Του Γιώργου Σταματόπουλου

Το να εκδιωχτεί ο Μπαλτάκος δεν είναι κάποια ριζοσπαστική λύση, γράφαμε προσφάτως· αυτό που πρέπει να παταχτεί είναι ο Μπαλτακισμός, η ακροδεξιά δηλαδή νοοτροπία που κατατρύχει τους εγκεφάλους της κυβέρνησης, το ανώτατο επιτελείο της χώρας! Μια νοοτροπία που τιτρώσκει όχι μόνον τον κυβερνητικό περίγυρο αλλά εξαπλώνεται στα media, στις πρωινές εκπομπές, στις εκπομπές λόγου (sic), στα σίριαλ, στα δελτία ειδήσεων και, μέσω όλων αυτών, στα νοικοκυριά της χώρας, εννοείται και στο τελευταίο φτωχόσπιτο που η τηλεόραση «παίζει» ασταμάτητα μέρα-νύχτα.

Στο όνομα του φιλελευθερισμού τάχα, η Χρυσή Αυγή έγινε πολιτικό κόμμα, οι νεοδεξιοί ιστορικοί πιάσαν πρώτο τραπέζι πίστα στο αναποδογύρισμα της Ιστορίας (γιατί έως πρόσφατα μόνον οι αριστεροί ήσαν ιστορικοί, καλλιτέχνες, διανοούμενοι). Συμφώνησαν σ’ αυτό το «αναπόδιασμα» κορυφαίοι δημοσιογράφοι, με το αζημίωτο προφανώς· προκειμένου να πάρει την εξουσία ο απεχθής ΣΥΡΙΖΑ, προτιμότερος ο ολοκληρωτισμός, υπό τη μορφή βεβαίως του δικαιώματος του ελευθέρως εκφράζεσθαι. Τα κόμματα που μετά το ’74 έχουν κυβερνήσει τη χώρα, έχοντας χάσει κάθε λαϊκό έρεισμα, δεν είχαν αντίρρηση να διεισδύσει στο δίκαιο και στη Βουλή ο ολοκληρωτισμός προκειμένου αυτά να διατηρήσουν την εξουσία, τις πολύτιμες καρέκλες του πολυπλόκαμου, ανίκητου αυτού μηχανισμού. Με τη στάση τους τα δύο κόμματα νομιμοποίησαν, αφού πρώτα σχεδόν πάσχισαν για τούτο, τον νεοναζισμό στη χώρα που τόσα έχει υποστεί από τους «εφευρέτες» του. Είναι τεράστια η ευθύνη τόσο της Νέας Δημοκρατίας όσο και του ΠΑΣΟΚ, που με την αντιδημοκρατική τους πρακτική και την σχεδόν περιφρόνηση που επέδειξαν προς το Κοινοβούλιο, επέτρεψαν στα χαμηλά ένστικτα να επιβληθούν μέσω των κραυγών (φοβικών και εθνικιστικών) του νεοναζιστικού ελληνικού μορφώματος. Ας μην απορεί το ΠΑΣΟΚ που κινδυνεύει να μη βρει ούτε τις ψήφους των οικογενειών των υποψηφίων του. Η ακροδεξιά μπορεί να είχε μια μικρή δύναμη στη χώρα αλλά με τη στάση της δικομματικής κυβέρνησης εκτινάχτηκε, κυρίως από απελπισμένους και απογοητευμένους από τα σκάνδαλα, την ατιμωρησία και, βεβαίως, από όλους εκείνους που αίφνης επτώχευσαν. Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι ο κάθε αστείος (επικίνδυνος!) Μπαλτάκος, αλλά η επικράτεια ολοκληρωτικής νοοτροπίας.

Αξιοσημείωτο, επίσης, ότι οι λέξεις μαλάκας και πούστης απέκτησαν κυβερνητική αίγλη (για να μη λέμε οι γκρινιάρηδες ότι δεν έχουν επαφή με τον λαό οι κυβερνώντες μας…).

[email protected]