Η κυβέρνηση έχει επιταχύνει τις συνοπτικές απελάσεις σε μια από τις συνήθεις παραχωρήσεις της προς τους Ρεπουμπλικανούς, ελπίζοντας να τους εξευμενίσει, ώστε να συμφωνήσουν στην τροποποίηση του μεταναστευτικού

Της Χριστίνας Πάντζου

«Ούτε μία απέλαση πια». Το σύνθημα ακούστηκε από χιλιάδες πολίτες που τρίτη φορά τον τελευταίο μήνα κατέβηκαν στους δρόμους δεκάδων αμερικανικών πόλεων απαιτώντας από τον Ομπάμα να σταματήσει το πρωτόγνωρο κύμα απελάσεων μεταναστών έως ότου κάνει πράξη μία από τις πολλές αθετημένες υποσχέσεις του: τη μεταρρύθμιση του μεταναστευτικού νόμου. Ενώ το σχετικό νομοσχέδιο έχει μπλοκαριστεί από το περασμένο καλοκαίρι στη Βουλή των Αντιπροσώπων, οι επαναπροωθήσεις και επιστροφές αυξάνουν με ταχύτατο ρυθμό, έχοντας φτάσει τα 2 εκατομμύρια και καθιστώντας την κυβέρνηση Ομπάμα αυτήν που έχει κάνει τις περισσότερες απελάσεις στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών.

«Είναι απογοητευτικό να παρακολουθούμε τις “Ναι, μπορούμε” υποσχέσεις του προέδρου για μεταρρύθμιση του μεταναστευτικού να ξεθωριάζουν μέσα σε παράπονα ανημπόριας και κατηγορίες ότι φταίνε οι άλλοι», έγραψαν σε ένα άκρως επικριτικό τους κείμενο οι «New York Times», κατηγορώντας τον Ομπάμα ότι χρησιμοποιεί τους Ρεπουμπλικανούς ως πρόφαση για την απροθυμία του να βρει λύσεις.

Ζητούν παρέμβαση του προέδρου

Οι μεταναστευτικές οργανώσεις, πολλές από τις οποίες πλέον κάνουν λόγο για «διωγμό», ζητούν από τον πρόεδρο να ασκήσει τις εξουσίες που του προσφέρει το αξίωμά του, αναστέλλοντας τις απελάσεις μέχρι να εγκριθεί η νέα νομοθεσία, ιδίως για εκείνους οι οποίοι, εάν είχε εγκριθεί ο νόμος, θα μπορούσαν να έχουν αποκτήσει την υπηκοότητα ή νομιμοποιητικά έγγραφα. Δεν θα ήταν κάτι πρωτοφανές, αφού το 2012, ενόψει της προεκλογικής εκστρατείας για την επανεκλογή του, ο Ομπάμα ανέστειλε για δύο χρόνια την απέλαση των «dreamers», των νέων έφτασαν στις ΗΠΑ με τους γονείς τους χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα αλλά μεγάλωσαν και σπούδασαν στη χώρα.

Θα μπορούσε να κάνει το ίδιο και τώρα, λένε οι διοργανωτές των διαδηλώσεων, παρατείνοντας την αναστολή και επεκτείνοντάς την και προς άλλες ομάδες μεταναστών, όπως τους γονείς αυτών των νέων ή των παιδιών που έχουν την αμερικανική ιθαγένεια, όσους δεν αποτελούν απειλή για τη χώρα ή όσους μετανάστες διεκδικούν τα πολιτικά και εργατικά τους δικαιώματα, καταγγέλλοντας καταχρήσεις των εργοδοτών τους.

Με συνοπτικές διαδικασίες

Αντ’ αυτού, η κυβέρνηση έχει επιταχύνει τις συνοπτικές απελάσεις σε μια από τις συνήθεις παραχωρήσεις της προς τους Ρεπουμπλικανούς, ελπίζοντας να τους εξευμενίσει, ώστε να συμφωνήσουν στην τροποποίηση του μεταναστευτικού. Το μόνο απτό αποτέλεσμα είναι ότι, ενώ στο διάστημα 1982–2008 γίνονταν 40.000 απελάσεις τον χρόνο, κατά τα έτη 2009-2012 έφτασαν στις 396.000. Ετσι, ο Ομπάμα εκτός από αρχιστράτηγος έγινε και «αρχιδιώκτης», όπως τον κατηγορούν οι μεταναστευτικές οργανώσεις, καθώς έχει προχωρήσει σε 2 εκατ. απελάσεις στα πέντε χρόνια που κυβερνά, όσες δηλαδή έκανε ο Τζορτζ Μπους στα οκτώ χρόνια των δύο θητειών του.

