Δεν θα σχολιάσω τον κωμικό σεξισμό του Δημήτρη Δανίκα, είναι παλιά ιστορία. Κάποτε τον είχε απαράβατο μπούσουλα στις συνεντεύξεις του με σέξι σταρ του σινεμά. Τώρα όμως που αποφάσισε να αναδείξει τα ωραία «θηλυκά» (μπλιαχ) της πολιτικής σκηνής, περίμενα από τη μεριά τους να του κόψουν αμέσως τον βήχα ή να τον παρατήσουν στα κρύα του λουτρού. Απαιτεί, θα μου πείτε, ευφυΐα και φεμινιστική καλλιέργεια ή έστω την παλιά καλή σοβαρότητα. Πού τέτοιες πολυτέλειες, ευτυχώς όχι από όλες τις βουλευτίνες και πολιτικούς μας.

Αν όμως με θύμωσε ιδιαίτερα η συνέντευξη που του έδωσε (για το «Πρώτο Θέμα») η υπουργός Τουρισμού δεν ήταν για τον γυμνασιακού επιπέδου ερωτισμό και τις σπόντες του. Δεν ήταν για τις δικές της φαιδρότητες περί Ομπάμα («το κατέχει το σπορ, είναι επιρρεπής» είπε η Ολγα Κεφαλογιάννη παρουσιάζοντας τον Αμερικανό πρόεδρο σαν κοινό κορτάκια). Ούτε για τον χαρακτηρισμό «Κρητίκαρος» με τον οποίο στόλισε τον σύζυγό της ή για διάφορα άλλα ελαφρά σαν κοριτσάκι που διαβάζει «Cosmopolitan».

Το δικό μου πρόβλημα είναι άλλο. Οτι ενώ η Ολγα Κεφαλογιάννη φαίνεται κουλτουριάρα και προχωρημένη (βιάζεται, ας πούμε, να δει το «Blusted» του Τάρλοου, είδε την «Ιλιάδα» του Λιβαθινού, ξέρει από Μάμετ και Μαντς Μίκελσεν) η δεξιά, συντηρητική φύση της τσουπ ξεφυτρώνει. Ή μήπως απλώς η ανόητη;

Λέει κατηγορηματικά ότι αν ερχόταν ο Σκορσέζε στην Ελλάδα και πρότεινε να γυρίσει ταινία για τον Πλάτωνα και τους αρχαίους με ερωτικές σκηνές με αγοράκια (τι φαντασίωση πάλι κι αυτός ο Δανίκας) η ίδια «θα διαφωνούσε και θα την απέρριπτε αν τους έδειχνε σαν καρικατούρα». Κι όταν ο κριτικός του σινεμά επιμένει ότι η υπογραφή Σκορσέζε είναι εγγύηση, η Ολγα Κεφαλογιάννη ισοπεδώνει τον μέγα σκηνοθέτη με το αμίμητο και άσχετο: «Τα πράγματα δεν είναι μαύρο και άσπρο».

Οχι τίποτε άλλο, πανάθεμά την, αλλά παριστάνει και την περιζήτητη υπουργό Τουρισμού που θέλει να πλημμυρίσει την Ελλάδα με ξένους.

Βένα Γεωργακοπούλου