Του Γιάννη Μαύρου*

Πέρα από τους συμβολισμούς του προσκυνήματος στο μνημείο του ολοκαυτώματος των Λιγκιάδων και τις δηλώσεις περί ενοχής και «ηθικού χρέους» του πάστορα προέδρου της ΟΔΓ, η επίσκεψή του συνέτεινε στην ανάδειξη του μέγιστου εθνικού μας ζητήματος, της διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα. Είναι βέβαια μόνο η αρχή και η συνέχεια θα είναι μακρά και δύσκολη, αλλά είναι σημαντικό ότι τόσο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όσο και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ο Μανώλης Γλέζος έθεσαν ευθαρσώς το ζήτημα στον Γερμανό πρόεδρο, όπως έκανε και αντιπροσωπεία του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και εκπρόσωποι ενώσεων θυμάτων και μαρτυρικών πόλεων και χωριών.

Θλιβερή παραφωνία στην εθνική ομοψυχία που προκαλεί το ζήτημα είναι η στάση, με τη διττή σημασία της λέξης, της κυβέρνησης, η αμήχανη και αναξιοπρεπής σιωπή της, συνέχεια της υποτέλειας των κυβερνήσεων του παρελθόντος. Ετσι τις παραμονές της άφιξης του προέδρου της ΟΔΓ, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών δήλωνε στη Διαρκή Επιτροπή Εθνικής Αμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής ότι «η όποια πολιτική διάσταση του θέματος δεν υπάρχει γιατί η Ελλάδα έχει θέσει κατ’ επανάληψη το ζήτημα αυτό» (!) και ότι, εφόσον η Γερμανία το απορρίπτει, «εάν εμείς θέλουμε να σταματήσουμε να το θέτουμε (!)… πρέπει να πάρουμε την απόφαση να προβάλουμε τη διεθνή αξίωσή μας ενώπιον ενός δικαστικού οργάνου». Εδώ μέσα σε λίγες γραμμές συμπυκνώνεται και αποκαλύπτεται, οξύμωρα και κυνικά, πρώτον, η διάτρητη «λογική» της κυβέρνησης σύμφωνα με την οποία δεν τίθεται πολιτικό θέμα γιατί… έχει τεθεί (!) και, δεύτερον, ότι όχι μόνο δεν υπάρχει πολιτική βούληση να τεθεί το θέμα αλλά, αντίθετα, υπάρχει πολιτική βούληση να πάψει να το θέτει! Εχοντας ήδη παραπέμψει προ έτους το ζήτημα στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους και ανεχθεί την απαράδεκτη καθυστέρηση στην έκδοση του πορίσματός του, έρχεται σήμερα και αναπέμπει το πόρισμα στην Ολομέλεια του ΝΣΚ ως ελλιπές, ζητώντας παρατύπως απ’ αυτό να κάνει όσα έπρεπε να είχε κάνει και δεν έκανε η ίδια η κυβέρνηση, να συντονίσει δηλαδή τις υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών και της Τραπέζης της Ελλάδος για την τεκμηρίωση και τον προσδιορισμό των αξιώσεων της χώρας. Επισημαίνεται εδώ η μεγάλη παράλειψη αναφοράς του υπουργείου Πολιτισμού, δεδομένου ότι τεκμηριώνονται, βάσει της έκθεσης του 1946 του υπουργείου Παιδείας, αξιώσεις επιστροφής τουλάχιστον 8.500 κλαπέντων από τις δυνάμεις κατοχής αρχαιολογικών θησαυρών ανεκτίμητης αξίας, η συμβατική αποτίμηση των οποίων, βάσει τιμών διεθνών δημοπρασιών, ξεπερνά το ένα τρισεκατομμύριο ευρώ…

