Του Βίκτωρα Νέτα

Μπορεί ένα σύγχρονο κράτος να φέρεται στους πολίτες του αναξιόπιστα και άλλα να υπόσχεται και άλλα να κάνει; Το ελληνικό κράτος μπορεί. Γι’ αυτό και δεν το εμπιστεύονται οι πολίτες του, αφού αυτό δεν τους σέβεται, τους ταλαιπωρεί, τους βασανίζει και αθετεί τις υποσχέσεις του. Αυτό ακριβώς συνέβη με το «κούρεμα» των εγγυημένων (!) τιμών που δόθηκαν στους παραγωγούς ηλεκτρικής ενέργειας από μικρά φωτοβολταϊκά.

Αντιδρώντας στο πολυνομοσχέδιο με το οποίο η κυβέρνηση δρομολόγησε το «κούρεμα», περισσότεροι από 1.500 ιδιοκτήτες φωτοβολταϊκών πάρκων και οικιακών φωτοβολταϊκών εγκαταστάσεων σε στέγες οικοδομών πραγματοποίησαν την περασμένη Παρασκευή συγκέντρωση διαμαρτυρίας στη λεωφόρο Μεσογείων, έξω από το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, όπου βρέθηκαν αντιμέτωποι με τα ΜΑΤ και προκλήθηκαν σοβαρά επεισόδια.

Εύλογο το ερώτημα: Μπορεί οι «εγγυημένες τιμές» που δόθηκαν για το παραγόμενο ηλεκτρικό ρεύμα από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) να μειώνονται, με αποτέλεσμα να ανατρέπονται οι υπολογισμοί των παραγωγών, οι οποίοι με άλλους όρους προχώρησαν στην επένδυση και άλλους βρίσκουν μπροστά τους; Οι διαμαρτυρόμενοι παραγωγοί υποστηρίζουν ότι το «κούρεμα» τους καταστρέφει οικονομικά, αφού οι πραγματικές αποδόσεις των επενδύσεών τους μειώνονται δραματικά και δεν θα επαρκούν ούτε για την εξόφληση των «πράσινων δανείων» που πήραν από τις τράπεζες. Πολλοί, μάλιστα, αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο κατασχέσεων.

Με αυτή την απαράδεκτη συμπεριφορά του ελληνικού κράτους ποιος τολμάει να κάνει επενδύσεις στην Ελλάδα; Αυτό ακριβώς είναι το μέγα πρόβλημα, που εμποδίζει την ανάπτυξη και στρέφει ακόμη και τους Ελληνες επιχειρηματίες να επενδύουν σε χώρες του εξωτερικού, ακόμη και στις γειτονικές (Τουρκία, Βουλγαρία, Αλβανία κ.α.).

Πριν από μερικά χρόνια, κυρίως το 2010 και το 2011, υπήρξε αισιοδοξία και ενθάρρυνση από το κράτος για τη δημιουργία φωτοβολταϊκών και αιολικών πάρκων, αλλά και για οικιακά φωτοβολταϊκά. Πολλοί γεωργοί έσπευσαν να «φυτέψουν» στα χωράφια τους φωτοβολταϊκά παίρνοντας και δάνεια από τις τράπεζες, γιατί πίστεψαν στις διαβεβαιώσεις για τις «εγγυημένες τιμές». Πολύ γρήγορα οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας έφτασαν να καλύπτουν το 10,55% της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας, με αποτέλεσμα να διαφοροποιηθεί η παραγωγή από άλλες πηγές (λιγνίτης 47,69%, πετρέλαιο 8,20%, φυσικό αέριο 23,93%, υδροηλεκτρικά έργα 6,21%, διασυνδέσεις 3,42%). Οπως δείχνουν αυτά τα στοιχεία, σε μεγάλο ποσοστό οι ενεργειακές ανάγκες της χώρας καλύπτονται με την εισαγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου από το εξωτερικό.

Η Ελλάδα, χώρα με άφθονο ήλιο και ανέμους, θα έπρεπε να είχε στραφεί γρήγορα στην «πράσινη ενέργεια», δηλαδή στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, που είναι τα φωτοβολταϊκά και τα αιολικά πάρκα. Πολλοί δήμοι αξιοποίησαν τον ήλιο και τους ανέμους και πέτυχαν να προσφέρουν φτηνότερο ηλεκτρικό ρεύμα στους δημότες τους. Και εδώ τίθεται το ερώτημα: Μήπως υπάρχουν μεγάλα συμφέροντα που εμποδίζουν την ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, οι οποίες μπορεί να εξασφαλίσουν αυτάρκεια στη χώρα μαζί με τον λιγνίτη, ώστε να πάψει να εξαρτάται από τις εισαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου; Η κρίση στην Ουκρανία έδειξε τον κίνδυνο που μπορεί να αντιμετωπίσει η χώρα, αν δημιουργηθεί πρόβλημα με την κανονική ροή φυσικού αερίου και πετρελαίου από τη Ρωσία προς την Ευρώπη.

Για την αντιμετώπιση του όλου προβλήματος είναι τουλάχιστον περίεργες οι τελευταίες αντιδράσεις και δικαιολογίες του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, το οποίο επέβαλε έκτακτη εισφορά στον τζίρο των φωτοβολταϊκών και απαγόρευσε τη δημιουργία νέων πάρκων. Ισχυρίστηκε, μάλιστα, ότι, αν δεν προχωρούσε στη μείωση των εγγυημένων τιμών, θα έπρεπε να υπερδιπλασιάσει το τέλος ΑΠΕ και να επιβαρυνθούν όλοι οι καταναλωτές ηλεκτρικού ρεύματος αναδρομικά από την 1η Ιανουαρίου.

Αυτά τα ακατανόητα και απαράδεκτα μόνο στην Ελλάδα μπορεί να συμβαίνουν, όπου οι λέξεις χάνουν το νόημά τους. Τι σημαίνει «εγγυημένες τιμές» και πώς μπορεί να «κουρεύονται»; Οι παραγωγοί ενέργειας και από οικιακά φωτοβολταϊκά έχουν υπογράψει σύμβαση με τη ΔΕΗ στην οποία περιγράφονται οι υποχρεώσεις της κάθε πλευράς. Η σύμβαση ισχύει για 25 χρόνια και ορίζει ότι «η σταθερή τιμή αναφοράς για την τιμολόγηση της ηλεκτρικής ενέργειας σύμφωνα με τους όρους της παρούσας σύμβασης ορίζεται σε 0,55 ευρώ/kwh (για τις συμβάσεις που είχαν υπογραφεί και ώς το 2011) και αναπροσαρμόζεται σύμφωνα με όσα ορίζονται στην παράγραφο 4 του άρθρου 3 της κοινής υπουργικής απόφασης ΦΕΚ 1079/13/04.06.2009». Γιατί ο άμοιρος παραγωγός να βγει κουρεμένος επειδή το κράτος είναι αναξιόπιστο;

[email protected]