ΙΤΑΛΙΑ – Ο Ρέντσι υποσχέθηκε να δώσει στη δημοσιότητα, με χρονολογική σειρά, τα πρακτικά από ποινικές δίκες για βομβιστικές επιθέσεις της ακροδεξιάς τρομοκρατίας που αποτελούν μέρος των ανεξιχνίαστων μυστηρίων της σύγχρονης Ιστορίας

ΡΩΜΗ Του Θεόδωρου Ανδρεάδη Συγγελλάκη

Η πράξη χαρακτηρίζεται από τους εκπροσώπους σχεδόν όλου του πολιτικού φάσματος της Ιταλίας θαρραλέα. Αν και ίσως μπορεί να μην αποδειχτεί ακόμη καθοριστική. Ο πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι, μετά από σχεδόν μισό αιώνα ένοχης σιωπής, με δικαστικές και ιστορικές αλήθειες που συχνά συνεχίζουν να αποκλίνουν, αποφάσισε να άρει το απόρρητο το οποίο καλύπτει τις λεγόμενες «κρατικές σφαγές» (Stragi di Stato).

Πρόκειται για τις βομβιστικές εκρήξεις που σημειώθηκαν από το τέλος της δεκαετίας του ’60 μέχρι και την αρχή της δεκαετίας του ’80, προκαλώντας εκατοντάδες νεκρούς, κυρίως σε σιδηροδρομικούς σταθμούς και τρένα. Οι δικαστικές έρευνες στην πλειονότητά τους έδειξαν ότι για τις αιματηρές αυτές προμελετημένες επιθέσεις ευθύνεται η τότε ακροδεξιά τρομοκρατία, η οποία, όπως φαίνεται, είχε εξασφαλίσει και τη στήριξη υπόγειων, «εκτροχιασμένων» τμημάτων των μυστικών υπηρεσιών.

Για τους Ιταλούς, οι εκρήξεις στο τρένο «Ιτάλικους» (1974), στην πλατεία Φοντάνα του Μιλάνου (1969) και στον κεντρικό σταθμό της Μπολόνια (1980), αλλά και η βύθιση του αεροσκάφους Itavia, στα ανοιχτά του νησιού της Τυρρηνικής Θάλασσας Ούστικα –επίσης το 1980– αποτελούν, σε μεγάλο βαθμό, μέρος των ανεξιχνίαστων μυστηρίων της σύγχρονης Ιστορίας τους.

Με την απόφαση του κεντροαριστερού πρωθυπουργού και πρώην δημάρχου της Φλωρεντίας, στο εξής «όλοι οι πολίτες και οι ιστορικοί θα έχουν ελεύθερη πρόσβαση στα σχετικά ντοκουμέντα, τα οποία βρίσκονται στα χέρια της δημόσιας διοίκησης».

Ντοκουμέντα

«Τα ντοκουμέντα αυτά θα δημοσιοποιηθούν ακολουθώντας μια χρονολογική σειρά. Μια επιλογή διαφάνειας που οφείλουμε στην ιστορική μνήμη της χώρας μας», τόνισε ο Ρέντσι. Αρκετοί σχολιαστές, βέβαια, τονίζουν ότι στην πρώτη αυτή κίνηση θα πρέπει να δοθεί ουσιαστική συνέχεια. Και αυτό, διότι στην Ιταλία επισήμως δεν προβλέπεται η επιβολή κρατικού απορρήτου για πράξεις βίας που είχαν συνέπεια τη δολοφονία αθώων πολιτών. Στην πραγματικότητα, όμως, μια σειρά νόμων και κανονισμών ορίζει ότι τα στοιχεία που αφορούν ποινικές δίκες μπορούν να δημοσιοποιηθούν μόνον σαράντα χρόνια μετά τη σχετική αθωωτική ή καταδικαστική απόφαση.

Το χρονικό όριο αγγίζει τα εβδομήντα χρόνια, σε περίπτωση που θίγονται σημαντικά στοιχεία που αφορούν την προσωπική ζωή των πολιτών, όπως μπορεί να είναι ο σεξουαλικός προσανατολισμός και η κατάσταση της υγείας τους.

Γνωρίζοντας τη δαιδαλώδη αυτή νομοθεσία, ο σύνδεσμος των συγγενών των θυμάτων της «σφαγής» του σταθμού της Μπολόνια ζητά, για να μπορέσουν επιτέλους να αποδοθούν πλήρεις ηθικές και ποινικές ευθύνες, να ανοίξουν όλα τα αρχεία των καραμπινιέρων, του στρατού και του ιταλικού υπουργείου Εξωτερικών.

«Η απόφαση του Ρέντσι είναι ένα πρώτο θετικό μήνυμα» τονίζεται από το ίδιο του το κόμμα. Και σε αυτό το μήκος κύματος κινείται το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων, με μόνη εξαίρεση το κίνημα Πέντε Αστέρων του Γκρίλο, σύμφωνα με το οποίο «πρόκειται για διαφημιστική φούσκα», διότι τα κύρια, καθοριστικά ντοκουμέντα δεν θα δημοσιοποιηθούν ποτέ. Το ποιος έχει δίκιο, ευχόμαστε να καταφέρουμε να το διαπιστώσουμε σύντομα.