^[1]Σε μια ιδιαίτερα φροντισμένη και πολυσέλιδη έκδοση, οι διάσημοι και διαχρονικοί μύθοι του Αισώπου, σε ζωντανή απόδοση και επιμελημένη εικονογράφηση, που θυμίζει παλιά αναγνωστικά!

 
Μια ιδιαίτερα φροντισμένη έκδοση, με έγχρωμη εικονογράφηση που περιλαμβάνει 135 μύθους του Αισώπου. Οι μύθοι του Αισώπου δεν θα πάψουν ποτέ να περνούν απίστευτα μηνύματα ζωής σε μικρούς και μεγάλους, με τρόπο μοναδικό.
Σχεδόν όλοι οι ελληνικοί εκδοτικοί οίκοι έχουν εκδώσει συλλογές ή και μεμονωμένους μύθους του Αισώπου, ήδη από το 1979. Επιλέξαμε το συγκεκριμένο βιβλίο από την ΑΓΚΥΡΑ, καθώς πέραν του ότι δίνεται η ευκαιρία στον αναγνώστη να εκπαιδευτεί γύρω από τις βασικές αξίες ζωής (για το σωστό και το λάθος στις σχέσεις του με τους άλλους, αλλά και απέναντι στον εαυτό του), η έγχρωμη εικονογράφηση (που θυμίζει παλιό, σχολικό αναγνωστικό!) και τα μεγάλα στοιχεία συντελούν ώστε οι νεαροί αναγνώστες να απολαύσουν ακόμη περισσότερο το διάβασμα του βιβλίου, ακόμη και μόνοι τους. Όσο για τους μεγαλύτερους, θα εκτιμήσουν την απλότητα και την αμεσότητα τόσο της γραφής όσο και της εικόνας, που εκφράζει την ουσία και ενθουσιάζει!

Αίσωπος – Βιογραφικό

 
O Αίσωπος είναι ο σπουδαιότερος μυθοποιός της αρχαιότητας και ο κορυφαίος της λεγόμενης διδακτικής μυθολογίας. Δεν έγραψε ποτέ ούτε μια λέξη. Όλους τους μύθους τους διηγείτο προφορικά. Έζησε γύρω στον 6ο π.Χ. Αιώνα.

 
Γεννήθηκε κατά πάσα πιθανότητα, από οικογένεια δούλων, το 625 π.Χ., στο Αμόριο της Φρυγίας. Oι πληροφορίες, όμως, που έχουμε για τη ζωή του είναι αρκετά συγκεχυμένες. Σύμφωνα με τις περισσότερες και θετικότερες πηγές, καταγόταν από τη Φρυγία ή από τη Θράκη. Όπως γίνεται και με τον Όμηρο, πολλές πόλεις και χώρες ερίζουν θέλοντάς τον δικό τους. Σίγουρα ήταν παθιασμένος ταξιδευτής. Εικάζεται πως αρχικά ήταν δούλος και μέσω του δουλεμπορίου αγοράστηκε από τον Σάμιο φιλόσοφο Ξάνθο. Στη συνέχεια ο Ξάνθος τον πούλησε στον επίσης Σάμιο σοφό Ιάδμονα. Ο Ιάδμων, εκτιμώντας τα πνευματικά χαρίσματα του Αισώπου και κυρίως την σοφία και την ευφυία του, τον απελευθέρωσε. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο ήταν άσχημος, τραυλός, καμπούρης, κοντόλαιμος, στραβοπόδης, με μύτη πλακουτσωτή και κεφάλι τριγωνικό.