«Ο πρόεδρος είναι άμεσα υπεύθυνος για τις απελάσεις. Του λέμε ότι μπορεί να είναι μαζί μας ή εναντίον μας, αλλά να μην θεωρεί την στήριξή μας εκ προοιμίου δεδομένη», ξεκαθάρισε ο Γκάμπι Πατσέκο, διευθυντής της οργάνωσης για τα πολιτικά δικαιώματα των μεταναστών Bridge Project. Η προειδοποίηση είναι καίρια καθώς η απογοήτευση των λατίνων, που κατά παράδοση στηρίζουν το Δημοκρατικό Κόμμα, μπορεί να έχει σοβαρό αντίκτυπο σε μια χρονιά κατά την οποία διεξάγονται οι ενδιάμεσες εκλογές.

Προσπαθώντας να κατευνάσει τα πνεύματα, ο Ομπάμα τον περασμένο μήνα ζήτησε από τον υπουργό Εσωτερικής Ασφάλειας να υιοθετήσει ένα πιο «ανθρώπινο» σύστημα απελάσεων, υποσχόμενος να μειώσει τον αριθμό των «νομιμόφρονων οικογενειών που χωρίζονται από αυτά τα μέτρα». Επιπλέον, δεσμεύτηκε πως οι απελάσεις αφορούν κυρίως βίαιους εγκληματίες, μέλη συμμοριών και άτομα που αποτελούν απειλή για την κοινωνία.

Διαψεύδοντάς τον, οι «New York Times» αποκάλυψαν πως, από τότε που ανέλαβε, τα δύο τρίτα των απελάσεων αφορούν πολίτες που είχαν κάνει μικροπαραπτώματα ή δεν είχαν καθόλου ποινικό μητρώο. Η μεγαλύτερη αύξηση αφορούσε μετανάστες που παραβίασαν τον ΚΟΚ και στην πλειονότητά τους οδηγούσαν υπό την επήρεια μέθης: αυτές οι περιπτώσεις, από 43.000 την τελευταία πενταετία του Μπους τετραπλασιάστηκαν στις 193.000 στα πέντε χρόνια του Ομπάμα. Στο ίδιο διάστημα, οι απελάσεις ατόμων που είχαν καταδικαστεί λόγω παράνομης εισόδου ή επανεισόδου στη χώρα τριπλασιάστηκαν, φτάνοντας τις 188.000. Τελικά, μόνο το 20% (κάπου 394.000) αφορούσε άτομα που είχαν καταδικαστεί για σοβαρά εγκλήματα, ανάμεσά τους και ναρκωτικά.

Για ασήμαντες αφορμές

Στην πραγματικότητα, η πλειονότητα των ανθρώπων που απελαύνονται είναι όπως ο 37χρονος Μεξικανός Ραμόν Μεντόσα, που από τον περασμένο Σεπτέμβριο βρίσκεται έγκλειστος στο Κέντρο Κράτησης της Τακόμα, ένα από τα 250 κέντρα όπου παραμένουν φυλακισμένοι έως την απέλασή τους κάπου 34.000 μετανάστες. Ο Μεντόσα, που έχει οργανώσει απεργία πείνας εκατοντάδων φυλακισμένων στο κέντρο κράτησης και οδηγήθηκε στην απομόνωση έπειτα από συνέντευξή του σε ρεπορτάζ του «Guardian», μπήκε παράνομα στη χώρα πριν από 20 χρόνια, κυνηγώντας το αμερικανικό όνειρο. Δούλεψε ως οικοδόμος και έπειτα μαραγκός, αγόρασε ένα σπίτι, παντρεύτηκε και έκανε τρία παιδιά, όλα τους Αμερικανοί πολίτες. Πέρσι συνελήφθη με την κατηγορία ότι οδηγούσε μεθυσμένος.

Παρότι η κατηγορία αποσύρθηκε, επειδή υπήρχε καταδίκη του για παρόμοιο αδίκημα το 2007, ο δικαστής τον χαρακτήρισε «επικίνδυνο για την κοινότητα» και η Υπηρεσία Μετανάστευσης τον έστειλε στο κέντρο κράτησης, όπου δουλεύει για ένα δολάριο την ημέρα και δέχεται την οικογένειά του σιδηροδέσμιος, σαν να ήταν εγκληματίας.

Η οικογένειά του είναι μία από τις πολλές που δηλώνουν ότι θα παραμείνουν έξω από τον Λευκό Οίκο για να θυμίζουν στον Ομπάμα το δράμα των απελάσεων, αλλά και των χιλιάδων παιδιών που επειδή διώχθηκαν από τη χώρα οι γονείς τους έχουν καταλήξει σε ανάδοχες οικογένειες.