Σύμφωνα με έρευνα του Eurofound, το 48% των νέων στην Ευρώπη ηλικίας 18-29 ετών, λόγω της κρίσης και των βίαιων μεταβολών στην αγορά εργασίας, μένει με τους γονείς του. Στην Ελλάδα το ποσοστό σκαρφάλωσε από 37% το 2007 σε 46% το 2011

→Πάνω από 30% των αντρών 25-29 ετών μένουν με τους γονείς τους, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τις γυναίκες είναι 25%

Των Μιχαήλ-Αγγελου Κωνσταντόπουλου, Αφροδίτης Τζιαντζή

Πίσω στην οικογενειακή εστία επιστρέφουν οι νέοι στην Ελλάδα και την Ευρώπη, λόγω της κρίσης και των βίαιων μεταβολών στην αγορά εργασίας, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Eurofound (Ευρωπαϊκό Ιδρυμα για τη Βελτίωση των Συνθηκών Ζωής και Εργασίας).

Στη χώρα μας το ποσοστό των νέων 18-29 ετών που ζουν στο πατρικό σπίτι σκαρφάλωσε από 37% το 2007 σε 46% το 2011, έτος διεξαγωγής της έρευνας. Σήμερα πιθανόν να είναι ακόμα υψηλότερο, καθώς τότε είχαν αρχίσει να ξεδιπλώνονται οι πολιτικές λιτότητας, ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος ανέβηκε τέσσερις μονάδες, στο 48%.

«Δεν μπορούν να ενηλικιωθούν»

«Πρόκειται για μια πανευρωπαϊκή τάση που προκαλεί ανησυχία. Επηρεάζει τα νεαρά άτομα καθώς δεν μπορούν να ενηλικιωθούν πραγματικά και να κάνουν τη δική τους οικογένεια. Οσο περισσότερο διαρκεί αυτή η κατάσταση τόσο δυσκολότερα θα είναι τα πράγματα για τους νέους», σχολιάζει στην «Εφ.Συν.» η υπεύθυνη της έρευνας, Αννα Λούντβινεκ, και συνεχίζει:

«Εχουμε πολλές περιπτώσεις νέων 25-29 ετών που επιστρέφουν στο σπίτι γιατί δεν μπορούν να βρουν μόνιμη και σταθερή εργασία λόγω της εκ βάθρων αναμόρφωσης της αγοράς εργασίας. Μετά τις σπουδές τους κάνουν πρακτικές ή εργάζονται για σύντομα χρονικά διαστήματα, κάτι που δεν τους επιτρέπει να μείνουν σε δικό τους σπίτι. Επιστρέφοντας στο πατρικό σπίτι, οι νέοι αισθάνονται αποτυχημένοι και πρέπει να προσαρμοστούν σε καταστάσεις που πιέζουν τόσο τους ίδιους όσο και τους γονείς».

Ο Δημήτρης, 25 ετών, έμενε μόνος του πέντε χρόνια λόγω σπουδών και στη συνέχεια έκανε τη στρατιωτική του θητεία επιστρέφοντας στο πατρικό του για πρώτη φορά μετά το Λύκειο:

«Είναι πιο δύσκολη η συμβίωση με τους γονείς και άμα είχα τη δυνατότητα θα έμενα πάλι μόνος μου. Είχα συνηθίσει να έχω το δικό μου πρόγραμμα, μπορούσα να φέρω τους φίλους μου και να μην έχουμε θέμα με τον θόρυβο, υπήρχε μια ηρεμία. Οι γονείς μου είναι αρκετά χαλαροί αλλά σε κάποιες οικογένειες δεν είναι έτσι. Και 40-50 ετών να φτάσουμε, για τους γονείς θα είμαστε 10, ίσως υποσυνείδητα μας αρέσει, αλλά όποιος μένει μόνος του είναι πιο υπεύθυνος. Κάνει τις δουλειές του σπιτιού, αναλαμβάνει τις υποχρεώσεις του, δηλαδή μεγαλώνει». Προτεραιότητά του «να δουλέψω και να φτιάξω τη ζωή μου. Δεν γίνεται να είμαστε μια ζωή στα θρανία».

