Του Φάνη Λυσιφάνη

 

Ελπίζω ν’ απολαύσατε το Πάσχα των Ελλήνων

 

με οβελία σουβλιστόν και άφθονον τον οίνον.

 

Κι αν φύγατ’ εις τας εξοχάς, κι αν μείνατε Αθήνα

 

για όλους άρχισε ξανά η θλιβερή ρουτίνα.

 

Ομοίως στην πολιτική: ξανά μανά δηλώσεις

 

και ψάχνεις τρόπο για να βρεις τ’ αυτιά σου να βουλώσεις!

 

Κι αφού του πλεονάσματος βαρέθηκα τα ζήτω

 

μήπως ξεμπλέξω προσπαθώ των εκλογών τον μίτο:

 

Εξώκειλε στον Ποταμό, μου ’παν, ο Νίκος Δήμου

 

φωνή βοώντος για το Φως στη μέση της ερήμου.

 

Και είπε ο Λαζόπουλος «δεν σφάξαν» στον Αλέξη.

 

Του φτάνει ένα θέατρο! Με δεύτερο να μπλέξει;

 

Σ’ όλα όμως τα κόμματα δεν λείπουν απ’ τη λίστα

 

τα τρανταχτά ονόματα που πρώτα είν’ στην πίστα.

 

Υποψηφίους, απορώ, ψάχναν καιρό να βρούνε;

 

Βρήκαν τη μειονότητα να πειραματιστούνε;

 

Αυτούς που πρώτα διάλεξαν, ύστερα τους αδειάζουν

 

κι είν’ τόσο επιπόλαιοι που όντως με τρομάζουν.

 

Παίζουν μικροκομματικά κι οι μεν κι οι δε παιχνίδια

 

και με τις τόσες γκάφες τους με ζώνουνε τα φίδια.

 

Ποιος βγαίνει ευρωβουλευτής; Σε ποιον θα πάει ο δήμος;

 

Σε φιέστα προεκλογική μπήκαμε επισήμως

 

ενώ στον κόσμο γίνονται τέρατα και σημεία

 

και σύννεφα μαζεύονται πάνω απ’ την Ουκρανία

 

Ρώσοι και Αμερικανοί ψυχρά αναμετριούνται

 

και εκτοξεύουν απειλές, άραγε δεν βαριούνται

 

προστάτες να καμώνονται πως είναι του δικαίου;

 

Συμφέροντα τους οδηγούν στα περί του πρακτέου…

 

Κι όσες εκκλήσεις, είν’ γνωστόν, κι αν κάνουνε οι πάπες

 

δεν θα γλιτώσουν οι λαοί των ισχυρών τις φάπες!

 

Μαίνεται ο εμφύλιος ακόμη στη Συρία

 

κι είσαι πολύ διδακτική, σύγχρονη ιστορία…

 

Διδάσκεται ο Ελληνας από τα γεγονότα;

 

Σκοτώνει και σκοτώνεται πετώντας βαρελότα…