Κρείττον σιωπάν εστίν

Στον ανελέητο πόλεμο κατά της κοινής λογικής που έχει εξαπολύσει η συγκυβέρνηση, γινόμαστε, συχνά τελευταία, θύματα του λαλίστατου υπουργού Υγείας, ο οποίος, με τον μοναδικό του τρόπο, δεν παύει να μας οδηγεί ολοένα και πιο βαθιά στην άβυσσο της πολιτικής αμετροέπειας.

Στη συνέντευξή του στην Εφημερίδα μας (24-3-14) αναφέρει, σχετικά με τις δαπάνες που καλούνται να καταβάλλουν οι πολίτες για την υγεία τους καίτοι έχουν καταβάλει τις εισφορές τους, ότι «ταυτίζουμε το Δημόσιο με το δωρεάν, λες και είναι υποχρεωμένο το κράτος». Βασίζει δε αυτό το επιχείρημά του στο γεγονός ότι επί σαράντα χρόνια, ενώ έχουμε δωρεάν Υγεία έχουμε τη μεγαλύτερη κατά κεφαλήν ιδιωτική δαπάνη πληρώνοντας οι πολίτες τον ιδιώτη γιατρό και το φακελάκι.

Ασφαλώς όσο ευφάνταστος και να είναι κανείς δεν θα μπορούσε να αποδώσει κοινωνικές ευαισθησίες στον κ. Υπουργό. Δεν διαφέρει κατά αυτό από τους υπόλοιπους που μετέχοντας ή στηρίζοντας την κυβέρνησή μας έχουν οδηγήσει στο αδιέξοδο μιας μίζερης καθημερινότητας. Πλην όμως η παροχή δωρεάν Υγείας, όπως και Παιδείας, είναι υποχρέωση του κράτους. Στην Υγεία, που αποτελεί και το πεδίο ενασχόλησης του κυρίου Υπουργού, το κράτος είναι υποχρεωμένο να παρέχει υπηρεσίες Υγείας στους πολίτες του και όχι μόνο σε αυτούς, αλλά για να είμαστε και πιο συγκεκριμένοι σε κάθε άνθρωπο που βρίσκεται στην επικράτειά του.

Δεν προτίθεμαι βέβαια να παραθέσω εδώ πρόνοιες του Συντάγματός μας ή κατακτήσεις ανθρωπιστικού περιεχομένου που συναντάει κανείς από τον Διαφωτισμό και δώθε. Αν διέπραττα ένα τέτοιου είδους ολίσθημα θα μπορούσα να θεωρηθώ από αριστερός έως κομμουνιστοσυμμορίτης. Αλλωστε είναι μάταιο να επικαλείται κανείς τέτοιου είδους επιχειρήματα απέναντι σε έναν ορθολογιστή φιλελεύθερο Υπουργό που έχει ταυτιστεί με τα νούμερα (με την καλή έννοια).

Πάντως, ακόμα και αν επιχειρούσαμε μια νεοφιλελεύθερη προσέγγιση, τα πράγματα είναι απλά. Βάσει νόμου το Κράτος οφείλει να παρέχει υπηρεσίες Υγείας. Αυτό λέγεται κοινωνική πολιτική. Δεν έχει καμία σχέση με ελεημοσύνη, δεν απευθύνεται σε τζαμπατζήδες αλλά βασίζεται στις πληρωμές που έγιναν, γίνονται και θα γίνονται από τους εργαζόμενους για ένα δωρεάν, αξιοπρεπές, σύστημα Υγείας. Τώρα αν τα νοσοκομεία χρωστάνε, αν ο ΕΟΠΥΥ ή άλλα Ταμεία χρωστάνε, αν δεν υπάρχουν χρήματα, ποσώς μας απασχολεί.

Εμείς δώσαμε, όσοι έχουν δουλειά δίνουν ακόμη και ο κάθε κ. Υπουργός οφείλει να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του. Απλά και όμορφα. Το πώς να το βρει αυτός. Το ποιοι τα φάγανε να το βρει αυτός. Το πώς θα δουλεύει το σύστημα οικονομικότερα μέσα από έναν εξορθολογισμό των δαπανών που δεν θα πλήττει τις παρεχόμενες υπηρεσίες, επιτυχημένος επιχειρηματίας είναι, να ψάξει να το βρει.

Αν χρειαστεί και βοήθεια να ψάξει από τους άλλους επιτυχημένους που συναπαρτίζουν την κυβερνητική πλειοψηφία. Δόξα τω Θεώ από επιτυχημένους εστιάτορες της αλλοδαπής έως αφηρημένους περί τα φορολογικά ιατρούς διαθέτει αυτή η πλειοψηφία. Τον μισό ζήλο από αυτόν που επιδεικνύουν για τα δικά τους να επιδείκνυαν και για τα κοινά και τα λεφτά που εμείς τους δίνουμε θα πιάνανε τόπο και εμείς θα περνάγαμε καλύτερα.

Αλλωστε, νεοφιλελεύθερα μιλώντας πάντα, αν ο κ. Υπουργός έπαιρνε έναν υδραυλικό να του διορθώσει την βρύση που στάζει και αυτός απλά έκλεινε την παροχή του νερού, απαιτώντας παράλληλα να πληρώνεται για όσο καιρό δεν θα στάζει η βρύση, φαντάζομαι ότι όχι μόνο δεν θα τον πλήρωνε αλλά θα του τα έψελνε κανονικότατα πριν τον στείλει από εκεί που ήρθε.

Στην περίπτωση της Υγείας, τον ρόλο του συμπαθούς υδραυλικού του παραδείγματός μας έχει αναλάβει ο κ. Υπουργός. Εμείς απλά ψέλνουμε. Πληρώνουμε ψέλνοντας και ψέλνουμε πληρώνοντας. Το γεγονός ότι κατά την παραδοχή και του ίδιου του κ. Υπουργού αυτή η πληρωμή μετά ψαλμωδίας γίνεται τα τελευταία σαράντα χρόνια μέσα από φακελάκια και ιδιώτες ιατρούς, απλά αναδεικνύει το μέγεθος της ανικανότητας μιας πληθώρας αξιωματούχων που ενώ καλοπληρώθηκαν, δεν κατάφεραν, ως όφειλαν, να εξαλείψουν αυτά τα φαινόμενα που σάπισαν το σύστημα υγείας που εμείς πληρώνουμε και αυτοί καλοπληρώθηκαν για να το φροντίσουν.

Με βαθιά την πεποίθηση ότι κρυφή φιλοδοξία του κ. Υπουργού είναι η φροντίδα και βελτίωση του συστήματος Υγείας, όσο αυτό υπάρχει ακόμη, χρήσιμο θα ήταν να περιορίσει τις δημόσιες, κυρίως τηλεοπτικές, εμφανίσεις του προκειμένου να μην οδηγηθούν σε αδιέξοδο τα εναπομείναντα Νευρολογικά Τμήματα των Νοσοκομείων λόγω αθρόας προσέλευσης πολιτών που σε κάθε ζωντανή του εμφάνιση ταξιδεύουν στα όρια της λογικής βλάπτοντας ανεπανόρθωτα ό,τι έχει απομείνει από το υπό κατάρρευση νευρικό τους σύστημα.

Νεκτάριος Σ.Μ. Νικολαράκης

Χανιά

[email protected]