Βαριά τραυματισμένα βγήκαν μετά την υπερψήφιση του πολυνομοσχεδίου τα τρία κόμματα που σχημάτισαν την πρώτη τρικομματική κυβέρνηση, έως ότου αποχώρησε η ΔΗΜΑΡ το καλοκαίρι, μετά «το μαύρο» στην ΕΡΤ. Διαγραφές, έριδες, κατηγορίες μεταξύ βουλευτών συνθέτουν μια εικόνα κομμάτων σε κρίση, επιτείνοντας εκτιμήσεις ότι πολλά απρόοπτα μπορούν να συμβούν στο λίγο διάστημα ώς τις εκλογές του Μαΐου.

Τώρα που η κυβέρνηση τρεκλίζει, φαίνεται καθαρά ότι τα ελατήρια πολλών βουλευτών είναι όχι η αγωνία να σώσουν τη χώρα όσο να σώσουν τη θέση τους ή και την ίδια την πολιτική τους υπόσταση. Το προσωπικό, δηλαδή πολιτικό, συμφέρον πάνω απ' όλα, με την κοινωνία κυριολεκτικά απούσα.

Η ειρωνεία είναι ότι ο διαγραφείς υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων κατήγγειλε πως με τις διατάξεις που ψήφισε η κυβέρνηση στη Βουλή εξόντωσε ουσιαστικά τη μεσαία τάξη, τη ραχοκοκαλιά δηλαδή της κοινοβουλευτικής αστικής δημοκρατίας! Οι διατάξεις ψηφίστηκαν οριακά, αφού το πρώτο άρθρο έλαβε 152 ψήφους και το δεύτερο, μόλις 151. Αν σκεφτεί κανείς ότι η κυβέρνηση ξεκίνησε με 179 βουλευτές, τίθεται πια θέμα δεδηλωμένης για το σχήμα της συγκυβέρνησης.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η μετωπική πλέον σύγκρουση Βενιζέλου – Γ. Παπανδρέου, με τον πρώτο να απειλεί τον πρώην πρωθυπουργό για μεγάλες εκκρεμότητες με το ΠΑΣΟΚ, αλλά αυτό δεν λιγοστεύει τον φόβο του αντιπροέδρου, όπως και του πρωθυπουργού, για το ποια στάση θα κρατήσει ο Γ. Παπανδρέου, αφού, πλέον η συγκυβέρνηση στηρίζεται σε ισχνή, οριακή πλειοψηφία.

Μπορεί ο τελευταίος να καθησυχάζει με δηλώσεις του ότι δεν σκοπεύει να απειλήσει την κυβέρνηση διότι «δεν παίζει με τη σταθερότητα και την προοπτική της χώρας», αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι στην κρίσιμη στιγμή δεν θα αλλάξει τακτική. Ετσι κι αλλιώς όλοι φαίνονται να έχουν χάσει το παιχνίδι και προσπαθούν είτε με εκβιασμούς και απειλές, είτε με υποχωρήσεις να κρατήσουν μια περίοπτη θέση στην ατζέντα των εξελίξεων. Η ατμόσφαιρα όντως μυρίζει μπαρούτι και προοιωνίζεται απρόοπτα και αναστάτωση στο εσωτερικό των δύο συγκυβερνώντων κομμάτων.

Είναι γνωστό ότι η (εκλογική) φτώχεια φέρνει τη διάσπαση, τις αντιδικίες, την οργή και όλοι στρέφονται εναντίον όλων. Αλλά τι περίμεναν μετά την περιφρονητική τους στάση και πολιτική απέναντι στο κοινωνικό σώμα, που το οδηγεί σε αδιέξοδα και μαρασμό; Το εκρηκτικό κλίμα, παρ' ότι ακόμη υπηρετεί επικοινωνιακά παιχνίδια, είναι δηλωτικό της αμηχανίας και της σύγχυσης του πολιτικού προσωπικού, που βλέπει καθαρά πλέον να έρχονται ριζικές ανακτατάξεις.Οπως έστρωσαν θα κοιμηθούν.