 
^[2]Μεταγενέστερες μαρτυρίες αναφέρουν τον Αίσωπο να παίρνει μέρος στο συμπόσιο των επτά σοφών και να ελέγχει με την ευφυολογία και τη σοφία του τους λόγους τους. Επίσης, τον φέρουν στις Σάρδεις στην Αυλή του Κροίσου ως ευνοούμενο και σύμβουλο.
Σύμφωνα με την παράδοση, ο Αίσωπος στάλθηκε από τον Κροίσο με προσφορές δώρων στο ναό του Απόλλωνα, στους Δελφούς, όπου, βλέποντας τις απάτες των εκεί ιερέων και την απληστία τους, τούς κατηγόρησε με σαρκαστικό τρόπο. Εκείνοι, τότε, αποφάσισαν να τον θανατώσουν με δόλο. Πήραν, λοιπόν, από το ιερό του ναού «φιάλην χρυσήν» και την έκρυψαν μέσα στις αποσκευές του. Ύστερα, τον κατηγόρησαν για κλέφτη και ιερόσυλο. Με τη σκηνοθετημένη αυτή κατηγορία τον καταδίκασαν σε θάνατο και τον σκότωσαν, ρίχνοντας τον στον γκρεμό από την κορυφή του Παρνασσού Υάμπεια. Αμέσως μετά τον θάνατό του έπεσε πείνα και δυστυχία στον τόπο.
Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο Αίσωπος ήταν πολύ γνωστός «λογοποιός». Εκτός από τους μύθους γνώριζε και διηγούνταν και πολλά αστεία ή ανέκδοτα.
Άλλοι υποστηρίζουν ότι ο ίδιος δεν δημιούργησε μύθους, αλλά τους συγκέντρωσε, τους συμπλήρωσε και τους τελειοποίησε. Αυτοί προέρχονταν είτε από τους αρχαιότερους Έλληνες είτε από άλλους λαούς όπως οι Φρύγες. Δεν αποκλείεται βέβαια να επινόησε και ο ίδιος μερικούς από αυτούς.

 
Πάντως, τους χρησιμοποίησε πολύ στη ζωή του, με τόση δεξιότητα και επιτυχία, ώστε να συνδεθεί τελικά το όνομά του με αυτούς!

 
Ένα είναι το σίγουρο: ο Aίσωπος ήταν πρόσωπο υπαρκτό και χρησιμοποίησε (επινόησε ή συγκέντρωσε ή και τα δύο) τόσο πολύ τους μύθους στη ζωή του, με τόση δεξιότητα και επιτυχία, ώστε να συνδεθεί τελικά το όνομά του με αυτούς!

 
Επίσης, παρά το ότι, όσο ζούσε, ήταν δούλος, οι Αθηναίοι του έστησαν αργότερα ανδριάντα, για να δείξουν έτσι ότι κάθε άνθρωπος αξίας, πρέπει, ανεξάρτητα από την καταγωγή του να τιμάται. Ο Αίσωπος μπορεί να ήταν ταπεινής καταγωγής και τέρας ασχήμιας αλλά, παράλληλα ήταν ευφυέστατος. Αυτό το αναγνωριζαν όλοι!
Ως έτος θανάτου του Αισώπου αναφέρεται το 564 π.Χ.

Η πρώτη συλλογή των μύθων του έγινε από τον Δημήτριο τον Φαληρέα (300 π.Χ.). Δυστυχώς, όμως, η συλλογή αυτή δεν διασώθηκε. Ωστόσο, σώθηκαν κι έφτασαν στις μέρες μας άλλες συλλογές, μεταγενέστερες, μεταξύ των οποίων και μία του Αδαμάντιου Κοραή (Παρίσι, 1810).

 
Διάσημα αποφθέγματα του Αισώπου:

Βέλτιον θανείν άπαξ ή διά βίου τρέμειν. (μτφρ: «Καλύτερα να πεθάνεις μια φορά παρά να τρέμεις από το φόβο σου μια ζωή»)
Η ισχύς εν τη ενώσει.
Φίλος και ίππος εν ανάγκη δοκιμάζονται.
Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.
Συν Αθηνά και χείρα κίνει.
Είς, αλλά λέων.
Φίλους κτίζε και μη χρήματα. (όπου «χρήματα» = υλικά αγαθά)

 
Επιμέλεια: Νόρα Ράλλη – [email protected] / 2111045161