Το μεγαλύτερο πολιτικό σκάνδαλο, που βαρύνει όλες τις κυβερνήσεις από το 1995 μέχρι σήμερα, είναι ότι δεν έχει τεθεί έκτοτε επίσημα, τεκμηριωμένα και επιτακτικά η απαίτηση της Ελλάδας να καταβάλει η Γερμανία τις οφειλές της προς τη χώρα μας, δηλαδή τα κατοχικά δάνεια, τις επανορθώσεις για τις καταστροφές που υπέστη η οικονομία κατά την Κατοχή, τις αποζημιώσεις προς τις οικογένειες των θυμάτων και να επιστρέψει τους κλαπέντες αρχαιολογικούς θησαυρούς. Οι ισχυρισμοί του υπουργού Εξωτερικών περί του αντιθέτου, εκτός από πρόκληση στη νοημοσύνη μας και ασέβεια προς τη μνήμη των θυμάτων, είναι προφάσεις εν αμαρτίαις που μόνο σύγχυση δημιουργούν για να καλύψουν την αδικαιολόγητη απραξία της κυβέρνησης. Το ίδιο και τα αντιφατικά φληναφήματά του στην Επιτροπή περί «απόφασης προβολής της διεθνούς αξίωσής μας (αλήθεια, ποιας απ’ όλες;) ενώπιον δικαστικού οργάνου», τη στιγμή που ο ίδιος ομολογεί ότι αυτός είναι δρόμος που «δεν θα συνιστούσε να ακολουθήσει η Ελληνική Δημοκρατία» διότι «δεν μπορεί να οδηγήσει σε αποτέλεσμα»!

Είναι θλιβερό ότι η μοίρα της Ελλάδας έφερε να χειρίζεται τη μέγιστη εθνική της υπόθεση, αυτή που ο επιτυχής χειρισμός της δεν θα την έσωζε μόνο από τα οικονομικά δεινά της αλλά και θα της ξανάδινε τη χαμένη της αξιοπρέπεια, κάποιος που δεν πιστεύει ούτε στην πολιτική ούτε στη δικονομική διεκδίκηση των απαράγραπτων δικαίων της και ταυτόχρονα ο πρωθυπουργός να κρύβεται πίσω από αυτόν.

Είναι διπλά θλιβερό αλλά και εξοργιστικό ότι αυτό συμβαίνει τη στιγμή που η ίδια αυτή κυβέρνηση, κατ’ εντολή των ιδίων αυτών που αρνούνται να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, επικαλούμενη την «αξιοπιστία» της χώρας (και εννοώντας βέβαια της ίδιας!) απέναντι στους δανειστές της και υπηρετώντας τα συμφέροντα των ισχυρών, ντόπιων και ξένων, εξανδραποδίζει τον λαό και ξεπουλάει τη χώρα.

Είναι όμως ευτυχής η συγκυρία της επίσκεψης του Γερμανού προέδρου και η διεθνής προβολή του θέματος δύο μήνες πριν από τις εκλογές του Μαΐου, γιατί παρέχει μια μεγάλη ευκαιρία να δεσμευτούν όσοι διεκδικούν την ψήφο του ελληνικού λαού ότι θα παλέψουν ασυμβίβαστα μέχρι την τελική και πλήρη δικαίωση των θυσιών του λαού μας. Είναι προφανές ότι όσοι μέχρι σήμερα ολιγώρησαν και μειοδότησαν δεν θέλουν και δεν μπορούν να το πράξουν, για λόγους που εκείνοι γνωρίζουν και εμείς μόνο να υποθέσουμε μπορούμε. Είναι επίσης προφανές ότι το ηθικό, πολιτικό και οικονομικό μέγεθος των οφειλών της Γερμανίας προς τη χώρα μας επιβάλλει τη συστράτευση ολόκληρου του ελληνικού λαού, την ανάδειξη εκπροσώπων, σε εθνικό και τοπικό επίπεδο, που δεν εξαρτώνται από καμιά λίστα Ζίμενς ή Λαγκάρντ, από τις υποσχέσεις και τα δωράκια κανενός Φούχτελ, απαιτεί, τέλος, μια ισχυρή κυβέρνηση, ικανή να αποκαταστήσει, διεκδικώντας ανυποχώρητα, το διεθνές γόητρο της χώρας. Είναι αγώνας που πρέπει και μπορούμε να δώσουμε και να νικήσουμε!

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

* Μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα