Η σύγκρουση του παλαιού με τον νεωτερικό κόσμο, μέσα από την (πραγματική) ιστορία ενός εμπόρου αλόγων που αναγκάζεται να βγει στην παρανομία υπερασπιζόμενος το δίκιο του.

Η ομώνυμη ταινία παίζεται ήδη στους κινηματογράφους!

Από τα καλύτερα δείγματα γερμανικής λογοτεχνίας, σύμφωνα με τον ίδιο τον Γκαίτε!

^[1]Η τραγική ιστορία του νομοταγούς και φιλήσυχου εμπόρου αλόγων Μίχαελ Κόλχαας που, επειδή τον αδίκησαν, γίνεται αντάρτης και καταλήγει κάτω από το τσεκούρι του δημίου, είναι το πιο φημισμένο πεζογράφημα του Χάινριχ φον Κλάιστ και ένα από τα κορυφαία δείγματα του λογοτεχνικού είδους της νουβέλας.
Υπαρκτό πρόσωπο, συνεπώς υπαρκτή και η δράση του. Από τις πλέον εμβληματικές μορφές της (μόνο) νεότερης ιστορίας της Σαξονίας, ο Μάικλ Κόλχαας, πέρασε μέσα από τα κατορθώματα του στον θρύλο κι από εκεί στις σελίδες της πολυδιαβασμένης νουβέλας του Heinrich Von Kleist, που δημοσιεύτηκε σε γερμανόφωνη εφημερίδα, δύο περίπου αιώνες μετά τα περιστατικά που συγκλόνισαν την κάτω από το σκοτάδι της αυστηρότητας Κεντρική Ευρώπη.
Το βιβλίο θεωρείται από τα καλύτερα που έχουν γραφεί στη γερμανική γλώσσα! Πραγματεύεται σε πρώτο επίπεδο την εσωτερική σύγκρουση, ενός ανθρώπου που προσπαθεί να βρει το δίκιο του, θεωρώντας ότι το γεγονός πως έχει δίκιο τον καθιστά ικανό να αντιμετωπίσει την όποια εξουσία. Θέμα στο οποίο επανήλθε το ίδιο αριστοτεχνικά από τον Ε.Λ. Ντόκτορου στο βιβλίο του «Ράγκταϊμ» (το οποίο μεταφέρθηκε αριστουργηματικά στον κινηματογράφο από τον Μίλος Φόρμαν).

Εξίσου σημαντική στο βιβλίο του Φον Κλάιστ , είναι η εξωτερική σύγκρουση του Μίχαελ Κόλχαας με τα μέλη της οικογένειάς του, τους ανθρώπους γύρω του, την εξουσία, αλλά και το ανερχόμενο θρησκευτικό ιδεώδες της Διαμαρτύρησης που κυριάρχησε στις γερμανόφωνες περιοχές στη συνέχεια (χαρακτηριστική επ’ αυτού είναι η «συνάντηση» του Μίχαελ Κόλχαας με το Μαρτίνο Λούθηρο).

«Ο θρύλος του Μίχαελ Κόλχαας» – η ταινία

Σε σκηνοθεσία του Αρνώ Ντε Παγιέ, με πρωταγωνιστές τους Μαντς Μίκελσεν, Μελουσίν Μαγιάνς, Ντελφίν Σιγιό και σε ένα καθοριστικό ρόλο ο Μπρούνο Γκανζ προβάλλεται αυτές τις μέρες η ταινία που βασίστηκε στο βιβλίο του Χάινριχ Φον Κλάιστ.
^[2]Γαλλία, 16ος αιώνας: στην πόλη της Cevennes ο Michael Kohlhaas είναι ένας έμπορος αλόγων, εύπορος και ευτυχισμένος σύζυγος και πατέρας δύο παιδιών. Μια μέρα, ένας ευγενής του ζητά αποζημίωση επειδή… πάτησε στη γη του. Ο Michael του αφήνει δύο καλά άλογα, κι έναν άνθρωπο για να τα φροντίσει, μόνο που σύντομα θα ανακαλύψει, ότι ο άνθρωπός του χτυπήθηκε άγρια και τα ζώα του είναι ετοιμοθάνατα. Το δικαστήριο δε τον δικαιώνει κι όταν στην υπόθεση θα ανακατευτεί η οικογένεια του ο ευσεβής και τίμιος Michael Kohlhaas θα παραδοθεί σε μια ζωή εγκλήματος για να εκδικηθεί, φτάνοντας στο σημείο να οργανώσει ένα στρατό και να εκστρατεύσει στη χώρα για να ξαναβρεί το δίκιο του.

Εξαιρετική φωτογραφία και υποδειγματικές ερμηνείες.

