Κόλαφος για την υποψήφια ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Φωτεινή Τομαή είναι η δικαστική απόφαση, η οποία θεωρεί το βιβλίο που εξέδωσε το 2008 αντιγραφή σεναρίου που της είχαν εμπιστευτεί οι συγγραφείς του το 2003

Του Δημήτρη Ψαρρά

Για «απαράδεκτη και προδοτική» στάση με αφορμή την υπόθεση Σαμπιχά Σουλεϊμάν, κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ μιλώντας στον «Σκάι» η υποψήφια ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Φωτεινή Τομαή-Κωνσταντοπούλου. Ηταν ίσως η πιο σκληρή δήλωση στελέχους του κυβερνώντος κόμματος και οπωσδήποτε η πιο ακραία από όσες προήλθαν από συνυποψήφιους της.

Το παράδοξο είναι ότι αυτή η διατύπωση προήλθε από μια διοικητική υπάλληλο του ΥΠΕΞ, η οποία έχει τοποθετηθεί επικεφαλής στην ευαίσθητη Υπηρεσία του Διπλωματικού και Ιστορικού Αρχείου.

Διαμαρτυρίες ιστορικών

Κατά τη θητεία της στη θέση αυτή έχει προκαλέσει πολλές φορές την αντίδραση ιστορικών ερευνητών, οι οποίοι έχουν διαμαρτυρηθεί για τις δυσκολίες πρόσβασης και την επιλεκτική αντιμετώπισή τους από την υπεύθυνη.

Το ζήτημα έχει φτάσει στον Τύπο, ενώ έχουν ελεγχθεί και ως αντιδεοντολογικές οι δικές της δημοσιεύσεις με χρήση κλειστών φακέλων του Αρχείου (βλ. Ιός, 6.7.2003, ΑthensReview of Books, Ιανουάριος 2010, Τhe Books Journal, Nοέμβριος 2012).

Αυτά όλα είναι γνωστά στον κ. Σαμαρά, ο οποίος φαίνεται εντούτοις να επιβραβεύει την κυρία Τομαή με την επιλογή της στο ευρωψηφοδέλτιο και μάλιστα να της αναθέτει ειδικό ρόλο στην κομματική προπαγάνδα κατά του ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά αυτό που φαίνεται πως δεν συνυπολόγισε ο πρωθυπουργός είναι ότι στις 20 Μαρτίου 2014, λίγες μέρες δηλαδή πριν από την ανακοίνωση του ευρωψηφοδελτίου της Νέας Δημοκρατίας, δημοσιεύτηκε μια δικαστική απόφαση που αφήνει έκθετη την κυρία Τομαή και τον κ. Σαμαρά. Με την απόφαση γίνεται δεκτή η αγωγή δύο πολιτών, οι οποίοι ζητούσαν να αναγνωριστεί ότι ένα βιβλίο που υπογράφει ως συγγραφέας η κυρία Τομαή και εκδόθηκε το 2008 με τίτλο “1, 2, 3…11 Αληθινές ιστορίες ολυμπιονικών» είναι στην πραγματικότητα σχεδόν αυτολεξεί αντιγραφή από ένα σενάριο το οποίο είχαν οι ίδιοι συγγράψει και προόριζαν για την ΕΡΤ.

Η υπόθεση είναι γνωστή από πέρυσι, όταν εκδόθηκε η πρωτόδικη απόφαση εις βάρος της κυρίας Τομαή. Αλλά τώρα υπάρχει πλέον η απόφαση του Εφετείου, η οποία επικυρώνει την απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου και μόνο αν αναιρεθεί από τον Αρειο Πάγο είναι δυνατόν να επανεξεταστεί.

Η απόφαση δέχεται ότι το κείμενο των δύο εναγόντων είχε φτάσει στα χέρια της κυρίας Τομαή από τον Μάρτιο του 2003, «προκειμένου να τους βοηθήσει να βρουν χρηματοδότηση για τη δημιουργία τηλεοπτικής σειράς». Το δικαστήριο επισημαίνει ότι «οι έντεκα ιστορίες του βιβλίου της εναγόμενης αντιστοιχούν σε έντεκα από τις δεκαπέντε ιστορίες του σεναρίου των εναγόντων, έχουν δε την ίδια δομή και πλοκή με ομοιότητες μεταξύ τους όχι μόνο σε πραγματικά περιστατικά και πρόσωπα, τα οποία αποτελούν αποκλειστικά προϊόν μυθοπλασίας των εναγόντων και δεν δικαιολογείται η αναφορά τους από την εναγόμενη στο βιβλίο της». Σ’ αυτή την κατηγορία αναφέρεται, για παράδειγμα, το γεγονός ότι ο πυγμάχος Μελαγκόμας είναι ταυτόχρονα και χορευτής, ότι ο δρομέα Λεωνίδας είχε έναν σκύλο, τον Αργο, που έτρεχε μαζί του, ακόμα και η ύπαρξη ενός μαύρου σκλάβου ονόματι Ναχίμπ, ο οποίος δεν μπορούσε να αγωνιστεί γιατί δεν ήταν Ελληνας, κ.λπ.

Αντιγραφή κατά λέξη

Η απόφαση παραθέτει και πολλά αποσπάσματα, στα οποία είναι ξεκάθαρη η μεταγραφή του ενός κειμένου από το άλλο. Αρκεί ένα παράδειγμα. Λέει το βιβλίο της κυρίας Τομαή στη σελ. 20: «Στην Ολυμπία ο Γλαύκος έμοιαζε χαμένος. Πρώτη φορά έβλεπε τόσο πολύ κόσμο συγκεντρωμένο». Στο σενάριο υπήρχε η ακόλουθη διατύπωση: «Στην Ολυμπία ο Γλαύκος έμοιαζε χαμένος. Δεν είχε ξαναδεί τόσο πολύ κόσμο».

Η απόφαση

^{[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13]}

^[14]