Νέα πολιτικά ήθη φαίνεται να εγκαινιάζει και στην Ελλάδα η πολύπλευρη κρίση της τελευταίας πενταετίας, με πεδίο εφαρμογής τους τις επικείμενες δημοτικές εκλογές. Η ανακοίνωση ενός ψηφοδελτίου που θα διεκδικήσει τον τρίτο μεγαλύτερο δήμο και το σημαντικότερο λιμάνι της χώρας, το οποίο θα απαρτίζεται από ανθρώπους που προέρχονται από τον επιχειρηματικό κόσμο και συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με μια ποδοσφαιρική ΠΑΕ, προκαλεί τουλάχιστον σκεπτικισμό και προβληματισμό. Εν όψει και των ευρωεκλογών του Μαΐου ένα από τα θέματα που συζητούνται στην Ευρώπη είναι η τεχνοκρατική διαχείριση της πολιτικής ζωής σε διάφορες χώρες, αλλά και η άμεση εμπλοκή επιχειρηματιών στα κοινά, πρακτική που εγκαινίασε πριν από πολλά χρόνια ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

Φυσικά οι διαφορές με την περίπτωση της Ιταλίας είναι ορατές, αλλά άλλο τόσο είναι και οι ομοιότητες. Η κρίση του πολιτικού συστήματος διευρύνει το δημοκρατικό έλλειμμα και ωθεί σε αμφιλεγόμενες λύσεις. Η εμπλοκή επιχειρηματιών σε ποδοσφαιρικές ομάδες, η χρήση των οπαδών τους ως μέσου πίεσης και πολιτικής διαπραγμάτευσης, αλλά και «στρατών» πιστών στους «προέδρους», φαλκιδεύει τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος και δημιουργεί ένα άτυπο «τείχος προστασίας» για τις δραστηριότητές τους.

Πρόσωπα που συμμετέχουν στο ψηφοδέλτιο, είτε τα ίδια είτε μέσω ατόμων του στενού κύκλου τους, έχουν αναρριχηθεί επιχειρηματικά στα χρόνια του δικομματισμού που σήμερα καταρρέει με πάταγο μπροστά στα μάτια μας, μαζί με όλες τις παθογένειες που οδήγησαν στη σημερινή οικονομική, πολιτική και ηθική χρεοκοπία. Ενα ερώτημα που αυθόρμητα γεννιέται είναι γιατί επιλέγουν στη σημερινή συγκυρία να «κεφαλαιοποιήσουν» πολιτικά την «αγάπη τους για το λιμάνι», όταν κάποιοι απ’ αυτούς δήλωναν ότι θεωρούν «το ποδόσφαιρο και τον Ολυμπιακό πολύ πιο γοητευτικό από την πολιτική».

Η εν εξελίξει αντιπαράθεση με τον νυν δήμαρχο, Βασ. Μιχαλολιάκο, δηλωμένο Παναθηναϊκό, μπορεί να δίνει στο θέμα μια νότα οπαδισμού, αλλά υποκρύπτει και μια πιθανή κίνηση που θέλει να δείξει ποιος είναι το πραγματικό «αφεντικό» στην πόλη, κάτι που δεν προοιωνίζεται τίποτα καλό για τους πολίτες και τα συμφέροντά τους. Βασικά συστατικά στοιχεία του φαινομένου που «κωδικά» ονομάστηκε «διαπλοκή» τις προηγούμενες δεκαετίες αποτέλεσε η άμεση ή έμμεση εμπλοκή επιχειρηματιών από διάφορους κλάδους με την πολιτική ελίτ, αλλά και η άμεση ή έμμεση ιδιοκτησιακή σχέση με συγκεκριμένα ΜΜΕ, τα οποία έπαιξαν τον δικό τους ρόλο για να δημιουργηθούν τα περίφημα «νέα τζάκια».

Σε μια εποχή που περισσεύουν οι επίδοξοι «σωτήρες» και «Μεσσίες» και τα κόμματα, αλλά και τα ψηφοδέλτια, πολλαπλασιάζονται όπως οι βιβλικοί άρτοι, οι πολίτες θα πρέπει να κρατάνε και μικρό καλάθι.