Του Πέτρου Μανταίου

Ανήμερα 25η Μαρτίου. Επιστρέφω από τον πρωινό περίπατο στον Υμηττό. Η Βάσω. Σχεδόν καθημερινή «καλημέρα». Παχουλή. Καλοσυνάτη, καταδεχτική, όπως οι περισσότεροι παχουλοί∙ πλην πολιτικών! Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνουν οι παχιοί πολιτικοί και ξεφτιλίζουν το βάρος τους∙ γίνονται… παχύδερμοι! Εργάζεται τραπεζοκόμος σε δημόσιο νοσοκομείο. Παντρεμένη, δύο παιδιά, δύο σκυλιά, αλλά και «μάνα» τριών-τεσσάρων αδέσποτων της περιοχής. Την περιμένουν πώς και τι και την ακολουθούν όπου πάει. Δεν τα ταΐζει απλώς. Τους δίνει και φάρμακα, όταν αρρωσταίνουν. Κάποτε τη… συνέλαβα να βάζει στο μάτι ενός αδέσποτου, που στεκόταν υπομονετικά, κολλύριο! «Εσένα πρέπει να σε τιμήσει η Φιλοζωική!» είπα. Ποια Φιλοζωική! Η Βάσω κάνει για δέκα!

«Καλημέρα Βάσω» τη χαιρέτησα. «Καλημέρα και χρόνια πολλά!» απάντησε. «Διπλή γιορτή σήμερα!» συνέχισε. «Οσο σκέφτομαι τι τράβηξαν τότε οι κακόμοιροι, για να είμαστε σήμερα εμείς στα χάλια που είμαστε!». Πώς αλλιώς μπορεί να δώσει κάποιος περιεχόμενο στον χαρακτηρισμό «απλός, καλός άνθρωπος»∙ να το πει και να το εννοήσει; Με πόσο καταλληλότερα, με πόσο καλύτερα λόγια θα μπορούσε να τιμηθεί σήμερα η επέτειος της Εθνεγερσίας; Τι σημαίνει, αλήθεια, «εθνική συνείδηση» και «ιστορική επίγνωση», πέρα από (ακατ)άσχετους βερμπαλισμούς, φτηνές ρητορείες, λιβρέες, ημίψηλα και ταρατατζούμ από άδειους γκαζοντενεκέδες!

Ασυναίσθητα το μυαλό μου έτρεξε στον αξιότιμο κ. Μπαλτάκο και την πρόσφατη «ομολογία» του (ίσως αποδειχθεί… δήλωση της χρονιάς!): «Αντικομμουνιστής γεννήθηκα και αντικομμουνιστής θα πεθάνω» (κατά… διαστροφική παράφραση του επετειακού της 25ης Μαρτίου: «Γραικός γεννήθηκα, γραικός θε να πεθάνω»!). Εύγε του που θυμήθηκε (όπως φάνηκε, δεν ξεχνά ποτέ…) τον αντικομμουνισμό, 25 χρόνια μετά το Τείχος του Βερολίνου! Τον είχα για πεθαμένο! Καπάκι ήρθε και το χυδαίο «τσογλάν boy» της Κανέλλη για τον Τσίπρα. Να βγει τώρα και ο Κουτσούμπας, με το ζαχαριαδικό: «Το όπλο παρά πόδα», να επιστρέψουμε ολοταχώς στο 1946! Λίγα είπε η Βάσω…