Σε ένα μήνα θα γίνουν ευρωεκλογές και όχι ξεκαθάρισμα λογαριασμών γύρω από τη μειονότητα στη Θράκη. Αυτό οφείλουν να το καταλάβουν όλοι και να αφήσουν τα μικροκομματικά παιχνίδια που απειλούν να ανοίξουν νέες πληγές.

Η επεισοδιακή ανάδειξη και απόσυρση της υποψηφιότητας της κ. Σαμπιχά Σουλεϊμάν από το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ έδωσε την ευκαιρία να αφηνιάσουν κυριολεκτικά όλοι όσοι εκμεταλλεύονται εδώ και χρόνια την κατάσταση της μειονότητας στη Θράκη, για να επωφελούνται πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά, αλλά κυρίως για να πουλάνε εθνικοφροσύνη. Το ζήτημα είναι γνωστό εδώ και χρόνια, με το ελληνικό κράτος να εφαρμόζει απαράδεκτες πολιτικές διακρίσεων μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’90, και αντίστοιχα τις τουρκικές κυβερνήσεις να αξιοποιούν αυτές ακριβώς τις πολιτικές για να πετύχουν τον έλεγχο και το «μάντρωμα» της μειονότητας ώστε να καταστεί υποχείριό τους.

Η υποψηφιότητα αυτή προκάλεσε πόλεμο δηλώσεων και καταγγελιών ανάμεσα σε κόμματα και πολιτικούς, με άξονα όχι τα πραγματικά προβλήματα της περιοχής και της μειονότητας, αλλά τις σχέσεις και τις διασυνδέσεις υποψηφίων με τουρκικά κόμματα ή και με το προξενείο της γειτονικής μας χώρας. Δεν υπάρχει χειρότερος τρόπος αντιμετώπισης του ζητήματος από το να αναγορεύεται ουσιαστικά ρυθμιστής ένα άλλο κράτος…

Πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι τη μειονότητα -ανεξάρτητα από εθνικές καταβολές ή θρησκευτικές πεποιθήσεις- συγκροτούν Ελληνες πολίτες, που έχουν τα ίδια ακριβώς δικαιώματα με όλους τους άλλους, δικαιούνται να απολαμβάνουν ισονομία και να μην υφίστανται καμιά απολύτως διάκριση. Ταυτόχρονα, είναι καιρός να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι ο εθνικός αυτοπροσδιορισμός είναι πλέον διεθνώς κατοχυρωμένος και αναφαίρετο δικαίωμα κάθε Ευρωπαίου πολίτη. Καμιά ομάδα πολιτών δεν μπορεί να καταδικάζεται σε κοινωνικό αποκλεισμό με την επίκληση εθνοτικών, θρησκευτικών ή φυλετικών κριτηρίων. Αλίμονο αν επικεντρωθεί η προεκλογική εκστρατεία για τις ευρωεκλογές σε επιμέρους προβλήματα της μειονότητας, πολλά από τα οποία δυστυχώς παραμένουν άλυτα, λόγω της ασυνέπειας του ελληνικού κράτους και της κατεστημένης νοοτροπίας, που θέλει τους μειονοτικούς παντοτινά ευάλωτους και χειραγωγήσιμους. Πολλές από αυτές τις πτυχές και τις προεκτάσεις τους εξετάζουμε σήμερα στην «Εφ.Συν.».

Η υποψηφιότητα της Σαμπιχά Σουλεϊμάν έχει όμως και μια πλευρά που αφορά κυρίως την Αριστερά. Οι κραυγές των κατ' επάγγελμα πατριδοκάπηλων είναι αναμενόμενες και δεν εκπλήσσουν. Οπου και αν βρίσκονται αυτοί σήμερα -πολιτικά ή κομματικά-, ο ρόλος τους είναι να υπονομεύουν την αρμονική συνύπαρξη των μειονοτήτων, να αρνούνται τα δημοκρατικά δικαιώματά τους και να δυναμιτίζουν κάθε προσπάθεια ισότιμης ένταξης των μελών τους στην κοινωνία.

Η Αριστερά, όμως, που από παράδοση πιστεύει ακράδαντα στις αξίες της ισοπολιτείας, οφείλει να είναι πολλαπλά προσεκτική όταν δρα στους κόλπους της μειονότητας. Είναι δυνατό να καταλήγει σε υποψηφιότητες, χωρίς προηγουμένως να έχει εξαντλήσει κάθε περιθώριο, ώστε αυτές να είναι άψογες και σύμφωνες με τις δημοκρατικές αρχές; Είναι δυνατό κομματικές οργανώσεις και ηγεσία να μην έχουν πλήρη εικόνα για τις προσωπικότητες που προορίζουν για τα ψηφοδέλτιά τους; Το τελευταίο επεισόδιο ας γίνει μάθημα για το άμεσο και το απώτερο μέλλον. Τα ζητήματα των μειονοτήτων, όπως και τα μεγάλα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, δεν ενδείκνυνται για παιχνίδια από κανένα, αλλά πολύ περισσότερο από την Αριστερά.