Του Γιώργου Σταματόπουλου

Συζητώ, ανά τη χώρα, με φίλους και γνωστούς υποψήφιους δημάρχους. Το μέγα τους πρόβλημα, λένε, είναι η δυσκολία κατάρτισης πλήρους συνδυασμού. Ο κόσμος δείχνει απροθυμία να συμμετάσχει στις τοπικές εκλογές, η οποία πλειστάκις εκφράζεται και ως δυσφορία και ως περιφρόνηση ακόμη. Οι «προσωπικότητες» της περιφέρειας έχουν κλειστεί στον τρυφηλό τους κόσμο, αρνούμενοι την εξουσία (!), χλευάζοντας σχεδόν όσους δέχονται να «υπηρετήσουν» την Τοπική Αυτοδιοίκηση. «Φταίει η εποχή;», ερωτώ αφελώς, γνωρίζοντας εντούτοις ότι γίνομαι προβοκάτορας, διότι από πολύ παλιά (ο Πλούταρχος το αναφέρει ρητώς) με τα κοινά ασχολούνταν οι τεμπέληδες, οι οκνηροί, οι καιροσκόποι και οι αριβίστες, που βέβαια γίνονταν πιόνια ισχυρών οικονομικών συμφερόντων (ομάδων, τζακιών δηλαδή που ασκούσαν την πραγματική εξουσία).

Με κοιτάνε σαν χάννοι. Κάτι προσπαθούν να ψελλίσουν περί ιδιώτευσης, περί βολέματος και κάτι άλλα ακαταλαβίστικα. «Μα αν δεν συμμετέχουν οι ικανοί -συνεχίζω το ίδιο προβοκατόρικα- πώς θα γίνει δουλειά από τους άσχετους και τους τυχοδιώκτες; Πώς θα ληφθούν σοβαρές αποφάσεις; Ποιος θα οραματιστεί την προκοπή του τόπου (του);». Υπομειδιούν οι υποψήφιοι δήμαρχοι. Με κοιτάζουν λες και είμαι κάνα UFO. Τις παίζουν στα δάχτυλά τους τις απαντήσεις, χρόνια τώρα. Εάν τάχα παραπονούνται ότι δεν βρίσκουν «προσωπικότητες» για τη συμπλήρωση των ψηφοδελτίων είναι για τα μάτια του κόσμου, για να δείξουν ότι πραγματικά τους ενδιαφέρει η ποιότητα.

Κατά βάθος δεν πολυγνοιάζονται, δεν τους το επιτρέπει η μωροφιλοδοξία τους. Παραμένει εντούτοις ως πρόβλημα Δημοκρατίας η συμμετοχή των πολιτών (δημοτών) στα κοινά. Γιατί οι πλείστοι (καλοί) στρέφουν τις πλάτες τους στη διαδικασία των εκλογών; Εχουν μήπως δει το ατελέσφορον, το μάταιον της συμμετοχής; Βλέπουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση ως σμίκρυνση της κρατικής εξουσίας; Και παρ’ όλα αυτά αφήνουν την τύχη τους και των παιδιών τους σε χέρια ανεπαρκών, άσχετων, εγωπαθών; Δεν βλέπουν διαφορά μεταξύ εθνικών και τοπικών εκλογών;

Ολοι, όμως, οι απέχοντες έχουν λόγο, σφόδρα κριτικό μάλιστα και είναι δικαίωμά τους. Ανθρωποι του πολιτισμού και της διανόησης με την άρνησή τους να κατέρχονται στον στίβο των εκλογών αφήνουν άφθονο χώρο και τρόπο σε λογής υπεργολάβους και τυχάρπαστους να αλωνίζουν στον δήμο και βέβαια να τον αλώνουν. Σαφώς δεν υπάρχει δημοκρατία στους δήμους (τι ειρωνεία), θα μπορούσε, όμως, να διεισδύσει, έστω δειλά στη δομή τους, στη «νοοτροπία» τους, στη «φιλοσοφία» τους, εάν υπήρχε μια διαφορετική αντίληψη για το τι σημαίνει δημοκρατία, τι σημαίνει πολίτης, πόσο αλύπητα δέρνεται από όλους το σώμα της περιφέρειας. Συμφωνώ με πολλούς που αρνούνται να συμμετάσχουν· στον ίδιο βαθμό διαφωνώ.

[email protected]