Yποσημειώσεις

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Η ζωή χωρίς τη μουσική θα ήταν μια πλάνη, έχει γράψει ο και συνθέτης (ερασιτέχνης) Φ. Νίτσε. Εχουν γραφεί πολλά για τη μουσική, για την αρχεγονία της, την επικοινωνία της, την ευεργεσία της, τη μεταρσίωση που προκαλεί στον φτωχό νου (φτωχό μπροστά στα μυστήρια της συμπαντογένεσης και του νοήματος) και στο χοϊκό σώμα. Ολα ανατατικά. Ολα χαλαρωτικά, όλα χαρούμενα, χαρμόσυνα. Διοργανώνονται αύριο κινητοποιήσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο με πορείες, αλλά και συναυλίες διαμαρτυρίας. Αίτημά τους να σταματήσει η υπολειτουργία λόγω έλλειψης προσωπικού, αφού οι ωρομίσθιοι δεν επαρκούν και μόνον ευάριθμοι εξ αυτών τοποθετήθηκαν (επιστρατεύθηκαν!) στις αρχές, μόλις, Ιανουαρίου.

Τα μουσικά σχολεία είναι μια εξαιρετική περίπτωση για την Παιδεία, την επικοινωνία, τον πολιτισμό' για το ύφος του μέλλοντος. Η μουσική είναι ταυτισμένη με την Παιδεία και τον πολιτισμό, με την ποίηση, με την ειρήνη, με τη φιλοσοφία, με το πλαγκτόν (άπειρο κι ανεξερεύνητο) του εσωτερικού, όπως τον αποκαλούμε, κόσμου του ανθρώπου. Αλλοτε εξαίρει και άλλοτε δαμάζει τα πάθη, άλλοτε μας ηρεμεί κι άλλοτε μας αναστατώνει. Αλλ' αυτό δεν είναι η καλλιέργεια, η ερμηνεία του ανθρώπου; Πώς θα γνωρίσουμε εαυτούς εάν δεν φτάσουμε στ' ακρότατα όρια του θυμού και του νου. Πώς θα συνδυαστούν η λογική και το συναίσθημα;

Αυτές τις ερωτήσεις πρέπει να κάνουν οι μουσικοί παιδαγωγοί στους φωστήρες των υπουργείων, που έχουν λυσσάξει να συρρικνώσουν τα πάντα, τόσο στην εκπαίδευση, όσο και στην υγεία (και σε άλλους, κρίσιμους τομείς).

Να μάθουν πρέπει οι επί της εκπαίδευσης «ειδικοί» ότι η μουσική, πριν από τη γλώσσα, είναι στοιχείο κοινωνιογένεσης και καλλιέργειες συνεχώς, έκτοτε, του ανθρώπου, των μεγάλων του κατακτήσεων στην τέχνη και στο δράμα, στην όρχηση και στην πνευματική ανακούφιση. Κάποιος πρέπει να τους μιλήσει για τη μουσική΄δεν χρειάζεται να τους διδάξει, να τους μυήσει μόνο στην ανατατικότητά της.

Ουδείς λέει όχι στο αντίκρισμα κάποιου μουσικού οργάνου. Ουδείς είναι ανεπίδεκτος μουσικής μαθήσεως, διότι είναι η ουσία της μουσικής έτσι γλυκιά και αγαπηριάρικη.

Τα μουσικά σχολεία είναι ένα κόσμημα για την εκπαίδευση της χώρας (της κάθε χώρας). Δίνουν την ευκαιρία στους νέους να εκδηλώσουν και να αναπτύξουν το τυχόν ταλέντο τους. Πού αλλού θα το ανακάλυπταν; Δίνουν στα παιδιά τροφή για όλη τους τη ζωή διότι η ενασχόληση με κάποιο μουσικό όργανο δεν είναι απλή τεχνική, είναι τρόπος να νιώθεις, να αγγίζεις, να συνομιλείς, να ερωτεύεσαι (να παραμιλάς κ.λπ.).

Πρέπει, άρα, η κεντρική εξουσία να γίνει σοβαρή και να αντιμετωπίσει, ως οφείλει, τη μουσική στην εκπαίδευση: με δέος και σεβασμό΄με υπερηφάνεια! Ας αφήσει τους νέους να μουσουργήσουν, να επικοινωνήσουν με μελωδίες και όχι με συμφέροντα….

[email protected]