Με τη χθεσινή τελετή αγιοποίησης προκατόχων του, Ιωάννη Παύλου II (Κάρολ Βοϊτίλα) και του XXIII (Αντζελο Τζουζέπε Ρονκάλι), ο πάπας Φραγκίσκος ενισχύει τη σχέση της Εκκλησίας με τους πιστούς

ΡΩΜΗ Του Θεόδωρου Ανδρεάδη Συγγελλάκη

Η Καθολική Εκκλησία απέκτησε δύο νέους αγίους: τον πάπα Ιωάννη Παύλο τον II και τον πάπα Ιωάννη Παύλο τον XXIII. Οι προβλέψεις έκαναν λόγο για προσέλευση ενός εκατομμυρίου πιστών στην τελετή, ενώ ο επίσημος απολογισμός του Βατικανού, χθες βράδυ, ανέφερε ότι έφτασαν στη Ρώμη «τουλάχιστο οκτακόσιες χιλιάδες προσκυνητές».

Η πολιτική προστασία μοίρασε ένα εκατομμύριο μπουκάλια εμφιαλωμένο νερό και πολλοί πιστοί κοιμήθηκαν στο ύπαιθρο -στην πλατεία του Αγίου Πέτρου και στους γύρω δρόμους- για να μπορέσουν να παρακολουθήσουν από κοντά την τελετή.

Το στοίχημά του, ο πάπας Φραγκίσκος, το κέρδισε: η αγιοποίηση του πάπα Βοϊτίλα, που οφείλεται σε συγκεκριμένα θαύματα τα οποία εξετάστηκαν και «αναγνωρίστηκαν» επίσημα, και εκείνη του Ρονκάλι, ο οποίος συνέβαλε στην ανανέωση της Καθολικής Εκκλησίας. Το μήνυμα το οποίο εστάλη, όμως, είναι σαφώς ευρύτερο: με τη χθεσινή τελετή ο πάπας Βεργκόλιο θέλησε να δείξει ότι η Εκκλησία του ενίσχυσε τη σχέση με τους πιστούς της, ότι η «κρίση» για την οποία γινόταν συχνά λόγος στα χρόνια του προκατόχου του, του Βενέδικτου, έχει ξεπεραστεί.

Παγκόσμιος διάλογος

Το κοινό στοιχείο που επελέγη και προβλήθηκε τις ημέρες αυτές ήταν η έφεση, τόσο του πάπα Ιωάννη Παύλου του Δεύτερου όσο και του Εικοστού Τρίτου, υπέρ του διαλόγου με άλλες θρησκείες και πολιτισμούς. Πριν εκλεγεί πάπας, το 1958, ο Ρονκάλι ήταν αποστολικός νούντσιος στη Βουλγαρία και στην Κωνσταντινούπολη, αλλά και αρχιεπίσκοπος, «Πατριάρχης» Βενετίας. Της πιο πολυπολιτισμικής πόλης της Ιταλίας, δηλαδή, η οποία φιλοξένησε Ελληνες, Εβραίους, κάθε λογής εμπόρους και καλλιτέχνες.

Οσο για τον Βοϊτίλα, ήταν ο πρώτος ξένος ποντίφικας μετά από τέσσερις αιώνες. Οπως ανέφεραν με έμφαση, χθες, οι σχολιαστές της ιταλικής δημόσιας τηλεόρασης, πρόκειται για έναν εχθρό, όπως όλοι γνωρίζουν, του υπαρκτού σοσιαλισμού, αλλά και για τον «Αγιο Πατέρα» ο οποίος καταδίκασε με αποφασιστικότητα τους δύο πολέμους στο Ιράκ. Αναφέρθηκε, επίσης, πάντα με μεγάλη έμφαση, στην ανάγκη «να μπορέσει να αναπνεύσει ο χριστιανισμός, και με τους δύο πνεύμονές του – τον ανατολικό και τον δυτικό», την ορθοδοξία και τον καθολικισμό.

Δεν λείπουν, βέβαια, και εκείνοι οι οποίοι αναφέρονται σε κάποια μελανά σημεία. Οπως μεγάλο μέρος του αμερικανικού Τύπου, σύμφωνα με τον οποίο ο Κάρολ Βοϊτίλα δεν πολέμησε με την απαιτούμενη αποφασιστικότητα το φαινόμενο των παιδεραστών κληρικών στο εσωτερικό της Καθολικής Εκκλησίας.

Και στην Ιταλία, πολλοί παραδέχονται ότι το φαινόμενο αντιμετωπίστηκε με σαφώς μεγαλύτερη πυγμή από τον Βενέδικτο και, φυσικά, από τον Φραγκίσκο.

«Μπορεί να πρόκειται για ένα επαναστατικό πρόσωπο, σε ό,τι αφορά την ιστορία της Εκκλησίας, αλλά, ως άτομο που αγνόησε μια τόσο μεγάλη ηθική κρίση, ο πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β′ δεν μπορεί να θεωρηθεί άγιος», έγραψαν σε ανάλυσή τους οι New York Times. Υπενθύμισαν, μάλιστα, μεταξύ άλλων, την απόφαση του Πολωνού ποντίφικα να προσφέρει άσυλο στο Βατικανό στον πρώην καρδινάλιο της Βοστόνης Μπέρναρντ Λόου, ο οποίος κατηγορήθηκε ότι δεν κατήγγειλε ποτέ τους παιδεραστές παπάδες της αρχιεπισκοπής του. Ο Φραγκίσκος προτίμησε να σταθεί, χθες, στο ότι «ο Βοϊτίλα και ο Ρονκάλι ήταν δύο άνθρωποι θαρραλέοι», χαρακτηρίζοντας τον πρώτο «πάπα της πραότητας» και τον δεύτερο «ποντίφικα της οικογένειας».

Αξιολόγηση

Από κύκλους της Αγίας Εδρας τονίζεται, συγχρόνως, ότι έστω και αν κάποιος αγιοποιείται δεν σημαίνει πως στη ζωή του δεν έχει κάνει κάποια σφάλματα. Είναι, όμως, προφανώς, θέμα προτεραιότητας και αξιολόγησης.

Ο Κάρολ Βοϊτίλα ήταν προικισμένος σε ό,τι αφορά το επικοινωνιακό χάρισμα, την πολιτική ανάλυση της διεθνούς πραγματικότητας της εποχής του, την επαφή με τους νέους. Σε κάποια άλλα -όπως στην πληγή της παιδεραστίας μέσα στην Εκκλησία, στην απόφασή του να επισκεφθεί τη Χιλή χαιρετώντας το πλήθος δίπλα στον Αουγκούστο Πινοσέτ, στην ανάγκη οικονομικής διαφάνειας μέσα στο Βατικανό- δεν έδειξε σίγουρα την ίδια ευαισθησία.