Η 24χρονη Κωνσταντίνα, απόφοιτος ψυχολογίας, δεν βλέπει την ώρα να φύγει από πατρικό της, συγκατοικώντας με μια φίλη της: «Ο βασικός λόγος να μένει κάποιος με τους γονείς του είναι ο οικονομικός. Από εκεί και πέρα, αν θέλεις να φύγεις φεύγεις».

Πέρυσι έμεινε μόνη της για μερικούς μήνες «νοικιάζοντας μια τρύπα, σε υπόγειο. Είχα μόνο κάτι μεροκάματα, 220 – 250 ευρώ τον μήνα. Το νοίκι ήταν 120 ευρώ, αλλά δεν είχες ποιότητα ζωής. Ούτε γινόταν χωρίς χαρτζιλίκι».

Πλέον εργάζεται με τον βασικό μισθό, 490 ευρώ. Με τη φίλη της, που παίρνει επίσης τον βασικό, θα μοιράζονται τα έξοδα. «Για τις κοπέλες είναι πιο εύκολο να φύγουμε. Ισως επειδή ξέρουμε να κάνουμε δουλειές στο σπίτι. Τα αγόρια στην Ελλάδα είναι πιο καλομαθημένα».

Ο Χρήστος έχει πια περάσει τα τριάντα, εργάζεται στην οικογενειακή βιοτεχνία και μένει με τους γονείς του, όχι μόνο για οικονομικούς λόγους: «Είναι και λόγοι αξιών και ανθρώπινων σχέσεων. Οταν χώρισα μετά από τρία χρόνια συμβίωσης, επέστρεψα στους δικούς μου. Ο μόνος λόγος που θα ξαναέφευγα θα ήταν για να κάνω τη δική μου οικογένεια.

Η κρίση όμως τα κάνει όλα πιο δύσκολα. Οι άντρες πράγματι φεύγουν πιο δύσκολα, επειδή αργούν να αποκατασταθούν επαγγελματικά. Ισως είναι και μαμάκηδες, αλλά δεν είναι ο βασικός λόγος».

Η έρευνα επιβεβαιώνει ότι οι νέοι άντρες έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να παραμένουν στη γονεϊκή εστία από ό,τι οι γυναίκες (πάνω από 30% των αντρών 25-29 ετών μένουν με τους γονείς τους, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τις γυναίκες είναι 25%).

Aδυναμία αγοράς τροφίμων

Εκτός όμως από την επιστροφή στο σπίτι, οι νέοι αντιμετωπίζουν δυσκολία να καλύψουν βασικές ανάγκες: περίπου το 35% των νέων 18-29 ετών στη χώρα μας έρχεται αντιμέτωπο με την έλλειψη θέρμανσης και την αδυναμία αγοράς τροφίμων (κρέας-ψάρι) και ρουχισμού, ποσοστό αυξημένο κατά 15 μονάδες σε σχέση με το 2007.

Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσαν στην κ. Λούντβινεκ οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι Ελληνες νέοι όσον αφορά την πρόσβαση στο σύστημα υγείας, με περίπου 2 στους 3 να απαντούν ότι ο χρόνος αναμονής για ραντεβού με γιατρούς και άλλες υπηρεσίες υγείας είναι πολύ μεγάλος και το 64% να θεωρεί το κόστος των υπηρεσιών υγείας στη χώρα μας πολύ υψηλό.

Επίσης, σημαντική αύξηση σημειώνεται και στον αριθμό των νέων που αισθάνονται κοινωνικά αποκλεισμένοι. «Οι νέοι στην Ευρώπη αισθάνονται ότι η κοινωνία δεν αναγνωρίζει την αξία τους παρότι έχουν μόρφωση και προσόντα και αυτό πρέπει να το λάβουν σοβαρά υπόψη αυτοί που διαμορφώνουν τις πολιτικές της Ε.Ε.», καταλήγει η κ. Λούντβινεκ.