Αυτό που βλέπουμε είναι πάντοτε λιγότερο από αυτό που κοιτάμε. Κάθε αντικείμενο, κάθε κατάσταση, κάθε γεγονός έχει διαστάσεις και παραμέτρους, οι οποίες δεν είναι ορατές ή εύκολα αντιληπτές

Του Δημήτρη Σταθόπουλου

Το σχήμα, το μέγεθος, το χρώμα, η υφή, η σιωπή, ο θόρυβος, η ένταση, η απλότητα, η πολυπλοκότητα, η φωτεινότητα και πολλά άλλα είναι παράγοντες που φανερώνουν ή και κρύβουν μηνύματα και σκέψεις. Υποδεικνύουν δρόμους, αποκαλύπτουν νέες διαστάσεις…

Είναι απόγευμα και κατεβαίνω από την παλιά πόλη της Ξάνθης προς τη λεγόμενη… παραλία! Μια περιποιημένη βιτρίνα τραβάει τη ματιά μου. Δεν μπορώ να καταλάβω ακριβώς. Δείχνω μεγαλύτερη προσοχή και, πριν καλά καλά καταλάβω, ένας χαμογελαστός κύριος με καλεί να μπω μέσα. Είναι ο Τριαντάφυλλος Βαΐτσης που λέει: «Πρόκειται για έργα της κατηγορίας trash art και της shadow art, δηλαδή της σκουπιδοτέχνης και της τέχνης της σκιάς. Τα έργα είναι φτιαγμένα από διάφορα σκουπίδια. Η κάθε δημιουργία μπορεί να περιλαμβάνει ένα ή και περισσότερα είδη σκουπιδιών, ανάλογα με το θέμα και τον όγκο του έργου. Τα υλικά έχουν τοποθετηθεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μη δημιουργούν μορφές εκ πρώτης όψεως. Οταν όμως φωτιστούν από δύο μοναδικά σημεία δημιουργούν δύο σκιές με συγκεκριμένο σχήμα. Οι σκιές του κάθε έργου χαρακτηρίζονται από τουλάχιστον μία αντιθετική σύζευξη. Τα έργα κρύβουν πολλά μηνύματα καθώς και αντικείμενα που σας καλούν να τα αναζητήσετε».

Στο ισόγειο θα δείτε διάφορα ενδιαφέροντα κομμάτια τα οποία είναι φτιαγμένα από σκουπίδια. Κουτάκια αλουμινίου, παλιά ρούχα, εξαρτήματα παιχνιδιών και διάφορα άλλα μικροαντικείμενα βρίσκουν τη θέση τους και το αποτέλεσμα είναι ένα έργο της λεγόμενης σκουπιδοτέχνης.

Ανεβαίνοντας την εσωτερική σκάλα βρέθηκα μπροστά σε κάτι πολύ ξεχωριστό. Ακανόνιστες κατασκευές, με τον κατάλληλο φωτισμό, δημιουργούν στον τοίχο σκιές από ανθρώπινα πρόσωπα, συσκευές και τόσα άλλα. Μου πήρε αρκετό χρόνο για να καταλάβω. Ηταν μια έκπληξη. Η αρτιότητα και η μοναδικότητα των κατασκευών. Η καινοτομία. «Δημιουργώ με πολλή διάθεση και αγάπη. Μου αρέσει να δίνω νόημα και αξία σε κάτι που θεωρητικά έχει κλείσει τον κύκλο της ζωής του».