παράγουν έργο;

Ή μήπως… λοξοκοιτάνε κάπου αλλού… μην πω τίποτα βαρύτερο και δεν μπορώ μετά να το αποδείξω και με πάρει αμπάριζα ο Μπαλτάκος και με απελάσει με τους μετανάστες;

Διότι αν –παράδειγμα λέμε τώρα– για να πουληθεί το Ελληνικό, που είναι και το μεγάλο φιλέτο του ΤΑΙΠΕΔ, ρίξανε μπροστά λαγούς που τσαμπουνούσαν για τετρακόσια εκατομμύρια ευρώ (τσάμπα, και μάλιστα με ορίζοντα αποπληρωμής «σε βάθος χρόνου»!), και εν τέλει «κατορθώσουν» τα τετρακόσια να τα ανεβάσουν π.χ. στα εφτακόσια (πάλι τσάμπα!) και αυτό επιχειρήσουν να το περάσουν για επιτυχία, ενώ η σχέση 400:700 ακούγεται από τα… Χριστούγεννα, τότε, όσο και να θέλεις, τι βάση μπορείς να τους δώσεις ότι προασπίζονται, με τον καλύτερο τρόπο, το συμφέρον του Δημοσίου!

Εν τέλει, οι διορισμένοι από κυβερνήσεις να υπηρετούν το Δημόσιο από υψηλές και κρίσιμες για το συμφέρον του Δημοσίου, άρα του πολίτη, θέσεις, είναι όντως υπηρέτες που επιτελούν δημόσιο έργο; Ή παριστάνουν τους υπηρέτες, ενώ πρόκειται για κοινές παραδουλεύτρες;