ΟΥΚΡΑΝΙΑ – Στο αρχείο του πρώην προέδρου βρέθηκε σχέδιο λεπτομερέστατης «σύμβασης» κατάληψης της εξουσίας μέχρι το 2029, που συντάχθηκε τον Απρίλιο του 2009 μεταξύ δύο ορκισμένων «εχθρών»: του Γιανουκόβιτς και της… Γιούλια Τιμοσένκο

Της Ελλης Πάνου

Ενα σχέδιο «συμφωνίας κυρίων» για το μοίρασμα της εξουσίας σε όλα τα επίπεδα, σε βάθος 20ετίας (!) βρέθηκε στο μέγαρο του πρώην προέδρου της Ουκρανίας, ανάμεσα σε κάθε είδους έγγραφα που άφησε πίσω του ο Βίκτορ Γιανουκόβιτς, όταν έφυγε «βιαστικά» για τη Ρωσία.

Το κείμενο, πολλών σελίδων, που παρουσίασε η εφημερίδα «Πράβντα» της Ουκρανίας, είναι, σύμφωνα με το σχετικό ρεπορτάζ, μια λεπτομερέστατη «σύμβαση» κατάληψης της εξουσίας μέχρι το 2029, που συντάχθηκε τον Απρίλιο του 2009, λίγους μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές, μεταξύ δυο ορκισμένων «εχθρών»: του Γιανουκόβιτς και της… «πορτοκαλί επαναστάτριας» και υποψήφιας σήμερα για την προεδρία της χώρας, Γιούλια Τιμοσένκο.

Τα έγγραφα -γράφει η ουκρανική εφημερίδα- δείχνουν ότι οι δύο «αντίπαλοι» συμφωνούσαν μυστικά να συγκροτήσουν έναν ευρύ «συνασπισμό» και να μοιράσουν όλα τα αξιώματα: από την προεδρία, την πρωθυπουργία, τα υπουργεία και τους οικονομικούς θεσμούς, όπως η κεντρική τράπεζα, μέχρι τις έδρες ακόμη και στο τελευταίο περιφερειακό συμβούλιο της χώρας.

Η συμφωνία αυτή προέβλεπε μεταξύ άλλων:

- Τροποποίηση του Συντάγματος, ώστε ο πρόεδρος να εκλέγεται από τη Βουλή.

- Οι δυο πρώτες προεδρικές θητείες θα ήταν του Γιανουκόβιτς και οι άλλες δύο της Τιμοσένκο.

- Τα δυο κόμματα (η Μητέρα Πατρίδα της Τιμοσένκο και το Κόμμα των Περιφερειών του Γιανουκόβιτς) θα κατέβαιναν ως ενιαίο μπλοκ στις εκλογές των ετών 2014, 2019 και 2024, έχοντας μοιράσει μάλιστα το εκλογικό σώμα μεταξύ τους, με βάση τον συνολικό πληθυσμό: ο μεν Γιανουκόβιτς προέβλεπε 23 εκατομμύρια για τον εαυτό του και 22 εκατομμύρια για την Τιμοσένκο, η οποία υπολόγιζε ως «δικούς» της 25 εκατομμύρια ψηφοφόρους και «μόνο» 21 εκατομμύρια για τον Γιανουκόβιτς!

- Την πρωθυπουργία το 2014 θα την είχε η Τιμοσένκο, ενώ το 2019 και 2024 ο Γιανουκόβιτς.

- Και τέλος, τα δύο κόμματα αναλάμβαναν τη δέσμευση να «χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο, όπως τη διοργάνωση μαζικών διαδηλώσεων, για να εκδιώξουν τον κοινό εχθρό τους -που τότε ήταν ο Β. Γιούτσενκο- από την προεδρία… Βέβαια, τα γεγονότα τελικά εξελίχθηκαν διαφορετικά. Οι λυκοφιλίες αυτές κατέρρευσαν, για να σχηματιστούν άλλες.

Τα έγγραφα δεν υπεγράφησαν, ο «γάμος» φυσικά δεν έγινε και ο «γαμπρός» Γιανουκόβιτς στράφηκε εναντίον της «νύφης», απαγγέλοντας κατηγορίες στην Τιμοσένκο και στέλνοντάς την στη φυλακή.

Σήμερα, ο μεν Γιανουκόβιτς είναι τώρα «φυγάς», «προδότης» και έκπτωτος, ενώ η Τιμοσένκο, ελεύθερη πια με την υποστήριξη της Δύσης, διεκδικεί πάλι την εξουσία, με όπλο της το «λάβαρο της επανάστασης» κατά της Μόσχας. Και βεβαίως, όπως γράφει η «Πράβντα» της Ουκρανίας, διαψεύδει μετά βδελυγμίας ότι διαπραγματεύτηκε ποτέ ένα τέτοιο «συνοικέσιο» με τη «μαριονέτα του Κρεμλίνου».