Του Πέτρου Μανταίου

Παραμονές κρίσιμων για το κόμμα του δημοτικών/περιφερειακών εκλογών (Σαββατοκύριακο) και με… θεαματική κατάρριψη συριακού Mig, ο Ταγίπ Ερντογάν επιχείρησε να κάνει τα, ενοχλητικά στον ίδιο, κοινωνικά μέσα να σιγήσουν. «Θα ξεριζώσουμε το τουίτερ» είπε. «Δεν με νοιάζει τι θα πει η διεθνής κοινότητα. Θα δει την πυγμή της Τουρκικής Δημοκρατίας». Υποχρέωσε έτσι τον Τούρκο πρόεδρο Αμπντουλάχ Γκιουλ να παρατηρήσει, από τον δικό του… λογαριασμό στο τουίτερ: «Δεν είναι δυνατόν να επιβάλουμε καθολική απαγόρευση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ελπίζω αυτή η απαγόρευση να μη διαρκέσει πολύ».

Βέβαια, οι Τούρκοι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης «απάντησαν» αμέσως, αλλά με την «πυγμή» της κοινωνικής δικτύωσης∙ σαφώς υπέρτερη αυτής του Τούρκου πρωθυπουργού: από το βράδυ της Πέμπτης της «απαγόρευσης» έως το μεσημέρι της Παρασκευής ανάρτησαν… στο τουίτερ περισσότερα από 2,5 εκατομμύρια αποδοκιμαστικά μηνύματα∙ περίπου 17.000 ανά λεπτό! Συγχρόνως –με μεθόδους που ήδη γνώριζαν από τα γεγονότα του Ιουνίου στην πλατεία Ταξίμ– πέρασαν την κοινωνική τους δικτύωση, από το τουίτερ στα κινητά τους τηλέφωνα, και άφησαν τον Ερντογάν με την «πυγμή» στο χέρι, πυγμή που, κατά πρωθυπουργική συνήθεια, ταυτίζει με την πυγμή της χώρας του!

Προσωπικά, δεν θα είχα αντίρρηση να επιβάλει ο Ερντογάν περιορισμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (κάποια άλλη στιγμή είπε ότι «λένε ένα σωρό ψέματα»∙ προφανώς έναντι του ιδίου που λέει μόνον αλήθειες!). Δεν θα είχα αντίρρηση, αν συγχρόνως επέβαλλε και περιορισμούς στα μέσα που έδωσαν αφορμή στους χρήστες κοινωνικών δικτύων, μέσω αυτών, να τον ελεεινολογούν για τα… παραγωγικά «αλισβερίσια» του με τους εργολάβους. Την ιδιωτική τηλεφωνία έπρεπε να «κλείσει» πρώτα ο Ερντογάν. Από αυτήν, από το προσωπικό ή το πρωθυπουργικό τηλέφωνο, τα έλεγε «χαρτί και καλαμάρι» με τους εργολάβους, και… υπεκλάπησαν οι «συνομιλίες» και τις έβγαλε στη φόρα το τουίτερ! Δεν είμεθα και μπουνταλάδες…