Πέντε πιτσιρίκια 10 ώς 16 ετών από τη Θεσσαλονίκη, που κέρδισαν το 1o βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ρομποτικής –και μαζί ένα εισιτήριο για τον ευρωπαϊκό τελικό της Βαρκελώνης– χάρη σε μια πρωτότυπη και εμπεριστατωμένη μελέτη-πρόταση αναφορικά με το ηφαίστειο της Σαντορίνης και πώς οφείλει να αντιμετωπιστεί ενδεχόμενο νέο του ξύπνημα

«Mε ενθουσιασμό υποδέχτηκαν την πρόταση των παιδιών οι φορείς της Σαντορίνης που την προωθούν για διαβούλευση

Της Στελλίνας Μαργαριτίδου

«Το παρατηρητήριο πρέπει να μεταφερθεί εκτός ηφαιστειακής γραμμής για να προστατεύεται από βολίδες και βορειότερα της ηφαιστειακής γραμμής ώστε να προστατευθεί από επικίνδυνες ποσότητες τέφρας. Το robot αναζητά ένα υψηλό ασφαλές σημείο. Εκεί θα πρέπει να τοποθετηθεί άμεσα το παρατηρητήριο για να έχει ενεργειακή αυτονομία και δορυφορική σύνδεση. Η ομάδα προτείνει το δημοτικό κτίσμα στο βόρειο τμήμα του νησιού. Δίπλα στο παρατηρητήριο θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα πρότυπο διαδραστικό κέντρο ηφαιστειολογικής εκπαίδευσης, με σκοπό να προσφέρει εξειδικευμένη γνώση στους επιστήμονες και τους τουρίστες, αλλά και συνεχή ενημέρωση στους κατοίκους του νησιού…».

Αυτό ήταν μέρος του βραβευμένου σεναρίου της ομάδας των Robot Masters από τη Θεσσαλονίκη, η οποία κατετάγη πρώτη στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ρομποτικής First Lego League Greece 2014, που διοργανώθηκε στις αρχές Μαρτίου στο Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Μουσείο Τεχνολογίας «Νόησις» στη Θεσσαλονίκη. Την ομάδα, που ετοιμάζει πλέον βαλίτσες για την Παμπλόνα της Ισπανίας, όπου στις 28 Μαΐου θα διεξαχθεί η πανευρωπαϊκή συνάντηση των ομάδων που έχουν διακριθεί σε εθνικό επίπεδο, αποτελούν τέσσερα αδέλφια –ο 16χρονος Γιώργος, ο 14χρονος Δημήτρης junior, η 12χρονη Κατερίνα και η 10χρονη Ερασμίνη Μπουφίδη- και ο 13χρονος Σταύρος Κατσιμάνης –όλοι τους μαθητές του ΔΕΛΑΣΑΛ της Θεσσαλονίκης- με κόουτς τον πατέρα των τεσσάρων Δημήτρη Μπουφίδη.

Πώς υποδέχθηκαν την πρότασή σας οι φορείς της Σαντορίνης; ρωτάμε. Αντί άλλης απάντησης μας δείχνουν την επιστολή του δημάρχου Θήρας Αναστάσιου Νικολάου Ζώρζου. «Με μεγάλη προσοχή -σημειώνει- διαβάσαμε την πρότασή σας, την αξιολογήσαμε μαζί με τα μέλη του Ινστιτούτου Μελέτης και Παρακολούθησης του Ηφαιστείου Σαντορίνης. Πρόκειται για μια εμπεριστατωμένη μελέτη-πρόταση που οπωσδήποτε θα τεθεί ως θέμα συζήτησης στις διαβουλεύσεις που γίνονται από την ομάδα Πολιτικής Προστασίας του δήμου μας».

Στον διαγωνισμό συμμετείχαν 33 ομάδες από διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Οσο για την ατμόσφαιρα που επικράτησε σ' αυτόν… «ήταν ένα μεγάλο πάρτι! Περάσαμε υπέροχα» θα πει ο Γιώργος Μπουφίδης, ο οποίος τις τελευταίες εβδομάδες έχει, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη, επιδοθεί σε ένα σαφάρι… χορηγών που θα υποστηρίξουν το ταξίδι στην πόλη όπου κάθε καλοκαίρι οι ταύροι ξαμολιούνται στους δρόμους –και έδρα της Οσασούνα.

Στο πλαίσιο του διαγωνισμού η ομάδα είχε 2,5 μήνες στη διάθεσή της προκειμένου να μελετήσει και να αναπτύξει ένα σενάριο αντιμετώπισης φυσικής καταστροφής. Τα μέλη της αναζήτησαν βοήθεια και πληροφορίες από τον ομότιμο καθηγητή Γεωφυσικής του ΑΠΘ Μιχάλη Φυτίκα, τον γεωλόγο Βασίλη Μέλφο και τον καθηγητή Σεισμολογίας του Αριστοτελείου Θεόδωρο Τσάπανο και εργάστηκαν συστηματικά και συντονισμένα μέχρι να καταλήξουν στην τελική τους πρόταση.

«Με την ομάδα συναντιόμασταν αρχικά μία φορά την εβδομάδα και στη συνέχεια, όσο πλησίαζε ο διαγωνισμός, πιο συχνά. Επρόκειτο για ένα δημιουργικό ομαδικό παιχνίδι» θα πει εξηγεί ο Σταύρος Κατσιμάνης. «Η ρομποτική με ενδιαφέρει ούτως ή άλλως πολύ, μα επιπλέον μου αρέσουν και ασχολούμαι με το πινγκ πονγκ, τους υπολογιστές και τα μαθηματικά».

Ο κόουτς λέει…

«Εχω τέσσερα παιδιά από Δ' Δημοτικού μέχρι και Γ' Γυμνασίου», μας λέει ο Δημήτρης Μπουφίδης, «και βέβαια οι υποχρεώσεις είναι πολλές. Μέχρι πριν από κάποια χρόνια το κυριότερο μέλημά μας ήταν να γυρίσουμε γρήγορα από τη δουλειά για να τα βοηθήσουμε στα μαθήματα. Με το πέρασμα του χρόνου, συνειδητοποιήσαμε ότι αυτό είναι λάθος και αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε στη διάρκεια ενός απογεύματος και κυρίως τα Σαββατοκύριακα είναι να μοιραστούμε μαζί τους πράγματα. Μια πεζοπορία, κάποιο σπορ, μια συζήτηση ή κάποιας μορφής project όπως αυτό του διαγωνισμού. Η εμπειρία των δύο τελευταίων μηνών ήταν συγκλονιστική. Κάθισα μαζί τους ατέλειωτες ώρες και μοιραστήκαμε έναν… ποταμό πληροφορίες, γνώσεις και εμπειρίες. Πιστεύω ότι τα παιδιά έχουν ατέλειωτη όρεξη, δύναμη και φαντασία και μπορούν να κάνουν πράγματα που ούτε καν μπορούμε να τα φανταστούμε. Αρκεί να ακούσουν από εμάς ένα “ναι, μπορείς!”».