Πού παίζεται (έως και 23.04, στην Αθήνα): ΑΒΑΝΑ, ΑΘΗΝΑΙΟΝ, ΑΘΗΝΑΙΟΝ Cinepolis, CINERAMA DIGITAL CINEMA, ΓΑΛΑΞΙΑΣ 3D Digital, GAZARTE, ΙΝΤΕΑΛ, ΚΗΦΙΣΙΑ Cinemax, ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ.
Αναλυτικά το πρόγραμμα των κινηματογράφων, Αθήνας, Θεσσαλονίκης, καθημερινά στην «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ»

Χάινριχ φον Κλάιστ – Βιογραφικό
Ο Χάινριχ φον Κλάιστ γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 1777 στη μικρή πόλη της Φρανκφούρτης-πάνω-στον-Όντερ. Οι γονείς του πέθαναν όταν ο Κλάιστ ήταν ακόμη μικρός και μια θεία του ανέλαβε την ανατροφή του. Το 1788, στάλθηκε σε οικοτροφείο και σε ηλικία 14 ετών κατατάχτηκε στη Φρουρά του Πότσνταμ. Έμεινε στο στρατό μέχρι το 1799. Το 1801 πήγε στο νησί Ντελοζέα στην ελβετική λίμνη Τουν. Εκεί γνώρισε μια σύντομη περίοδο ευτυχίας, αρκετή για να ολοκληρώσει το πρώτο του θεατρικό έργο, «Οικογένεια Γκόνορετς», που στη συνέχεια το έβαλε να διαδραματίζεται στη Γερμανία και του έδωσε τον τίτλο «Οικογένεια Στρόφενσταϊν» (1803).
Με τη συγγραφή θεατρικών έργων ασχολήθηκε από το 1803 μέχρι το 1811: «Η οικογένεια Στρόφενσταϊν»(1803), «Η σπασμένη στάμνα» (1806), «Αμφιτρύων» (1807), «Πενθεσίλεια» (1807), «Το Κατερινάκι του Χάιλμπρον» (1807) «Η μάχη του Χέρμαν» (1808), και «Πρίγκιπας Φρειδερίκος του Χόμπουργκ» (1811). Έγραψε διηγήματα και νουβέλες από το 1806 έως το 1811: «Ο σεισμός στη Χιλή», «Η Μαρκησία του Ο…», «Μίχαελ Κολχάας», «Η ζητιάνα του Λοκάρνο», «Ο έκθετος», «Αρραβωνιάσματα στον Άγιο Δομήνικο», «Η Αγία Καικιλία ή η δύναμη της μουσικής» και «Η μονομαχία».
Το 1807 ο Κλάιστ ξεκίνησε ένα μηνιαίο λογοτεχνικό περιοδικό, το «Φοίβο». Ήταν το όχημα για τη δημοσίευση αποσπασμάτων των έργων του, αλλά μια σειρά από αντιξοότητες ακολούθησε την περίοδο της καλοτυχίας. Παρόλο που ο Γκαίτε συμφώνησε ν' ανεβάσει τη «Σπασμένη στάμνα», απέρριψε την «Πενθεσίλεια». Επιπλέον η «Σπασμένη στάμνα» απέτυχε στη σκηνή της Βαϊμάρης, οι σχέσεις μεταξύ Γκαίτε και Κλάιστ έγιναν τεταμένες και ο «Φοίβος» έκλεισε τον Δεκέμβριο του 1808.
Την περίοδο κατάθλιψης ακολούθησε ένας ανανεωμένος ενθουσιασμός. Το 1810 εξέδωσε την πρώτη ημερήσια πρωσική εφημερίδα «Berliner Abendblatter», η οποία όμως έκλεισε τον Μάρτιο του 1811. Σε αυτή δημοσιεύθηκαν μερικά από τα διηγήματά του όπως το «Η Αγία Καικιλία ή η δύναμη της μουσικής» και σημαντικά δοκίμια, με κυριότερο το «Σχετικά με το θέατρο των μαριονετών» (1810). Το κλείσιμο της εφημερίδας του έδωσε το τελειωτικό χτύπημα.
Ένα τραγικό τέλος

Στράφηκε πάλι στο θέατρο, αλλά κανείς δεν ήταν πρόθυμος ν΄ ανεβάσει έργο του. Τότε έτυχε να συναντήσει τη Χενριέτε Φόγκελ, μια παντρεμένη γυναίκα που έπασχε από ανίατο καρκίνο. Προδίδοντας τη σύζυγό του, Μαρί φον Κλάιστ, που αρνήθηκε μια συμφωνία αυτοκτονίας, ο Κλάιστ στράφηκε στη Φόγκελ που με ενθουσιασμό ασπάστηκε την ιδέα ενός διπλού θανάτου. Ετοίμασαν επιμελώς τις τελικές λεπτομέρειες. Ο Κλάιστ έκαψε τα υπολείμματα των έργων του (μαζί και την αυτοβιογραφική νουβέλα του «Η ιστορία της ψυχής μου», που λέγεται ότι είχε καταπλήξει τους ελάχιστους που τη διάβασαν). Στις 21 Νοεμβρίου του 1811, βγήκαν στην εξοχή και ήπιαν τσάι· εκεί ο Κλάιστ πρώτα πυροβόλησε τη Φόγκελ κι έπειτα τον εαυτό του.

 
Επιμέλεια: Νόρα Ράλλη – [email protected]